Reviews
Οι Enslaved έχουν κερδίσει και χάσει οπαδούς πολλάκις μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Κερδισμένη βγήκε μόνο η Τέχνη. Το συνθετικό δίδυμο Ivar Bjørnson (κιθάρες) και Grutle Kjellson (φωνή/μπάσο) έχει παραμείνει ίδιο αλλά έχουν εξελιχτεί σαν άνθρωποι, μουσικοί, καλλιτέχνες. Το ίδιο και τα δημιουργήματα τους. Θα ήταν άστοχο να ακούγαμε τον ίδιο ήχο τριάντα χρόνια μετά. Τότε ήταν 20+άρηδες, τώρα μεσήλικες. Η μόνη σταθερά στη δισκογραφία των Enslaved είναι η ποιότητα. ΔΕΝ υπάρχει δίσκος τους που να θεωρείται απλά καλός. Όλοι τους είναι εξαιρετικοί.
Οι Cyclopean Walls είναι το νέο μουσικό project του Αθηναίου Yiannis Tziallas ο οποίος τα τελευταία χρόνια διαμένει στο Παρίσι. Το μουσικό αυτό όχημα ξεκίνησε σαν σόλο το 2019 και μάλιστα δημιούργησε ένα ep τεσσάρων συνθέσεων, το ‘’Embrace The Mythos’’ το οποίο ξανακυκλοφόρησε (digital μορφή μόνο) αρχές καλοκαιριού πλέον με το όνομα Cyclopean Walls. Μια ματιά σε τίτλους και εξώφυλλο, πόσο μάλλον σε στίχους, αποδεικνύει με ευκολία την αγάπη τους στη Λαβκραφτιανή μυθολογια. Σε αυτό τραγουδούσε ο Rafael Gazal (Leviathan), φωνή του ακού με δέος, κάτι που δεν πρέπει να περάσει στα αζήτητα .
Οι Αθηναίοι Subfire κοντεύουν τα είκοσι χρόνια. Φέτος κυκλοφορούν τον πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο με τον τίτλο ‘’Define The Sinner’’, σε cd μέσω της Symmetric Records. Είχαν προηγηθεί δυο demos, ‘’Freedom of Heaven’’ του 2007 και ‘’Immortality’’ του 2009 και το ep του 2013 ‘’Vanished Hopes’’. Λόγω των μεγάλων χρονικών αποστάσεων, κατ’ ουσίαν αυτή είναι η κύρια γνωριμία της μπάντας με το εγχώριο και όχι μόνο κοινό.
Δεν ακούς και κάθε μέρα metal μπάντα από την Ινδία. Και αν ακούσεις, πιθανότατα θα ανήκει στον ακραίο ήχο ή θα είναι σχεδόν άγνωστη. Υπάρχει μία μπάντα που πλέον (δηλαδή αφού έπαιξε το 2013 στο Wacken Open Air) έχει γίνει αρκετά γνωστή και μάλιστα το δικαιούται όσο δεν πάει. Ο λόγος για τους Kryptos (παράγωγο της ‘’κρύπτης’’) που από το 1998 βασανίζει όμορφα τα αυτάκια μας. Επιρροές από heavy και thrash με δική τους ηχητική κατάληξη κάπου ανάμεσα σε αυτά τα είδη. Από το ντεμπούτο ‘’ Spiral Ascent’’ του 2004 μέχρι και σήμερα έχουν αλλάξει πολλά.
Οι Αμερικανοί Oblivion Knight αγαπήθηκαν από τους Έλληνες μεταλλάδες, οπαδούς και φορείς. Και φανταστείτε ότι δεν κατάφεραν ποτέ κάτι παραπάνω από τη δημιουργία κάποιως demos στα λίγα χρόνια που άντεξαν μετά την ίδρυση τους το 1986. Το 2009, η Steel Legacy μάζεψε τα εννιά τραγούδια από τα δυο demos τους και τα κυκλοφόρησε σε cd και βινύλιο. Το ίδιο πράττει τώρα και η Arkeyn Steel προσθέτοντας επιπλέον ακυκλοφόρητο υλικό. Για την ιστορία, το συγκρότημα φτιάχτηκε από τον μπασίστα Steve Sexton (που έπιασε το μπάσο μόλις άκουσε Maiden) και τον κιθαρίστα Chris Camp.
