Monuments
Στην Βραζιλία όσοι ζουν εκεί έχουν μια δική τους τρέλα με πολλά πράμματα. Με το ποδόσφαιρο, με την μουσική και το χορό και φυσικά με την θρησκεία. Εδώ οι Angra, ένα από τα καλύτερα metal σχήματα της χώρας, που η φήμη της πήγε παγκόσμια, έχουν την δική τους τρέλα με την μουσική αλλά και με ένα δικό τους τρόπο, ως Βραζιλιάνοι και με την θρησκεία. Δημιουργήθηκαν στις αρχές των 90ς και με δίσκους σαν τους υπερκλασικούς ‘’Angel Cry’’ του 1993 και κυρίως το ‘’Holy Land’’ του 1996 έκαναν τεράστια αίσθηση.
Οι Tobruk υπήρξαν σχετικά βαρχύβια, από το 1981 εώς και το 1987. Βρεττανική hard rock μπάντα που ιδρύθηκε από την ένωση δυνάμεων του τραγουδιστή Stuart "Snake" Neale, του κιθαρίστα Nigel Evans και του πληκτρά Jem Davies (FM/ Midnight Blue) που έπαιζαν μέχρι τότε σε κάποιους άγνωστους...Stranger με τους Mick Newman (κιθάρα), Steve Woodward (μπάσο) και Alan Vallance (drums). Αν και το 7’’ single ‘’ Wild On The Run C/W The Show Must Go On’’ (1983) κυκλοφόρησε από τη Neat Metal, δεν έχουν καμιά σχέση με το γνωστότατο κίνημα του n.w.o.b.h.m.
Κάποτε στον Πειραιά, σε ένα θρυλικό μπαράκι, έκαναν την εξής τσαχπινιά. Μίξαραν πολύ συχνά δυο κομμάτια, το ένα ήταν το ‘’Temple Of The King’’ από τους Αγγελικούς Rainbow και το ‘’Children Of The Sea’’ από τους ‘’Δαιμονικούς’’΄Black Sabbath. Ο έφηβος εαυτός μου τα μπέρδευε. Ξεκινούσε το ένα και εγώ τραγουδούσα το άλλο. Στην εύλογη απορία μου και ήμουν σε μια τρυφερή ηλικία που δεν ήταν σωστό να μου μένουν αναπάντητες οι όποιες απορίες κάποιος σοφός μου είπε ‘’τα μπερδεύεις γιατί τραγουδάει ο ίδιος άνθρωπος. Μάλιστα ο ίδιος άνθρωπος. Το ίδιο ξωτικό, ίσως θα ήταν πιο σωστό.
Nightwish μια μπάντα για πολλούς Θρύλος, για άλλους βάρος στην metalική τους συνείδηση και για τον γράφοντα μια μπάντα ενός εμπνευσμένου και φιλόδοξου μουσικού, του Tuomas Holopainenη, οποία μας έχει προσφέρει πολύ καλούς δίσκους και κάποιους καλούς που απλά δεν μου κεντρίζουν τόσο το ενδιαφέρον. Το ‘’Once’’ είναι ο πέμπτος τους δίσκος και έρχεται σερί μετά τα ‘’Angel Fall First’’ του 1997, ‘’Oceanborn’’ του 1998, ‘’Wishmaster’’ του 2000 και ‘’Century Child’’ του 2002. Καλό σερί που εδώ απογειώθηκε.
Ζούμε στην εποχή της ίντριγκας. Εννοείται ότι και στη μουσική βιομηχανία ή ακόμα και ανάμεσα στα μέλη των συγκροτημάτων, ισχύει το ίδιο. Δικαστήρια για δικαιώματα, χρήματα, ονόματα, περιοδείες, τα πάντα όλα. Ένα από τα τελευταία θύματα στο χώρο της μουσικής μας, είναι οι Αμερικανοί Alcatrazz. Ξεκίνησαν το 1983 και κυκλοφόρησαν το διαμαντένιο ‘’No Parole From Rock ‘n’ Roll’’. Στη σύνθεση της μπάντας υπήρχε το αηδόνι, Graham Bonnet (Rainbow, Impellitteri κ.α.) ενώ στην κιθάρα ο πρωτομεφανιζόμενος Yngwie Malmsteen. Επίσης εξαιρετικό ρυθμικό ντουέτο και πλήκτρα έκαναν τη μουσική τους πολύ μελωδική και πιασάρικη. Δυστυχώς ο Malmsteen αποχωρεί τον επόμενο χρόνο να συνεχίσει την προσωπική του καριέρα και στο παιχνίδι μπαίνει ο εξαιρετικός Steve Vai.
