Reviews
Οι Death SS υπήρξαν στυλοβάτες της Ιταλικής metal σκηνής στα 80ς-αρχές 90ς. Πάντοτε μπροστά από την εποχή τους, πάντοτε με πειραματικές ορέξεις, πάντοτε ποιοτικοί συνθετικά. Η σκηνική παρουσία και το image με τις στολές γνωστών horror μύθων, πάντοτε ενδιαφέρουσα. Τα χρόνια πέρασαν, μιλάμε για πολλές δεκαετίες πριν. Από την αρχική σύνθεση μόνο ο αρχηγός και τραγουδιστής Steve Sylvester έχει μείνει στη μπάντα. Ο ήχος της μπάντας άλλαξε κατά πολύ παίζοντας αρκετά με πιο μοντέρνους ήχους, μπλιμππλίκια κτλ.
Θεωρώ τους Count Raven στις είκοσι καλύτερες μπάντες του doom metal που έχουν υπάρξει ποτέ. Αν το κοιτάξουμε και δισκογραφικά, μέχρι σήμερα είχαν πέντε στα πέντε, άρα πάνε άνετα στις δέκα καλύτερες. Μάλιστα το ‘’ Mammons War’’ του 2009 κοιτάει στα μάτια τα πρώτα τέσσερα, μην σας πω ότι τα ένα-δυο ίσως να τα βάζει και κάτω.
Εξαιρετική επιλογή ονόματος το όνομα των Βρεττανών Toledo Steel. Η λέξη ‘’ατσάλι’’ κατεθείαν φέρνει τα καλύτερα στο νου για τα μεταλλικά μας δρώμενα ενώ η Ισαπνικη πόλη Toledo η οποία φημιζόταν για την κατασκευή σπαθιών κάνει τα πράγματα ακόμα καλύτερα. Είναι και το λογότυπο και οι χρωματισμοί του, όλα φέρνουν σε 80ς και ανόθευτο ατσάλι. Οι άγγλοι νεαροί (όχι πιτσιρικάδες όμως,30άρηδες και βάλε) είναι μια μπάντα δεκαετίας μόνο. Από το 2011 που ιδρύθηκαν, χτίζουν τη μπάντα και τη φήμη της σταδιακά καιμε τα καλύτερα υλικά.
Από την πολύ δραστήρια, για κάμποσο καιρό τώρα, δικιά μας, No Remorse Records μας έρχεται το ντεμπούτο full length των heavy metallers Shadowland με τον heavy as hell τίτλο ‘’The Necromancer's Castle’’. Οι Shadowland είναι μια Νεουορκέζικη μπάντα, αρκετά νέα, που έχει κυκλοφορήσει eps και τώρα κάνει το δικό της μεγάλο βήμα στην metal απεραντοσύνη.
Μια ματιά στο εμφανισιακό κομμάτι των Σουηδών ToxicRose και το μυαλό κάνει τους πρώτους συνδυασμούς. Goth Motley Crue/WASP. Ή και glam PowerWolf. Και δεν θα είχε κανένας άδικο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι παίζουν αρκετά σκληρά για να ασχοληθούμε μαζί τους, καμιά σχέση με παρδαλές hair-metal μπάντες των 80ς. Οι ToxicRose (ακόμα και στο όνομα τους αντιφάσκουν) δημιουργήθηκαν το 2010 στη Στοκχόλμη από μια τετράδα οπαδών/μουσικών που ξέρει πως να διασκεδάζει αλλά και να κάνει τους αλλους να ακολουθούν.
Ακούω πολύ, νέα μουσική. Ένας μέσος όρος από αυτά που θα που αποστπάσουν την προσοχή είναι 5/30. Από αυτά τα πέντε, θα αγοράσω/επενδύσω στα 2-3. Και το χαίρομαι που βρίσκονται ακόμα και μετά από τόσα χρόνια δισκάκια που αξίζουν τα λεφτά τους. Από τα ακούσματα που έκανα μέσα στο Νοέμβρη, ξεχώρισαν οι Seven Sisters. Αγγλική μπάντα με ένα νοσταλγικό ήχο σαν αυτό των Wytch Hazel ο οποίος πραγματικά με αγγίζει. Κάπως έτσι τα κατάφεραν και αυτοί,πάλι.
