1989

Μπορεί η Γερμανική σκηνή να έβραζε στα 80ς αλλά η Γειτονική Αυστρία είχε πολύλιγότερες καλές περιπτώσεις. Οι Maniac από το Tyrol δημιουργήθηκαν το 1983 και δυο χρόνια κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο από την Hot Blood Records για Ευρώπη και Koch Records για Αμερική. Τευτονικό Power/Speed Metal που χρωστούσε αρκετά στους πρώιμους Helloween, Running Wild, Accept και η λίστα συνεχίζεται. Ωραίος δίσκος με καλές στιγμές αλλά όχι τόσο ώστε να ξεχωρίσει στο παγκόσμιο στερέωμα. Στο ντεμπούτο η μπάντα ήταν τετραμελής με session drummer.

Ζούμε την εποχή των επανακυκλοφοριών. Σε όλα τα φορμάτς. Όσο και να έχει πατώσει η μουσική βιομηχανία παγκοσμίως, στη δική μας μουσική, οι οπαδοί ακόμα ενδιαφέρονται να αποκτήσουν αγαπημένα τους άλμπουμς από το παρελθόν και το παρόν, σε όποιο φορμάτ τους ενδιαφέρει. Δυστυχώς κάποιες παλιότερες κυκλοφορίες είναι πλέον ακριβές προς αγορά όπως για παράδειγμα τα cds των δυο πρώτων δίσκων των Αμερικανών heavy/power metallers, Damien και αυτό το λάθος προσπαθεί να διορθώσει η Πορτογαλλική Lost Realm Records.

Στόχαστρο και πάλι στο underground των 80ς και συγκεκριμένα στην Ελβετία για να γνωρίσουμε τους Drifter. Η μπάντα ιδρύθηκε το 1981 από τον κιθαρίστα Peter Wolff, τότε ως Mana Prime. Το 1983, δηλαδή με τον ερχομό του drummer του Ivano Marcon, το αλλάζουν σε Drifter. Εκείνες τις εποχές, υπέυθυνος για την διαφήμιση/προώθηση ήταν ο Πατέρας της Ελβετικής σκηνής, ο Tom Warrior των Hellhammer/Celtic Frost. Ξεκινούν να γράφουν το δικό τους υλικό (heavy metal) μιας και η σύνθεση της μπάντας είχε σταθεροποιηθεί ήδη από το 1983.

Άλλη μια άγνωστη μπάντα ξεθάβεται προς τέρψη όλων εμάς που λατρεύουμε το Αμερικάνικο tech/power metal. Το όνομα της Shaft, ένα όνομα χαμένο στη λήθη ή στην καλύτερη αναφερόμενο στους λιγοστούς οπαδούς της μπάντας στη περιοχή τους, στη Pennsylvania. Οι Shaft ιδρύθηκαν στα τέλη των 80ς στο Lehigh Valley από τους Jonny Kerkusz (φωνή), Dennis Hower (μπάσο) , Larry Werner (κιθάρα) και μετά από μια αλλαγή στη θέση του ντράμερ, τον Scott Williams.

Αναμφισβήτητα η πιο γνωστή glam metal μπάντα είναι οι Motley Crue. Ειδικά μετά την προβολή της ταινία ‘’The Dirt’’ τους έμαθαν και άσχετοι όχι μόνο με τον σκληρό ήχο αλλά γενικότερα με τη μουσική. Οι Καλιφορνέζοι επηρέασαν πολύ κόσμο τότε όπως και τώρα, ηγέτες μιας σκηνής που έδινε βάση πιο πολύ στην εμφάνιση και στα καμώματα παρά στη μουσική χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έπαιζαν καλά, το αντίθετο μάλιστα.  Μια μπάντα από την ίδια πόλη που επηρεάστηκε βαθύτατα στα πρώτα της βήματα είναι οι Pretty Boy Floyd.

Αν και καθυστερημένα, είδα την καταπληκτική σειρά Chernobyl. Και το ένα φέρνει το άλλο και να σου διάβασμα για το περιστατικό στην Χιροσίμα. Όπα, έχουμε και ένα δίσκο που λέγεται έτσι, ας τον ξανακούσουμε. Hiroshima δεν λέγεται απλά ο δίσκος αλλά και η μπάντα. Και παίζουν τρομερό hard rock. Ε ας γράψουμε γι αυτούς τότε. Οι συγκεριμένοι Hiroshima μας έρχονται από την Ισπανία.

Αν κάποιος ρωτούσε πόσο χρονών είναι ο Glen Tipton, αρκετοί θα απαντούσαν 72 και θα περηφανευόντουσαν ότι ακόμα ασχολείται με το metal. Για τον Tommy Iommi; Πάλι 72. Αν ρωτούσα όμως για την Jutta Weinhold, πιθανότατα να μην  ήξεραν ποια είναι αυτή. Και όμως η απάντηση είναι και για την συγκεκριμένη ο αριθμός 72. Τέτοια είναι η ηλικία της Γερμανίδας τραγουδίστριας που ακόμα υπηρετεί το heavy metal. Και δεν νομίζω οτι υπάρχουν πολλοί στα 70 τους που ασχολούνται με τη metal μουσική.

Γίνεται μια μπάντα να παίζει death metal και doom συνάμα; Ναι γίνεται. Αν ονομάζεσαι Αιώνια Εξουσία του Θανάτου. Sempiternal Deathreign δηλαδή. Και είναι αρκετές τέτοιες μπάντες εκεί έξω. ΟΧΙ Doom/Death σαν My Dying Bride, με αργό παίξιμο, πολύ μελωδία και παραμορφωμένα φωνητικά. Εδώ μιλάμε για υο αντίθετο, δηλαδή παλιομοδίτικο (μπάντα των 80ς) death metal που δεν  φοβάται να ρίξει ταχύτητες σε υπερβολικό βαθμό σε σημεία και να εμβολιάσει τον ήχο τους με τον ορο του όγκου.

Εδώ εχουμε μια περίπτωση μπάντας που άντεξε μόνο 2 μήνες. Μιλάμε για τους Αμερικανούς Disorder από το Ιλινόις. Η μπάντα δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 1989 από τον Eric Haglund και γρήγορα το κουιντέτο έδωσε την πρώτη και μοναδική του συναυλία στο Kenosha Orpheum Theater  της πόλης τους (σαν σαπόρτ στους Wrath) και εκεί ‘’συμβουλεύτηκαν’’ να προχωρήσουν στην ηχογράφηση ενός ντέμο. Και όντως, 4 τραγούδια αποτέλεσαν την πρώτη τους demoκασέτα η οποία ηχογραφήθηκε στο Opus Recordings με μηχανικό ήχου τον Pangelinan (Darklin Reach) και σε παραγωγή του Eric Greif. Το αποτέλεσμα- U.S.

Είναι πολύ ωραίο πράγμα, ένα συγκρότημα να μην είναι απλά μια ομάδα επαγγελματιών μουσικών που ηθελημένα ή όχι, έχουν βρεθεί μαζί για να δισκογραφούν ή να περιοδεύουν. Μου θυμίζει Pop φούσκες και γενικότερα σύγχρονη μουσική βιομηχανία. Προτιμώ μετριότερα αποτελέσματα, φθάνει η μπάντα να είναι μια παρέα φίλων που ευχαριστιούνται να παίζουν μουσική και να έχουν κάποια κοινά. Δεν λέω, αν είναι μαζί για πολλά χρόνια, θα υπάρξει κορεσμός. Εδώ δεν αντέχουμε γονείς, αδέρφια, συζύγους για πολλά χρόνια, συνάδελφους μουσικούς θα αντέξουμε.