USA

Το prog rock μεγαλούργησε στα 70 και ήταν σε ύφεση στα 80ς. Οι συθέσεις στα τέλη των 70ς είχαν φτάσει σε δυσθεώτητα επίπεδα ποιότητας αλλά και ηχητικής και καλλιτεχνικής μεγαλομανίας με τους οπαδούς να κουράζονται σταδιακά. Τα μουσικά είδη που εμφανίστηκαν στα 80ς, σαφώς πιο απλουστευμένα κέρδισαν το νεαρό κόσμο με την αμεσότητα και την δύναμη τους. Το prog rock επανήλθε τη δεκαετία των 90ς, ως neo-prog rock.  Η νέα φουρνιά διόρθωσε κάποιες ενοχλητικές λεπτομέρειες των παλιών αλλά γενικότερα βασίστηκε στον μουσικό πλούτο τους. Αμέτρητα τα παραδείγματα που συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Στο παιχνίδι των επανακυκλοφοριών από σχετικά άγωνστες μπάντες του Heavy, Speed, Power και Doom metal των 80ς,  έχει μπει και η Πρτογαλική εταιρία Lost Realm Records. Την τελευταία  πενταετία ένα πλήθος κυκλοφοριών αγνώστων συγκροτημάτων έχει φτάσει στα αυτιά μου και μάλιστα οι περισσότερες από αυτές μου έχουν αρέσει. Σειρά παίρνουν οι Αμερικανοί melodic metallers, Letchen Grey που δεν κατάφεραν και πολλά στο σύντομο βίο τους. Ξεκίνησαν σαν Sexist το 1982,άλλαξαν το όνομα σε Letchen Gery το 1984 και τελικά ένα χρόνο αργότερα κατάφεραν να κυκλοφορήσουν το πρώτο demo τους.

Οι Αμερικανοί Immortal Guardian διατυμπανίζουν ότι παίζουνSuper Metal και ποιοι είμαστε εμείς να τους χαλάσουμε το χατήρι. Αυτός ο χαρακτηρισμός δεν βγήκε τυχαία... Πίσω στο 2008 όταν ο κιθαρίστας πληκτράς Gabriel Guardian (Gabriel Guardiola) δημιούργησε τη μπάντα και με τη τότε σύνθεση δημιουργούσε eps/demos, η πρώτησοβαρή και επαγγελματική τους δουλειά ήταν το 2011 και είχε ονομαστεί...Super Metal. Στην πραγματικότητα παίζουν Power/Progressive Metal και αν και Αμερικανοί, λοξικοιτούν πολύ προς την Ευρωπαική σκηνή.

Τρέφω απίστευτη αγάπη για τους δυο δίσκους των Holy Terror. Εμπεριέχονται ότι θα μπορούσα να ζητήσω από μια speed/thrash μπάντα της εποχής. Η βραχύβια καριέρα των Holy Terror διήρκησε από το 1985  μέχρι το 1991. Η πενταμελής σύνθεση της μπάντας σταθεροποιήθηκε το 1987 με την έλευση του Joe Mitchell πίσω από το drum kit αντικαθιστώντας τον Jack Schwartz (ο οποίος είχε παίξει στο ντεμπούτο των Dark Angel) και με την ίδια ομάδα κυκλοφόρησαν τα δυο απόλυτα μνημεία του ήχου, το ‘’ Terror and Submission’’ το 1987 και το ‘’ Mind Wars’’ του 1989.

