Monuments
Εκεί στο Halifax στα τέλη 80ς κάτι περίεργο υπήρχε στην ατμόσφαιρα...και έτσι βγήκε ένας ήχος κράμα του death του doom και του gothic. Ένα μουσικό χαρμάνι από σκοτεινά δωμάτια, ιστορίες παλιές και Θεοσκότεινες, και μουσικές επιρροές που μέχρι τότε φαινόντουσαν παράταιρες, και άκρως διαφορετικές.\r\nΟι Paradise Lost από το Halifax είναι ένα από τα τρία σχήματα, που ξεκίνησαν τότε και με το Lost Paradise πιο death ήχος, το 1990 από την πάντα πρωτοπόρα Peaceville άρχισαν να δείχνουν τα πρώτα δείγματα.
~~ Οι Σουηδοί Sorcerer σχηματίστηκαν το 1988 και κατάφεραν να κυκλοφορήσουν 2 ντέμος πριν το διαλύσουν το 1992 εξαιτίας της φυγής του μπασίστα (και βασικού συνθέτη) Johnny Hagel για να μεταβεί στους Tiamat (Clouds/Wildhoney,πολλές συνθέσεις αυτών των δίσκων είναι δικές του). Το 1995 ο John Perez των Solitude Aeturnus παίρνει αυτά τα δυο ντεμος και πραγματοποιεί την πρώτη κυκλοφορία της νεοσύστατης ετιαρίας του, Brainticket Records. Ti παίζουν οι Sorcerer; Μα φυσικά, Epic Doom Metal σαν τους Solitude Aeturnus.
~~ Τους Primordial τους ξέρουμε όλοι μας. Έτσι λεγόταν και μια Σουηδική Black metal μπάντα το 1994 αλλά γρήγορα μετονομάστηκε σε Thy Primordial. Η πεντάδα από το Mjolby άντεξε 20 συναπτά έτη πριν βάλει λουκέτο και μας προμήθευσε με 6 δίσκους Black Metal. Και οι έξι τους περιείχαν αρκετές μελωδικές γραμμές αλλά πάντοτε πιστοί στον αρχέγονο μαυρομεταλλικό ήχο μιας και οι μελωδίες ερχόντουσαν από τα ρίφς και όχι από πλήκτρα ή παρεμφερή ‘’φωτεινά’’ όργανα.
Η δεύτερη επίθεση των Iron Maiden ήταν σχεδόν εξίσου καλή με το ντεμπούτο, αν και θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής ότι ένας πολύ καλός δίσκος για τους Maiden της εποχής ισούται με πέντε αριστουργήματα οποιασδήποτε άλλης NWOBHM μπάντας του σωρού. Το δεύτερο album, λοιπόν, της Σιδηράς Παρθένου συνέχισε την καλή δουλειά, χτίζοντας περαιτέρω το κραταιό οικοδόμημα της μπάντας που έμελλε να γίνει η σημαντικότερη στο είδος της συγχρονικά και διαχρονικά.
~~ Όλοι έχουν τις πρώτες μας αγάπες και παντοτινές. Αυτές που μας κατάφεραν να μας εισάγουν στο χώρο της σκληρής μουσικής. Η δικιά τέτοια μπάντα έγινε με τους Twisted Sister πίσω το 1989 από μια μεγαλύτερη ξαδέλφη. Μια κασέτα που περιείχε το ‘’Come Out And Play’’ και πλέον ο έρωτας με την μπάντα αλλά και όλο το hard rock/metal συνεχίζεται 27 χρόνια μετά.
~~ Πολλές μπάντες του ακραίου Metal σταδιακά άρχισαν να αλλάζουν τον ήχο τους προς μελωδικότερα μονοπάτια. Άλλες επιτυχημένα, άλλες όχι. Πάντοτε όμως οι αρχικοί οπαδοί μιλούσαν για προδοσία, ακόμα και αν το μέλλον τους ήταν καλύτερο από το παρελθόν τους. Οι Tiamat είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση πειραματισμού και μεταβλικότητας. Ξεκίνησαν σαν death metal (Treblinka), με λίγα doom στοιχεία αργότερα που δίσκο με τον δίσκο αυξάνονταν.
~~ Αυστρία, η χώρα της κλασσικής μουσικής, δεν έμεινε άπραγη και στο χώρο της metal μουσικής. Το ντουέτο που αποτελεί τους Summoning εδώ και 20 χρόνια, κυκλοφορεί αραιά αλλά σταθερά τρομερούς δίσκους επικού, ατμοσφαιρικού black metal. Και αναφέρω το ντουέτο μόνο μια εικοσαετία, διότι στα πρώτα τους βήματα οι Summoning ξεκίνησαν σαν τριάδα (με drummer δηλαδή ) και ήχο πιο κοντά στο αρχέγονο black metal.
~~ Epic Metal δεν είναι μόνο οι Manowar και οι όμοιοι τους. Τραχείς και πολεμοχαρείς. Υπήρχαν και πιο μελωδικοί αντιπρόσωποι αυτής της σκηνής όπως οι Warlord αλλά και πιο άγνωστες μπαντάρες όπως οι Longing’s Past (πρώην Enchanter) και οι Thunder Rider. Οι Καναδοί κυκλοφόρησαν μερικά ντέμος την δεκαετία των 80ς και μόλις στο τέλος της (1989) έβγαλαν το πρώτο τους δίσκο, ‘’Tales Of Darkness And Light’’. Απερίγραπτη μαγεία με αγαπημένο ξόρκι να σου σηκώνει την τρίχα σε όλο το κορμί σου για μισή ώρα.
Δεκαετία του 90...μια από τις πιο δύσκολες, αλλά συνάμα και τις συμαντικότερες για τον σκληρό ήχο και ειδικότερα για το heavy metal…πολλά πράμματα έγιναν, σε όλες τις διαφορετικές metalικές μορφές και ήχους. Στο heavy power έγινε ο καλός χαμός. Blind Guardian, με τρία all time classic δημιουργήματα, Hammerfall, με τις πρώτες δύο κλασικές δισκάρες, και πάρα πολλοί άλλοι.
~~ Μου είναι δύσκολο να γράφω για βιώματα ζωής που απλά τυγχάνει να περικλείονται με μουσικές νότες. Οι progsters Soul Cages ανήκουν σε αυτά τα ελάχιστα παραδείγματα που δικαιούνται μιας τέτοιας σύγκρισης. Γερμανοί progsters που έδωσαν περισσότερο βάση στον λυρισμό παρά στην επίδειξη τεχνικής. Δυο ντέμος που το ένα δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας και έχουμε ένα λόγο να ζούμε. Με ένα ντεμπούτο που μόνο δείγμα λατρείας θα μπορούσε να είναι τοτέμ λατρείας.