2021

Από τις καλύτερες και σταθερότερες σε κάθε τους βήμα black/thrash μπάντες εκεί έξω είναι οι Γερμανοί Desaster. Υπάρχουν από το 1988 και η δισκογραφική τους πορεία μέχρι σήμερα είναι εκπληκτική.  Εννιά ολοκληρωμένοι δίσκοι και άπειρες άλλες κυκλοφορίες. Όσοι μάλισταν τους έχου συναντήσει και συναυλιακά, έχουν πάρει μέρος σε ένα μαραθώνιο ιδρώτα και μετάλλου. Πλήρως απολαυστικοί. Η τετράδα έχει αλλάξει μόνο ως προς τον drummer σε σχέση προς πενταετίας που κυκλοφόρησαν το πολύ καλό ‘’ The Oath of an Iron Ritual’’ στη Metal Blade.

Οι Αμερικανοί Immortal Guardian διατυμπανίζουν ότι παίζουνSuper Metal και ποιοι είμαστε εμείς να τους χαλάσουμε το χατήρι. Αυτός ο χαρακτηρισμός δεν βγήκε τυχαία... Πίσω στο 2008 όταν ο κιθαρίστας πληκτράς Gabriel Guardian (Gabriel Guardiola) δημιούργησε τη μπάντα και με τη τότε σύνθεση δημιουργούσε eps/demos, η πρώτησοβαρή και επαγγελματική τους δουλειά ήταν το 2011 και είχε ονομαστεί...Super Metal. Στην πραγματικότητα παίζουν Power/Progressive Metal και αν και Αμερικανοί, λοξικοιτούν πολύ προς την Ευρωπαική σκηνή.

Παραγωγικότατες οι Ελβετές Φλογόμενες Μάγισσες. Μέσα σε μια πενταετία κυκλοφόρησαν τρεις ολοκληρωμένους δίσκους και ανάμεσα σε αυτούς eps και singles. Έχουν εδραιώσει σημαντικα το όνομα τους, έχουν συμβόλαιο με τη Nuclear Blast, έχουν δώσει αμέτρητες συναυλίες και γενικότερα τους ξέρει πάρα πολύ κόσμος. Πολύ πιθανό είναι να ευθύνεται το ότι μιλάμε για μια All Female μπάντα, πράγμα που δεν είναι και το πλέον εύκολο στο ανδροκρατούμενο απο γεννησιμιού του heavy metal. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι αρκετό αυτό αν και μουσικά δεν τα πήγαιναν αρκετά καλά.

Τους  Καναδούς Warcall δεν τους γνώριζα πρωτύτερα. Και όμως είναι μια μπάντα που από το 2007 έχει ήδη κυκλοφορήσει τέσσερις ολοκληρωμένους δίσκους μελωδικού death metal. Αν προσθέσουμε και το παρελθόν της μπάντας σαν Plan B (με διαφορετικό τραγουδιστή και μουσικό ύφος) μιλάμε για άλλη μια δεκαετία αρχαιότερη. Οι επιρροές των Warcall είναι διάφορες και οι ίδιοι αναφέρουν τους Iron Maiden, Metallica, Motorhead, Dissection και Slayer.

Τους Fear Factory τους παρακολουθώ από τα πρώτα τους βήματα. Θυμάμαι κάπου το 1993-94 να ακούω το ‘’ Soul of a New Machine’’, χωμένος τίγκα σε death metal ακούσματα και να μου φαίνονται ήδη περίεργοι και διαφορετικοί για το είδος. Και δεν είχαν σκοπό καν να μείνουν σε τέτοια παιξίματα. Τα ‘’ Demanufacture’’ και ‘’ Obsolete’’ ξεκαθάρισαν το τοπίο, χαρίζοντας μας από τους καλύτερους industrial δίσκους που κυκλοφόρησαν εκεί έξω. Και μάλιστα κάποιοι από αυτούς ήταν και concept stories. Τα χρόνια παρήλθαν, αρκετοί δίσκοι κυκλοφόρησαν, κάποιοι καλύτεροι από κάποιους άλλους.