Τους Fear Factory τους παρακολουθώ από τα πρώτα τους βήματα. Θυμάμαι κάπου το 1993-94 να ακούω το ‘’ Soul of a New Machine’’, χωμένος τίγκα σε death metal ακούσματα και να μου φαίνονται ήδη περίεργοι και διαφορετικοί για το είδος. Και δεν είχαν σκοπό καν να μείνουν σε τέτοια παιξίματα. Τα ‘’ Demanufacture’’ και ‘’ Obsolete’’ ξεκαθάρισαν το τοπίο, χαρίζοντας μας από τους καλύτερους industrial δίσκους που κυκλοφόρησαν εκεί έξω. Και μάλιστα κάποιοι από αυτούς ήταν και concept stories. Τα χρόνια παρήλθαν, αρκετοί δίσκοι κυκλοφόρησαν, κάποιοι καλύτεροι από κάποιους άλλους.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα 90ς ήταν η δεκαετία του Progressive Metal. Η τεχνική και πολυδιάστατη μουσική απενεχοποιήθηκε μιας και ο κόσμος κουράστηκε από ανάλογους ήχους στα 70ς και η επόμενη δεκαετία η μουσική απλοποιήθηκε, είτε μιλάμε για rock/metal είτε για Pop ακούσματα. To ‘’ Images and Words’’ των Dream Theater του 1992 άνοιξε πόρτες για πολλές μπάντες του είδους (από θέμα δημοτικότητας μιλάμε πάντα, υπήρξαν και άλλες μπάντες του είδους που προηγηθηκαν) οι οποίες υπέγραψαν σε κάποια εταιρία και κυκλοφόρησαν το υλικό τους.

Τους πέρασα για τίποτα Ισπανόφωνος powermetalles ή ακόμα χειρότερα κάτι σε folk, νότιοαμερικάνικο. Μα τι όνομα είναι αυτό, Entierro. Αν είναι όντως η γνωστή ισπανική λέξη, σημαίνει ταφή. Όπως και να χει, μιλάμε για Αμερικανούς από το Connecticut που στο αίμα τους έτρεχε stoner ήχοι, τουλάχιστον παλιότερα. Ξεκίνησαν σαν Treebeard και μέχρι το 2013 που άλλαξαν το όνομα σε Entierro αλλά και ένα εκ των δυοκιθαριστών, ο ήχος τους κυμαινόταν σε τέτοια ηχοχρώματα.

Ζούμε την εποχή των επανακυκλοφοριών. Σε όλα τα φορμάτς. Όσο και να έχει πατώσει η μουσική βιομηχανία παγκοσμίως, στη δική μας μουσική, οι οπαδοί ακόμα ενδιαφέρονται να αποκτήσουν αγαπημένα τους άλμπουμς από το παρελθόν και το παρόν, σε όποιο φορμάτ τους ενδιαφέρει. Δυστυχώς κάποιες παλιότερες κυκλοφορίες είναι πλέον ακριβές προς αγορά όπως για παράδειγμα τα cds των δυο πρώτων δίσκων των Αμερικανών heavy/power metallers, Damien και αυτό το λάθος προσπαθεί να διορθώσει η Πορτογαλλική Lost Realm Records.

Πέρασαν εννιά χρόνια από τον τελευταίο δίσκο των Αμερικανών Pharaoh….Αν είναι δυνατόν, μου φαίνεται σαν χθες όταν κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους  ‘’After The Fire’’ πίσω στο 2003. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1997 από  τον ντραμερ Chris Black (Dawnbringer) και σύντομα  έβαλε στο κόλπο τον φίλο και συναρθογράφο στο Metal Maniacs, Matt Johnsen (κιθάρες). Το project ολοκληρώθηκε με τον μπασίστα Chris Kerns και τον τραγουδιστή Tim Aymar (ναι, το λαρύγγι πίσω από τους Control Denied του Chuck).

Ζούμε την εποχή των επανακυκλοφοριών. Σε όλα τα φορμάτς. Όσο και να έχει πατώσει η μουσική βιομηχανία παγκοσμίως, στη δική μας μουσική, οι οπαδοί ακόμα ενδιαφέρονται να αποκτήσουν αγαπημένα τους άλμπουμς από το παρελθόν και το παρόν, σε όποιο φορμάτ τους ενδιαφέρει. Δυστυχώς κάποιες παλιότερες κυκλοφορίες είναι πλέον ακριβές προς αγορά όπως για παράδειγμα τα cds των δυο πρώτων δίσκων των Αμερικανών heavy/power metallers, Damien και αυτό το λάθος προσπαθεί να διορθώσει η Πορτογαλλική Lost Realm Records.