Reviews
Οι ακροατές του death metal στα 90ς σίγουρα έχουν ακούσει το όνομα των Cadaver. Αν έχουν ακούσει και τους δυο δίσκους των Νορβηγών, το ‘’ Hallucinating Anxiety’’ του 1990 και το ‘’ ...in Pains’’ του 1992, σίγουρα τους έχει λατρέψει. Το 1993 η μπάντα διαλύεται και o Neddo μαζί με μουσικούς από την αφρόκρεμα της Νορβηγικής σκηνής συνεχίζει σαν Cadaver Inc. σε πιο death/black/thrash ύφος βγάζοντας το ‘’Discipline’’ το 2001. Με την ίδια σύνθεση, ξαναλλάζουν σε Cadaver και κυκλοφορούν το ‘’Necrosis’’ το 2004.
Αν αγαπάς τον heavy και power metal ήχο είναι δύσκολο να μην σου αρέσουν οι ιστορίες φαντασίας, επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Προσωπικά από μικρό παιδί ήμουν φανατικός αναγνώστης των παραπάνω ειδών λογοτεχνίας. Όταν, λοιπόν, κάποτε στο δρόμο μου συνάντησα την heavy και power metal μουσική, βρήκα τον ήχο που θα με συντρόφευε κατά την διάρκεια των αποδράσεων μου από την καθημερινότητα. Εκτιμούσα αυτό τον συνδυασμό μελωδίας και δυναμισμού που χαρακτηρίζει τα ως άνω μουσικά είδη.
Το Power Metal στα 00ς και ειδικότερα στην Αμερική, έζησε πέτρινα χρόνια. Το είδος (και γενικότερα το Metal) θεωρήθηκε αναχρονιστικό και γερασμένο. Βέβαια στο underground υπήρξαν αρκετές μπαντες που το τίμησαν και το υπερασπίστηκαν. Ανάμεσα σε αυτές, οι Dark Arena από Ohio. Αν και ξεκίνησαν στα 90ς σαν Arena, δεν κατάφεραν παρά να κυκλοφορήσουν μια κασέτα και το power/progressive metal τους χάθηκε στη λήθη. Τελικά το 2004 το άλλαξαν σε Dark Arena με ακόμα σκληρότερο ήχο και κυκλοφόρησαν τρεις ολοκληρωμένους δίσκους.
Αν ζούσαμε ακόμα στα 80-90ς και έβλεπα το εξώφυλλο των Havok χωρίς να ξέρω καν τι είδος παίζουν, θα το είχα αγοράσει. Τώρα αυτά τα ρίσκα έχουν σχεδόν εξαντληθεί-εξαφανιστεί και ίσως να είναι και για το καλύτερο του ακροατή. Πάντως το καλλιτέχνημα του Ισραηλινού Eliran Kantor είναι εξαιρετικό οπως και τα περισσότερα του και αξίζει να δούμε πολλά δικά του έργα και στο μέλλον. Να μην ξεφεύγουμε όμως, το θέμα μας είναι οι Havok από το Colorado, μια thrash των 00ς .Το neo-thrash Κύμα των 00ς έβγαλε 100άδες μπάντες, κάποιες καλές, κάποιες όχι και τόσο και κάποιες σκέτο κόπιες.
Ας πούμε δύο λόγια για τον πειρατή που έμεινε γνωστός στην ιστορία με το όνομα Calico Jack. Ο εν λόγω κύριος γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου το 1682 στο Βασίλειο της Αγγλίας υπό το όνομα John Rackham. Δραστηριοποιήθηκε στις Δυτικές Ινδίες κατά τα τέλη της περιόδου που ονομάστηκε χρυσή εποχή της πειρατείας. Το δε παρατσούκλι του το έλαβε από το ύφασμα που ήταν φτιαγμένα τα ρούχα του (calico) και το Jack είναι το παρατσούκλι για το όνομα του John. Ένα άλλο αξιοσημείωτο για τον εν λόγω πειρατή είναι ότι είχε στην υπηρεσία του 2 γυναίκες πειρατές την Mary Read και την ερωμένη του Anne Bonny.
Διαπιστώνω ότι στην εποχή μας κυκλοφορούν περισσότερες NWOBHM κυκλοφορίες κι από την εποχή που ο αυθεντικός NWOBHM ήχος ξεπήδησε στην Μεγάλη Βρετανία κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 70. Βέβαια το ότι εμπνέεσαι ή αντιγράφεις κάτι που η ιστορία απέδειξε ως ένα πετυχημένο και ρηξικέλευθο κίνημα για τον σκληρό ήχο, δεν σημαίνει ότι σε κάνει αυτομάτως και σένα πετυχημένο. Γιατί το ζητούμενο είναι πάντα το πώς χρησιμοποιείς τις επιρροές σου για να δημιουργήσεις μια αξιόλογη κυκλοφορία ή ακόμη και τον προσωπικό σου ήχο.
H Aμερική δείχνει για μία ακόμη φορά τα δόντια της στο heavy/power metal, και παραδίδει μαθήματα στο πως πρέπει να παίζεται αυτό το υπέροχο είδος μουσικής. Οι Εchosoul (ωραίο όνομα) είναι μια νέα μπάντα από το Fort Wayne της Indiana των ΗΠΑ και παίζουν καταπληκτικό heavy/power metal στο “The End of Darkness” LP που είναι το ντεμπούτο τους.
They say that music soothes the savage beast. Whoever came up with that particular idiom obviously hasn't listened to RESENT a band from British Columbia that formed in 2017. Their new album 'Crosshairs' has burst forth like an erupting pustule, burrowing into your ear like some necrotic tic, born from the bloated carcasses of Noothgrush and Grief. Imagine all your nightmares hiding in the closet, or under the bed, reaching out to grab an exposed limb, encapsulated in six tracks of total nihilistic disdain.
Οι Nightwish τόσα χρόνια μετά την αποχώρηση της Tarja έχουν αλλάξει ρώτα. Έβγαλαν δυο καλούς αλλά ατυχήσαντες δίσκους, ως προς την μικρή Ολλανδέζα, μάλλον ληγμένη θα ήταν. Και με την Floor Jansen βρήκαν την έκφραση, μαζί με την καλλιτεχνική βαρύτητα και την απαραίτητη τσαχπινιά, που χρειάζεται ο εδώ και δεκαπέντε χρόνια εαυτό τους. Ο Tuomas Lauri Johannes Holopainen έχει και τις προσωπικές του καλλιτεχνικές ανησυχίες και δημιουργίες. Και έτσι, από το ‘’Endless Forms Most Beautiful’’ του 2015 φτάσαμε στο φιλόδοξο ‘’Human.
Οι Black Vatican ξεκίνησαν σαν ιδέα το καλοκαίρι του 2014, στο Κάνσας. Σύντομα σταθεροποιήθηκε η σύνθεση τους και ξεκίνησαν να γράφουν μουσική πάνω σε κοινωνικά, πολεμικά, ιστορικά και μυθολογικά θέματα. Μουσικά μιλάμε για ένα ποτ πουρί ήχων , από gothic rock σε black metal με πολλά συμφωνικά και industrial στοιχεία. To 2018 κυκλοφόρησαν το αυτοχρηματοδοτούμενο τους ντεμπούτο ενώ στις αρχές της χρονιάς, και πάλι μόνοι τους, το δεύτερο τους άλμπουμ ‘’Arcana Lament’’ (διαθέσιμο σε digital μορφή αλλά και cd).