Ξεχάσαμε που έφτασε το νούμερο για τις live κυκλοφορίες που έχουν γίνει αυτά τα δυο χρόνια της κορονο – χολέρας και είναι επίσημο ότι χάσαμε τον λογαριασμό. Σημεία των καιρών, όχι απαραίτητα άσχημα. Ανάλογα πως σκέφτεται, πως πράττει και για μας τους οπαδούς, τι περιμένει ο καθένας. Οι Epica σε ένα live που έχει να κάνει, προφανώς, με τον τελευταίο τους δίσκο ‘’Omega’’, το οποίο κυκλοφόρησε τον περασμένο Φλεβάρη και έχει τίτλο ‘’Omega Alive’’. “17 months without playing. 17 months without doing what we love most…” μας λένε οι Ολλανδοί και εννοείται ότι έχουν όλα τα δίκια του κόσμου.
Η ιστορία των Manimal ξεκινά στη Σουηδία πριν μια 20ετία. Οι αδερφοί Mentzer στα drums/μπάσο, ο Henrik "Hank" Stenroos στις κιθάρες και ο Samuel "Sam" Nyman στα φωνητικά. Το ντεμπούτο ‘’The Darkest Room’’ άργησε να βγει, μόλις το 2009. Heavy metal με υψηλές οκτάβες στα φωνητικά αλλά με Ευρωπαικό ήχο. Αν και ο δίσκος είχε πολλά ενδιαφέροντα σημεία, δεν με κατέκτησε και τους έχασα στη συνέχεια.
Τρέφω απίστευτη εκτίμηση για τη φωνή του Bob Mitchell. Δίσκοι σαν αυτούς των Attacker, Alchemy X, Sleepy Hollow κατέχουν μια περισέβαστη θέση στη δισκοθήκη μου. Εννοείται ότι έχει συμμετάσχει παλιότερα αλλά και τώρα σε νέες μπάντες και δείχνει ακόμα τα δόντια του παρόλο την περασμένη ηλικία του (τέταρτα ‘’-άντα’’) για τέτοιες κραυγές. Με τους Γερμανούς Sceptor η συνεργασία ξεκινά πίσω στο 2010 και στην αρχή της μπάντας όπου και πρωτοβγάλανε το single δυο τραγουδιών ‘’ Introducing... Sceptor’’. Η μπάντα δεν προχώρησε εκείνη την περίοδο με μαζικές αποχωρήσεις εκτός του κιθαρίστα Tim Scholl και με νέα μέλη κυκλοφόρησαν το ‘’ Take Command!’’ το 2012.
Αν δεν ξέρεις ποιος είναι ο Udo, τότε είτε τυχαία διαβάζεις αυτό το κείμενο και δεν έχεις σχέση με το heavy metal είτε ακούς αλλά βαριά την τελευταία δεκαετία και δεν έμαθες ποτέ ότι ο κοντός γερμανός υπήρξε κάποτε ο τραγουδιστής των θρυλικών Accept. Τελευταία 25ετία, ο 69χρονος ακολουθεί το δικό τους δρόμο και μας προσφέρει αγέρωχο Metal , χωρίς καινοτομίες και εκπλήξεις. Σταθερός, κάθε 2-3 χρόνια κυκλοφορεί νέο δίσκο.
Έτσι, μετά το ‘’Steelfactory’’ του 2018, τον πρώτο δίσκο που πίσω από τα drums μάθαμε το γιο του Sven, επιστρέφει με νέο δίσκο. Το ‘’Game Over’’ είναι ο 17ος του δίσκος και κυκλοφόρησε από την AFM Records όπως γίνεται εδώ και πολλά χρόνια.