Scour - Black

Όλοι γνωρίζουμε τι εστί Philip H. Anselmo, είτε για τα μουσικά είτε για τα πολιτικά είτε για τα προσωπικά του δρώμενα. Ας επικεντρωθούμε στα πρώτα και ας αναφέρουμε ότι ο τύπος είναι πολυάσχολος και μετά το τέλος των Pantera έχει δημιουργήσει  ή συμμετάσχει σε πάμπολλες μπάντες.  Μια από τις τελευταίες, είναι οι Scar στην οποία επέλεξε να τραγουδήσει σε black metal φόρμες. Μαζί του οι John Jarvis (μπάσο, Agoraphobic Nosebleed) και Derek Engemann (κιθάρες, Cattle Decapitation). Η πεντάδα κυκλοφόρησε ένα ep, το ‘’ Grey ‘’ένα χρόνο μετά την διμιουργία της μπάντας (2015). Με τον αδερφό του John,  τον Adam  ακολουθησε το ‘’Red’’ ep το 2017 πάντοτε σε black metal  ήχους  αν και το παρελθόν των υπολοίπων ανήκει το death metal (εξαιρούμενου του Anselmo). Προσθέστε τώρα ότι μπήκε και ο Mark Kloeppel των Misery Index και έδεσε το γλυκό. Η νέα αυτή πεντάδα μας συστήνεται και πάλι με ένα ep, το ‘’Black’’  το οποίο περιέχει έξι νέες συνθέσεις συνολικής διάρκειας ενός τετάρτου. Διαθέσιμο από την Nuclear Blast σε βινύλιο, cd, κασέτα και ψηφιακή μορφή για όλα τα γούστα.

Θα είμαι ειλικρινής και θα γράψω ότι γενικότερα δεν απολαμβάνω τις μουσικές και τα projects του Anselmo εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων. Και δυστυχώς ούτε οι κυκλοφορίες των Scour με έχουν ενθουσιάσει. Ωραία, έχουμε black metal, καλοπαιγμένο και αρκετά επιβλητικό. Από κει και πέρα τι; Ήχοι, riffs, ρυθμοί, στίχοι, όλα χιλιοακουσμένα, παιγμένα, διανασμένα, ειπωμέ) συνθέσεις, έτσι και αλλιώς οι περισσότεροι επιδίδοντας σε αθλήματα που grindcorιζαν. Αλλά από εκεί και πέρα ο ακροατής δεν παίρνει κάτι καινούριο.  Κάποια guestιλίκια σίγουρα τα ακούμε για πρώτη φορά όπως την εμφάνιση του Jason Momoa (Aquaman) στο εναρκτήριο τραγούδι ‘’Doom’’. Αυτό αν δεν το διάβαζα δεν θα το πίστευα. Πέρα από το σιδηροδρομικό riff και τον ρυθμικό οχετό, βρίσκουν χρόνο και για ένα σύντομο σόλο από τον Erik Rutan (Hate Eternal). Πρώτο και καλύτερο τραγούδι του ep. Στα καπάκια και χωρίς ανάσα ακολουθεί το ‘’Nail’’ σαν να μην άλλαξε σχεδόν καθόλου η σύνθεση και αυτό κάπως με ενόχλησε. Αν και ηχητικά ακούγονται εντελώς σε black metal φόρμες, τα φωνητικά βοθρίζουν επικίνδυνα, τουλάχιστον αυτά που επιλέγουν να ακούγονται πιο ογκώδη και μπάσα. To ‘’ Propaganda’’ έχει ενα 90ς black metal συναίσθημα στις κιθάρες και αν και υπερβολικά σύντομο, περνά την ουσία του στον ακροατή. Συνέχεια με το ‘’ Flames’’, ίσως την πιο death metal σύνθεση του  ep  και δεν είναι διόλου τυχαίο ότι συμμετέχει ο Μέγιστος Pat O'Brien των Cannibal Corpse. Το φιλαράκι του, Malcolm Pugh, αναλαμβάνει την ενορχήστρωση του ‘’Microbes’’. Βασισμένο σε πλήκτρα και ατμόσφαιρα με μια πιο Industrial υφή σε προσκαλεί στο διάλειμα του πριν σε παραλάβει το ‘’ Subprime’’ για μια τελευταία δόση καταστροφικού black metal σχολής Dark Funeral με ολίγον  πιο βιομηχανικό ήχο. Μονολεκτικοί τίτλοι σε μινιμαλιστικό black 15 λεπτών. Καλό αλλά ακούμε 100άδες καλύτερα που το νιώθουν κιόλας.