Xibalba - Ah Dzam Poop Ek

Οι Μάγια, μαζί με τους Αζτέκους και τους Ινκας αποτελούν τους γηγενείς λαούς της Κεντρικής Αμερικής στον προκολομβιανό κόσμο. Όλοι έχουμε διαβάσει για το πόσο προηγμένοι λαοί υπήρξαν και πόσα πρόσφεραν στις τέχνες και στις επιστήμες. Στην μυθολογία των Μάγια, η λέξη Xibalba μεταφράζεσαι σαν ‘’το μέρος του φόβου’’ και ήταν ο Κάτω Κόσμος στον οποίο έδρευαν και εξουσίαζαν οι Θεοί του Θανάτοι και τα τσιράκια τους. Τι πιο σωστό από μια παρέα Μεξικανών που ρέει μέσα στο αίμα τους αίμα των αυθεντικών Μάγια να μιλήσει και να περιγράψει την σκοτεινή πλευτά των προγόνων τους μέσω ακραίας μουσικής και πιο συγκεκριμένα του Black Metal. Οι Xibalba δημιουργήθηκαν το 1992 έχοντας στην σύνθεση τους τρία αδέρφια ενώ οι δυο από αυτούς είχαν παλιότερα μια άλλη μπάντα, τους Dread ( κυκλοφορώντας δυο demos). Σαν Xibalba κυκλοφορούν το πρώτο τους υλικο, μια κασέτα τεσσάρων συνθέσεων τραγουδισμένα στη μητρική τους γλώσσα. Αφού υπογράψουν με την επίσης Μεξικάνικη Guttural Records κυκλοφορούν μέσα στο 1994 το ντεμπούτο τους ‘’Ah Dzam Poop Ek’’ το οποίο θα γράψει ιστορία για την μοναδικότητα του. Δυο χρόνια αργότερα θα προβούν σε ένα split με τους συμπατριώτες (και στην ίδια εταιρία) Avzia. Τέλος εποχής για τους Xibalba οι οποίοι θα επανασυνδεθούν πολύ αργότερα, από το 2007-2010 βγάζοντας και ένα demo σε πιο thrash/black ύφος. Αλλάζουν το όνομα τους σε Xibalba Itzaes για να μην μπερδεύονται με μια μεταγενέστερη death metal/hardcore μπάντα με σχεδόν ίδιο λογότυπο. Πάντοτε μαζί, τα τρία αδέρφια, έχουν κυκλοφορήσει ένα ep το 2015 ενώ επιτέλους ο δεύτερος τους δίσκος ‘’ Ah Tza Xibalba Itzaes’’ κυκλοφόρησε δυο χρόνια πριν.

Το 1994, το black metal ήταν ακόμα φρέσκα, νέα μουσική. Και στο Μεξικό είχε φτάσει μέσω των Celtic Frost, των Venom, των Bathory και των Mercyful Fate.  Κάπου εκεί έφτασαν και οι Darkthrone και οι άλλοι πρωτεργάτες του είδους στα αυτιά των Μεξικανών αδερφών. Το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Μεσαίων ταχυτήτων black metal, σπηλαιώδης ήχος, ενδιαφέροντες στίχοι μακριά από το Σατανιστικό/Αντιχριστιανικό ύφος που είχε κατακλύσει τον πλανήτη εκείνη την εποχή. Τα riffs είναι το κυρίαρχο είδος στην συγκεκριμένη μουσική αλλά ειδική μνεία πρέπει να γίνει στα τύμπανα/κρουστά που παίζουν ουσιώδεις πολεμικούς ρυθμούς χωρίς να χρησιμοποιούνται σαν συνοδευτικά όργανα. Γήινοι, ακατέργαστοι ήχοι φωλιάζουν μέσα σου. Σαν βρώμικο χώμα που σου βουλώνει τα αυτιά και λειτουργούν περισσότερο οι υπόλοιπες αισθήσεις.  Στο σύντομο ‘’ Vuch’’ παίζουν μανιασμένα θυμίζοντας μπάντες όπως τους Darkthrone και τους πρώιμους Bathory. Συνεχίζουν στο ίδιο θυμωμένο ύφος, έχοντας ένα thrash  αναβρασμό να υποβόσκει, πάντοτε χιλιομαυρισμένο σε riffs και φωνητικά.

Το ‘’ Ah Tza Xibalba Itzaes’’ είναι σίγουρα ένας black metal δίσκος που έχει πολλά να προσφέρει, ακόμα και τώρα. Το μαυρο, οργισμένο συναίσθημα είναι δυνατό μέσω της μουσικής τους ακόμα και τώρα. Πολύ πιο σκοτεινό και αυθεντικό από πολλούς blackοκουλτουριάρηδες της εποχής μας που βασίζονται μόνο στο εικαστικό κομμάτι και από μουσική...μια από τα ίδια. Οι Xibalba έπαιζαν black metal όπως το ένιωθαν. Και αυτή η ελευθερία σήμαινε έλλειψη φόβου και σε άλλα θέματα, όπως το στιχουργικό ή τη γλώσσα που χρησιμοποιούσαν. Πολλοί έλεγαν το 1994 ότι αν το black metal δεν ήταν από Νορβηγία, δεν ήταν black metal. Πόσο λάθος ήταν. Ακούστε αυτόχθονες ήχους από κρουστά στην αρχή του ‘’Carchah’’ (άλλο ένα ορχηστρικό και μάλιστα κοντά εννιάλεπτο, το ‘’ Bolontiku Vahom‘’ θυσιάζει αρκετά riffs και ρυθμούς στον βωμό της μαυρομεταλλικής σκιάς) πριν σας μαγέψουν τα μελωδικά αλλά καταχθόνια riffs. Ή τα πνευστά (whirlwinds) στο ‘’ Sar Ibteeloob Cab’’ πριν μετατραπεί σε μια θηριώδης σύνθεση γεμάτη ζωώδη ένστικτα. Κάποιοι κινητικοί νευρώνες ακολουθούν ασυναίσθητα. Παλιομοδίτικο black metal και κόψιμο μετά τη μέση για κυρίαρχο μπάσο και πετρώδεις κρουστά. Δεν τα έβρισκες αυτά στον Βορρά. Μεξικό, Βραζιλία, Ιταλία, Ελλάδα, η Νότια υφήλιος. Αν το θέλεις εντελώς άψητη τη μπριζόλα σου, άκου ‘’Sign of Eastern War’’ (με αγγλικό στίχο) ή το ‘’ Itzam Cab Ain Katun’’.