Υπάρχουν αρκετές μπάντες με το όνομα Madhouse και συνεχίζουν να δημιουργούνται ακόμα συγκροτήματα που υιοθετούν αυτό το όνομα χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί. Σειρά για τους Αυστριακούς hard  rockers, με ούμλαιτ, δηλαδή Mädhouse. Τι σας θυμίζει; Καλά σκεφτήκατε. Τίγκα Mötley Crüe, σε βαθμό παρεξήγησης. Μόνο τα ονόματα να τσεκάρετε, θα καταλάβετε... Mikky Stixx, Rickey Dee, Thommy Black, Tommy Lovelace. Οκ, μην ξεχάσουμε και τον ντράμμερ, Casey Jean Eiszenman. Ξεκάθαρα φόρος τιμής. Το περηφανεύονται με καμάρι ότι τα πάντα θυμίζουν το Παρδαλό Πλήρωμα.

Οι Χιλιανιοί Heavy Metallers με τα ελληνικά παρατσούκλια (οκ, ο νέος τους μπασίστας διάλεξε Σκανδιναυική μυθολογία, δεν θα μείνει για πολύ,χαχα) επέστρεψαν με τον τρύο τους δίσκο, τρία χρόνια μετά τον προηγούμενο. Τολμώ να γράψω οτι το νέο τους δημιούργημα, ‘’The Trip’’ είναι καλύτερο (τουλάχιστον) του προηγούμενου άλμπουμ τους χλαρη στις πιο μσεστές συνθέσεις και την καλύτερη παραγωγή. Η παρέα από το Santiago ίδρυσε τη μπάντα το 2012 και την ονόμασε Lucifer’s Hammer από την ομώνυμη νουβέλα (1977) των Larry Niven και Jerry Pournelle.

Τους πέρασα για τίποτα Ισπανόφωνος powermetalles ή ακόμα χειρότερα κάτι σε folk, νότιοαμερικάνικο. Μα τι όνομα είναι αυτό, Entierro. Αν είναι όντως η γνωστή ισπανική λέξη, σημαίνει ταφή. Όπως και να χει, μιλάμε για Αμερικανούς από το Connecticut που στο αίμα τους έτρεχε stoner ήχοι, τουλάχιστον παλιότερα. Ξεκίνησαν σαν Treebeard και μέχρι το 2013 που άλλαξαν το όνομα σε Entierro αλλά και ένα εκ των δυοκιθαριστών, ο ήχος τους κυμαινόταν σε τέτοια ηχοχρώματα.

Ζούμε την εποχή των επανακυκλοφοριών. Σε όλα τα φορμάτς. Όσο και να έχει πατώσει η μουσική βιομηχανία παγκοσμίως, στη δική μας μουσική, οι οπαδοί ακόμα ενδιαφέρονται να αποκτήσουν αγαπημένα τους άλμπουμς από το παρελθόν και το παρόν, σε όποιο φορμάτ τους ενδιαφέρει. Δυστυχώς κάποιες παλιότερες κυκλοφορίες είναι πλέον ακριβές προς αγορά όπως για παράδειγμα τα cds των δυο πρώτων δίσκων των Αμερικανών heavy/power metallers, Damien και αυτό το λάθος προσπαθεί να διορθώσει η Πορτογαλλική Lost Realm Records.

Πέρασαν εννιά χρόνια από τον τελευταίο δίσκο των Αμερικανών Pharaoh….Αν είναι δυνατόν, μου φαίνεται σαν χθες όταν κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους  ‘’After The Fire’’ πίσω στο 2003. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1997 από  τον ντραμερ Chris Black (Dawnbringer) και σύντομα  έβαλε στο κόλπο τον φίλο και συναρθογράφο στο Metal Maniacs, Matt Johnsen (κιθάρες). Το project ολοκληρώθηκε με τον μπασίστα Chris Kerns και τον τραγουδιστή Tim Aymar (ναι, το λαρύγγι πίσω από τους Control Denied του Chuck).