Monuments
Για εμάς τους κοινούς θνητούς τα μουσικά οράματα (visions) των φυγάδων (fugitives) της πραγματικότητας Mekong Delta ήταν πάντα θολά. Χύνονταν πάντα στο δέλτα της δικιάς τους αντίληψης. Αντίληψη για την αλήθεια εκεί έξω, για την ανεπιεική πραγματικότητα που μας "αγκαλιάζει" ασφυκτικά.
Οι Φιλανδοί Stratovarius είναι ένα παράδειγμα συγκροτήματος που υπήρξε σε ηγετική θέση στο Power Metal των 90ς , βρέθηκε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μιλώντας πάντοτε για το συνθετικό και όχι το εμπορικό κομμάτι στα 00ς ενώ στα 10ς’ έχουν ανακάμψει σε όλους τους τομείς. Επίσης είναι μια μπάντα που συνεχίζει χωρίς κανένα αυθεντικό μέλος στη σύνθεση (σαν τους Riot για παράδειγμα, μόνο που δεν μιλάμε για μουσικούς που έχουν αποβιώσει αλλά και ούτε τόσο παλιά μπάντα). Το ταξίδι των Stratovaris ξεκινά το 1985 από τον ντράμερ Tuomo Lassila και κάποιους φίλους.
Τι πιο ταιριαστό μέρος για το ονειρικό θέατρο, Dream Theater, από το να τρέχει ανέμελο το τραίνο της σκέψης τους, στις ράγες του μυαλού, ή στα άγρια σοκάκια της ψυχής, μέσα από τα λόγια και τις νότες και πάνω από όλα με τον τρόπο που τα μπλέκουν οι John Petrucci, κιθαρίστας – μάγος της εξάχορδης - συνθέτης, μαζί με τους άλλους συντρόφους του. Δηλαδή τον μπασίστα, που δεν μοιάζει με κανέναν άλλον John Myung. Τον τραγουδιστή που δίνει σάρκα και οστά στα λόγια James LaΒrie. Τον, πολλά πολλά περισσότερα από απλά ένας τυμπανιστή John Portnoy.
Οι Noisehunter δημιουργήθηκαν τον Φεβρουάριο του 1976 από τον ντράμερ Ronny Lewandowski και τον κιθαρίστα Erwin Perle και ξεκίνησαν να γράφουν τη δική τους μουσική σαν σχολική μπάντα παίζοντας παράλληλα και διασκευές από μπάντες σαν τους Status Quo και Ramones. Δέκα χρόνια περάσανε και οι Noisehunter κατάφεραν να υπογράψουν συμβόλαιο με την Gama Records (η οποία φιλοξενούσε ανάλογες μπάντες όπως Gravestone, Stormwitch, Stranger κτλ) και να κυκλοφορήσουν το τρομερό τους ντεμπούτο ‘’Time To Fight’’.
Με ένα δίσκο που κλείνει φέτος, πριν λίγες μέρες, τα είκοσι χρόνια θα ασχοληθούμε σε αυτό το κείμενο. 24 Ιουνίου του 1998 κυκλοφόρησε, από την Metal Blade. ‘’Return To Heaven Denied’’ ο τίτλος και οι Ιταλοί prog/power metallers Labyrinth οι δημιουργοί του. Ήδη οκτώ χρόνια είχαν στις πλάτες τους, και ένα ακόμα full length με τίτλο ‘’No Limits’’ το 1996, ένα χρόνο μετά το ep ‘’Piece Of Time’’.
Οι Βρετανοί βετεράνοι του heavy/doom Cathedral στις 29 Απριλίου του 2013 κυκλοφόρησαν τον δέκατο και τελευταίο δίσκο τους με τον τίτλο ‘’The Last Spire’’ και μετά από λίγες μέρες διαλύθηκαν. Μια πορεία από το 1989, που είχε δώσει σε αυτόν τον ήχο, heavy/doom, πες το και stoner, αν θες τόσο να μας την σπάσεις. Που είχε δώσει δίσκους σαν τον πιο doom/death style ‘’Forest Of Equilibrium’’ το 1991. Τον πιο doomy ‘’The Ethereal Mirror’’ το 1993.
Stone Fury. ¨Η αλλιώς η μπάντα των Lenny Wolf/Bruce Gowdy. Σε μια πιο λεπτομερή περιγραφή, θα λέγαμε ότι μιλάμε για μια Αμερικάνικη hard rock που έδρασε στα 80ς. Η μπάντα πρωτοξεκίνησε το 1983 από τον Lenny Wolf. Δεν ξέρετε ποιος είναι αυτός; Αν όχι, δεν νομίζω να σας ενθουσιάσουν ούτε οι Stone Fury. Μιλάμε για τον τραγουδιστή των Kingdom Come, τη φωνή πίσω από δίσκους σαν το ‘’Kingdom Come’’ (1988), ‘’In Your Face’’ (1989), ‘’Hands Of Time’’ (1991) κτλ. Εκεί τραγουδούσε, έγραφε στίχους και μουσική αλλά και έπαιζε και άλλα όργανα. Ε οι Stone Fury ήταν η πρώτη του μπάντα.
Σέβομαι ιδιαίτερα την δισκογραφική πορεία των Γερμανών Power Metallers Brainstorm. Όμως ακόμα και τώρα εξακολουθώ να ακούω με περισσότερο ενδιαφέρον τους δυο πρώτους δίσκους τους που έλειπε από τη μπάντα ο Andy B. Franck αλλά και τους Ivanhoe και τους τρεις πρώτους δίσκους τους που τραγουδούσε εκεί. Περίεργο από τη μια αλλά αλήθεια όσο δεν πάει. Οι Ivanhoe ξεκίνησαν πίσω στο 1986, δανειζόμενοι το όνομα τους από τη νουβέλα του Sir Walter Scott.
Όλοι ψάχνουμε μια δικαιολογία, μια αφορμή για να ξανακούσουμε αγαπημένους δίσκους. Δίσκους που έχουμε καιρό να ακούσουμε αλλά και δίσκους που ακούμε πολύ συχνά. Αφορμή για το ξέθαμα των Flacmans Port είναι ένα τεράστιο, πολυσυλλεκτικό αφιέρωμα στη Γερμανική Heavy Metal σκηνή που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Υπάρχουν οι μεγάλες καταξιωμένες μπάντες που πιθανότατα να αξίζουν τη θέση που έχουν αυτή τη στιγμή. Υπάρχει και η αντίπερα όχθη. Πολλές από τις μπάντες διαλύθηκαν μετά από ένα ep, ένα δίσκο, 2-3 χρόνια ζωής τέλος πάντως. Λόγοι πολλοί, που δεν θα τους αναλύσουμε.
Μας αρέσει να κάνουμε χαβαλέ με ονόματα-παρατσούκλια όπως ο Μπάμπης ο Σουγιάς, ο Άκης ο Μπουλτόζας, ο Γιώργος ο Σιδεροκέφαλος. Τέτοια ονόματα-παρατσούκλια χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρο στη δεκαετία του 80, στο κόσμο του metal αλλά και μη. Κάπως έτσι βαπτίστηκαν και τα μέλη μιας Αμερικάνικης μπάντας που ονομάστηκε Destructor. O Pat ο Λυσσασμένος, οDave ο Υπερβολικός, ο Dave ο Ολοκαύτωμας και ο Matt ο Εύφλεκτος. Τι παίζανε; Λυσσασμένο, υπερβολικά γρήγορο και εύφλεκτο ηχητικό Ολοκαύτωμα. Άλλοι για θέμα συντομίας το λένε και Power/Thrash/Speed Metal.