Οι W.A.S.P. είναι αδιαμφισβήτητα μια από τις σημαντικότερες heavy metal μπάντες που υπήρξαν ποτέ. Εξελίχτηκαν από τις πρώτες τους μέρες αλλά ποτέ δεν ξέφυγαν των ορίων που οι ίδιοι έβαλαν και ταύτισαν το όνομα τους. Απλά σοβάρεψαν, ειδικά στο στιχουργικό και το εμφανιακό κομμάτι. Γνωστό βιβλίο/βίντεοκασσέτα που ερχόταν στα σχολεία μας τους μάθαiνε σας παιδιά του Διαβόλου, σαν βασιλιάδες του ξεκοιλιάσματος, σαν παρανοικούς σεξοδιαστρεμένους (Fuck like a Beast) κτλ. Ποτέ σαν ακρωνύμιο του ‘’White Anglo-Saxon Protestant’’. Η ίδια μπάντα έχει γράψει το ‘’The Crimson Idol’’. Και όμως.
Το Heavy Metal δεν έχει όρια, ούτε στο μουσικό, ούτε στο στιχουργικό κομμάτι. Παίρνει επιρροές από τα πάντα, τα φιλτράρει και τα παραδίδει στην δική του εκδοχή. Ίσως η πιο αγαπημένη ταινία των μεταλλάδων (και πολύ κόσμου βέβαια ανεξαρτήτων μουσικών προτιμήσεων) να είναι το ‘’Braveheart’’ του 1995.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που το είδε και δεν ανατρίχιασε. Το ίδιο και οι Γερμανοί Grave Digger που ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησαν το ‘’Tunes Of War’’. Κάτι αντίστοιχο, σε άλλη μορφή τέχνης όμως, συνέβη και με τον comic ήρωα SPAWN (1992) του Todd McFarlane.
Οι Αμερικάνοι Iced Earth επηρεάστηκαν και αγάπησαν τόσο πολύ τον ήρωα αυτό που αφιέρωσαν πλήρως το...
ΜΟΝΟ σε περίπτωση που δεν έχεις ακούσει ποτε το ‘’Starfire Burning upon the Ice-Veiled Throne of Ultima Thule’’ των Bal Sagoth θα αδυνατούσες να απαντήσεις τάχιστα στη ερώτηση ποιος δίσκος έχει τους μεγαλύτερους τίτλους. Βέβαια, θα ήταν πολύ κρίμα μια τέτοια δισκάρα να παρέμενε στις μνήμες μας μόνο γι αυτό το λόγο. Ο(ι) Bal Sagoth είναι το πνευματικό παιδί του Byron Roberts ο οποίος αποφάσισε το 1989 να συνδυάσει δυο αγαπημένες του ασχολίες. Την επική, φανταστική λογοτεχνία και την (ακραία) μουσική. Το όνομα της μπάντας πάρθηκε από την ιστορία του Robert E. Howard, το ‘’The Gods Of Bal Sagoth’’ και το μουσικό ταξίδι ξεκίνησε.
To Birmingham γέννησε τους Black Sabbath. To Birmingham γέννημε ΚΑΙ τους Magnum, αυτή τη καταπληκτική μελωδική hard rock μπάντα. Σύντομα συμπληρώνουν τα 50 χρόνια σαν μπάντα και θα το γιορτάσουν με το νέο, 22ο δίσκο τους ‘’The Monster Roars’’. Σχεδόν στη ν ηλικία των Sabbath δηλαδή, ηλικιακά, δισκογραφικά,ποιοτικά και μάλιστα συνεχίζουν ακάθεκτοι να δίνουν συναυλίες και να κυκλοφορούν νέες δουλειές. ΣΕΒΑΣΜΟΣ. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1972 από τους Tony Clarkin (κιθάρα-σύνθεση) και Bob Catley (φωνή), μέλη τα οποία βρίσκονται ακόμα παρόντα στη μπάντα και ενεργά στη σκηνή.
Υπάρχουν χιλιάδες ιστορίες και λεπτομέρειες στις οποίες μπορούμε να αναλωθούμε αλλά θα προσπεράσω.
Οι Destiny’s End ήταν ένα μουσικό σχήμα, από την Pasadena της California, στα τέλη των 90ς. Ήταν ένα ακόμα μουσικό σχήμα που έδρασε ο James Rivera (Helstar, Seven Witches, ShadowKeep – ex Malice, New Eden, Vicious Rumors, Flotsam and Jetsam Κ.Α.).
Ένα Demo το 1998 και μετά τον δίσκο που θα ξανά ακούσω και θα ασχοληθώ εδώ σε αυτό το κείμενο. Το ‘’Breathe Deep the Dark’’ που κυκλοφόρησε μέσω της Metal Blade Records στις 22 του Σεπτέμβρη του 1998. Σε cd, σε κασέτα από την Wizard και πρόσφατα σε 12’’ βινύλιο από την BlackBeard.
Μαζί με τον σπουδαίο James Rivera ήταν οι Nardo Andi στο μπάσο, Brian Craig στα τύμπανα, Dan DeLucie στην κιθάρα...όλοι τους και στους New Eden και ο έτερος κιθαρίστας Perry M. Grayson.