Reviews
Sludgeοκατάσταση από την Αυστραλία! Από εκεί μας έρχονται οι Lo! Και σε λίγες μέρες επιστρέφουν με τον τρίτο, και κατά το πώς διαβάζω και ενημερώνομαι, και βιαιότερο και κατά το πώς ακούω, μέσα στην λάσπη και την στάχτη δίσκο. Ο τίτλος είναι Vestigial και θα κυκλοφορήσει, σε cd και 12’’ βινύλιο από την Pelagic Records.
Ιδιαίτερα παραγωγική μπάντα η Thyrgrim από την Γερμανία. Από το 2005 που δημιουργήθηκε η μπάντα, είχαν κυκλοφορήσει μέσα σε μια δεκαετία πέντε δίσκους με τον τελευταίο (2015) να έχει πολλές συνθετικές αλλαγές. Εδώ και χρόνια, το μοναδικό αυθεντικό μέλος, Kain, έχει εγκαταλείψει την κιθάρα και αναλάβει μόνο τα φωνητικά ενώ ένας (και πάλι) καινούριος κιθαρίστας προστίθεται στην μπάντα. Ηχητικά, μιλάμε για οργανικό black metal, αρκετά μελωδικό, βασισμένο όμως στις κιθάρες και όχι σε τυχόν πλήκτρα ή κάτι άλλο. Το ‘’Vermachtnis’’ κυκλοφορεί στις 29 του μηνός σε cd από την Trollzorn Records.
Από την Ελληνική επαρχεία και πιο συγκεκριμένα από τον Βόλο μας έρχονται οι Adventum Diaboli…και μας το δηλώνουν με το όνομα τους, καθώς στα Λατινικά σημαίνει ‘’Έρχονται Διάβολοι’’. Οι βασικές επιρροές τους είναι από το Νορβηγικό black metal, και δημιουργήθηκαν το 2011 ως πρότζεκτ του κιθαρίστα Leviathan, και μετά με την προσθήκη μελών μουσικών πήραν την σημερινή τους μορφή.
Στο ύφος των Burzum έρχονται να προστεθούν και οι Fornhem από την Σουηδία. Η μπάντα αποτελείται από το ντουέτο των Vafthrudner και Solbane που μοιράζονται την ίδια αγάπη για το Σκανδιναυικό black Metal αλλά και την ατμόσφαιρα που ανέδιδαν κάποιες από τις μπάντες που πρωτοστάτησαν στο είδος. Το “Ett Fjδrran Kall” (“A Call From Afar”) είναι το ντεμπούτο της μπάντας και καλείται να γίνει αγαπητό σε οπαδούς των Burzum, Drudkh, Bathory, Kampfar κ.α. αλλά και μπάντες σε πιο heavy metal στυλ. Κυκλοφορεί από την Trollmusic label σε digipak cd στις 25 Αυγούστου.
Οι Ολλανδοί Carach Angren επανέρχονται δύο χρόνια μετά το There is No Fairytale για να μας οδηγήσουν σε νέα μονοπάτια τρόμου. Όπως πάντα με έντονο το θεατρικό στοιχείο στις δουλειές τους, είτε πρόκειται για τον ήχο τους είτε για την εμφάνιση τους, οι Carach Angren συνέχιζουν να στοιχειώνουν τους ακροάτες τους. Όποιος δεν τους έχει ξανακούσει, φτάνει να σκεφτεί τον King Diamond σε μία πιο ακραία εκδοχή.
Ιδιαίτερη περίπτωση αυτή των Ghost Bath. Έχουν γίνει πολύ μισητοί σε κοινό και κριτές για λάθος λόγους, δηλαδή το ότι δεν είναι σχισομάτηδες όπως διέδιδαν. Μια αναλυτική κριτική του προηγούμενου δίσκου μπορείτε να βρείτε εδώ: http://metalzone.gr/reviews/ghost-bath-moonlover και εύκολα θα καταλάβετε ότι δεν ανήκω στους εχθρούς τους.
Αισίως πέρασαν οχτώ χρόνια από όταν οι Decemberance έκαναν το δισκογραφικό τους ντεμπούτο με το Inside, τώρα επανήλθαν με το άκρως ενδιαφέρον Conceiving Hell.Ένας δίσκος που παρά το ότι περιλαμβάνει μόλις τέσσερα κομμάτια, έχει συνολική διάρκεια μία ώρα και δεκαπέντε λεπτά! Εύκολα μπορεί κάποιος να δει την αγάπη της μπάντας για τους My Dying Bride, από όπου κι εμπνέονται, χωρις όμως να τους αντιγράφουν. Το Conceiving Hell είναι ένα album το όποίο θα φέρει κρύο και σκοτάδι στο φετινό μας καλοκαίρι.
Η Γαλλία θριαμβεύει στο πειραματικό (αλλά και μη) black metal την τελευταία δεκαετία. Τους The Great Old Ones του παρακολουθώ από την αρχή τους και έχω λιώσει τους δυο προηγούμενους τους δίσκους. Τρομερά εμπνευσμένο Post-Black Metal με Λαβκραφτιανή θεματολογία. Η ίδια πεντάδα συνεχίζει και στον τρίτο της δίσκο, ‘’EOD: A Tale OF Dark Legacy’’ και για ακόμα μια φορά τα πάει περίφημα. Κρίμα που πλέον έχουν αποχωρήσει δυο μέλη της μπάντας, στο μπάσο και κιθάρα αντίστοιχα. Ελπίζω να τα καταφέρουν εξίσου καλά και στο μέλλον.
Δύο πράγματα μπορούν να γραφτούν με σιγουριά. Πρώτον ότι οι Dimmu Borgir είναι μια τεράστια και σημαντική μπάντα στο μελωδικό black metal ύφος της και τις πλούσιες ενορχηστρώσεις του και ότι έχει φέρει πολλούς οπαδούς στο συγκεκριμένο είδος. Γι αυτό και έχει και πολλούς οπαδούς. Δεύτερον, πλέον δεν μας σοκάρει η μίξη-συγκέραση της metal μουσικής με την κλασσική ή γενικότερα με κλασσικά όργανα.Ήδη πολλές rock και metal μπάντες το έχουν επιχειρήσει, άλλες πιο επιτυχημένα από άλλες. Πλέον το βλέπουμε και στο black metal (βλ. Satyricon). Σειρά και των Dimmu Borgir λοιπόν.