Monuments
1985 και κάθε πολιτισμένη χώρα στον πλανήτη βρίθει heavy metal συγκροτημάτων που μέρα με τη μέρα γίνονται ακραιότερα. Η Βραζιλία δεν έχει κάτι σημαντικό να επιδείξει. Οι Sepultura μόλις έχουν βγάλει το πρώτο τους υλικό μαζί με τους Overdose. Γεννιούνται όμως και οι Sarcofago που θα είναι πολλά δράμια αγριότεροι σε όλες τις διαστάσεις. Ο Wagner Antichrist (γνωστός στον κόσμο σαν Wagner Moura Lamounier) ο οποίος και πέρασε από τη θέση του τραγουδιστή στους Sepultura, δημιουργεί τη δική του μπάντα. Μαζί του τα αδέρφια Butcher και D.D.
Τι μπορούν να καταφέρουν αν μαζευτούν τρεις Αντώνηδες μαζί; Μάλλον τίποτα το ιδιαίτερο. Όμως τρεις Tonyδες από το New Jersey ξεκίνησαν μια σειρά θαύματα από το 1985. Ας τα πάρουμε όλα από την αρχή. 1983 και δημιουργούνται οι heavy metallers Jackhammer και στο σύντομο χρονικό διάστημα που άντεξαν κυκλοφόρησαν δυο μέτρια demos. Η μουσική τους αγριεύει και ένα χρόνο αργότερα η τετράδα μετονομάζεται σε Whiplash (λίγους μήνες πριν είχε βγει το ‘’Kill ‘em All’’). Ήδη στο δεύτερο ντέμο, κάποιοι από τη σύνθεση είναι δυσαρεστημένοι από αυτή τη thrashy μεταστροφή τους και φεύγουν από τη μπάντα.
Έχουμε μια δυνατή Ελληνική σκηνή. Και δεν μιλάω μόνος για μπάντες, μιλάω για δισκογραφικές εταιρίες, οπαδούς, web/fan zines, μουσικούς κ.α. Νομίζω ότι τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα σε θέμα δισκογραφικών δουλειών σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Όχι ότι παλιότερα δεν είχαμε, αλλά λιγότερες περιπτώσεις. Και πολλές από γόνους μεταναστών του εξωτερικού που συμμετείχαν σε μπάντες που άξιζαν. Attack, Warlord, Human Fortress, Rage, Tankard, Zandelle, Gothic Knights, Mystic Prophecy, Sanvoisen, Hydrotoxin, Pantheist, Praying Mantis, Realm, Aftermath και….Ozzy Osbourne (χαχα).
Megadeth, ένα από τα συγκροτήματα του BIG4 του Αμερικάνικου thrash. Dave Mustaine, ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους στην γέννηση του thrash, αυτής της μουσικής ως ένα από τα αρχικά μέλη των Metallica, και ως ο δημιουργός των Megadeth, όταν οι Metallica των έδιωξαν με αυτόν τον ευγενικό τρόπο που όλοι ξέρουμε.
Μας αρέσει να κάνουμε χαβαλέ με ονόματα-παρατσούκλια όπως ο Μπάμπης ο Σουγιάς, ο Άκης ο Μπουλτόζας, ο Γιώργος ο Σιδεροκέφαλος. Τέτοια ονόματα-παρατσούκλια χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρο στη δεκαετία του 80, στο κόσμο του metal αλλά και μη. Κάπως έτσι βαπτίστηκαν και τα μέλη μιας Αμερικάνικης μπάντας που ονομάστηκε Destructor. O Pat ο Λυσσασμένος, οDave ο Υπερβολικός, ο Dave ο Ολοκαύτωμας και ο Matt ο Εύφλεκτος. Τι παίζανε; Λυσσασμένο, υπερβολικά γρήγορο και εύφλεκτο ηχητικό Ολοκαύτωμα. Άλλοι για θέμα συντομίας το λένε και Power/Thrash/Speed Metal.
Γνωρίζετε τους Αμερικανούς Overkill;Φυσικά. Τους Αυστριακούς speedsters Maniac; Πιθανόν. Τους Βέλγους speed/thrashers Warhead; Ίσως. Τους Αμερικανούς glamsters Poison; Εννοείται. Τι κοινό έχουν αυτές οι τέσσερις μπάντες; Καμιά εκτός του ότι είχαν ονοματίσει τις μπάντες τους (την ίδια περίοδο) με μια άλλη, Γερμανική μπάντα, που τελικά κατέληξε να βαπτιστεί το 1986 Paradox.
Τον Μάη που μας άφησε πριν λίγες μέρες, η Century Media μαζί με την Columbia, επανακυκλοφόρησαν τα πρώτα τρία full length των Ελβετών technical thrashers Coroner. ‘’R.I.P.’’, ‘’Punishment For Decadence’’ & ‘’No More Color’’. Ωραίο και πολύ χρήσιμο καθώς πολύς κόσμος έψαχνε αυτά τα τρία διαμάντια των Coroner, που εδώ και κάμποσο καιρό επανασυνδέθηκαν και μας γέμισαν με προσμονή για νέα μουσική, για νέες ιατροδικαστικές πράξεις για να δούμε και να κατανοήσουμε την εγκληματική, ή την θαυματουργή φύση της ψυχής μας.
Thrash και Αμερική. Δεύτερο μισό των 80ς. Ένα και ένα τα συγκροτήματα με κυκλοφορίες που άφησαν εποχή. Και ας σε ξέβραζε η Bay Area. Οι Καλιφορνέζοι Forbidden Evil ξεκίνησαν το 1985 και μέχρι το 1987 που συντόμευσαν το όνομα τους στο απλούστερο Forbidden, πήραν μέρος στην συλλογή της Αμερικάνικης εταιρίας Restless, ‘’ Eastern Front: Live at Ruthie's Inn’’ το 1986 με το τραγούδι ‘’March Into Fire’’ καθώς και κυκλοφόρησαν έξι τρομερά demos.
Η μουσική εξημερώνει, η μουσική ψυχαγωγεί, η μουσική είναι ο ασπασμός των Αγγέλλων προς τα άστρα. Τρίχες κατσαρές από το μούσι του Kerry King. Οι Slayer του Kerry King, έξι χορδές προς την κόλαση, του Tom Araya, τέσσερις παχιές χορδές, και αμέτρητες φωνητικές χορδές προς την καφρίλα, του αείμνηστου Jeff Hanneman, οι άλλες riffοπαραδεισένιες χορδές, και Dave Lombardo, τα τύμπανα της Ανάστασης μέσα στη επιθανάτια σιγή, μόνο για τέτοια φλώρικα δεν προορίζονταν οι νότες και τα λόγια τους.
Και οι …Άσημοι έχουν ψυχή. Και δικαίωμα να περηφανεύονται για το όποιο υλικό έχουν κυκλοφορήσει αν είναι καλό και ας μην τους έχουν ακούσει ούτε οι μανάδες τους. Πεταγόμαστε Γερμανία στα τέλη των 80ς όπου μια παρέα πιτσιρικάδων αποφασίζουν να παίξουν την αγαπημένη τους μουσική, metal. Οι εποχές για τη συγκεκριμένη εποχή έχει αγριέψει και τα παιδαρέλια μεγαλώνουν με σκληρό, τευτονικό Power Metal και Thrash μιας και η χώρα τους έβγαλε δεκάδες τεράστιες μπάντες σε αυτό τον ήχο.