Πέρσι, περίοδο Χριστουγέννων, οι νεόφερτοι στον χώρο του doom metal Course Of Chaos, από το Βερολίνο, μας έδειξαν, σε ψηφιακή μορφή, στο bandcamp της μπάντας και σε cd το πρώτο τους δείγμα, το ‘’Widerstand!’’ ep, το οποίο κυκλοφόρησαν μονάχοι τους. Φέτος τον Σεπτέμβρη μας το ξαναδίνουν πάλι σε μια self released cd κυκλοφορία και έτσι έπεσαν και στα χέρια του Metal Zone.
Οι Apostle Of Solitude υπηρετούν το doom metal εδώ και 17 χρόνια. Το παρεάκι από την Indianapolis συνεχίζει με τον πέμπτο του δίσκο ‘’ Until the Darkness Goes’’ τρία χρόνια μετά τον τελευταίο. Η σύνθεση της μπάντας παραμένει ίδια και όπως την ακούω είναι πιο δυνατή από ποτέ. Γενικότερα, ποτέ δεν κατάφεραν να παίξουν κυρίαρχο ρόλο στο είδος σαν εκπρόσωποι τους. Όπως μας ενημερώνει και το δελτίο τύπου, κάποιο μέλος έχασε και τους δυο γονείς του και γι αυτό βγήκε περισσότερη μαυρίλα σε σχέση με το παρελθόν. Το προσπερνώ ασχολίαστο.
Οι When The Deadbots Breaks είναι ένα Αμερικάνικο sludge/doom σήμα από το Connecticut. Και από το όνομα τους να πάρεις μόνο δείχνουν ότι οι τύποι αυτοί θέλουν να ξεχωρίζουν. Είναι μια εικοσαετία στην ιστορία του sludge/doom metal/rock και το ‘’As Hope Valley Burns: Eulogy’’ είναι το πέμπτο τους ολοκληρωμένο στούντιο άλμπουμ. Έχουν και δυο eps. Το ‘’As Hope Valley Burns: Eulogy’’ κυκλοφορεί σε λίγες μέρες μέσω της Electric Talon Records.
Δεν υπάρχει περίπτωση να έχεις ακούσει το ομώνυμο τραγούδι κάπου και να μην σου έχει σηκωθεί η.. τρίχα. Στο ράδιο, σε κλαμπάκι, σε συναυλία, στο σπίτι σου. Κάπου θα το έχεις ακούσει. Μπορεί το βίντεο κλιπ του συγκεκριμένου τραγουδιού να είναι γραφικό αλλά το τραγούδι είναι από τα καλύτερα τραγούδια που υπάρχουν στο heavy metal από γεννησιμιού του. Δεν υπερβάλλω, νομίζω ότι συμφωνεί πολύς κόσμος μαζί μου.
Αναρωτιέμαι πόσες και πόσες μπάντες υπηρξαν στο επονομαζόμενο N.W.O.B.H.M. και δεν βρήκαν το δρόμο τους σε μια δισκογραφική εταιρία ώστε να κυκλοφορήσουν τις δημιουργίες τους. Το σίγουρο είναι ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είχε πάρει φωτιά στα τέλη των 70ς-αρχές 80ς. Οι Hammerhead ήταν μια από αυτές τις μπάντες. Τέλη 70ς λοιπόν, μέλη από τις άγνωστες τοπικές μπάντες Judas, Bitter Harvest και 8 Hertz αποτελούν πλέον τους Hammerhead. Ήδη το 1978 είχαν δημιουργήσει το δικό τους υλικό. Έδωσαν αρκετές συναυλίες, το όνομα τους ακούστηκε αρκετά αλλά καμιά εταιρία δεν ενδιαφέρθηκε.