Live reports
Λένε ότι για όλα υπάρχει η 1η φορά, ε; Έτσι και για μένα, μόλις τη Κυριακή 28/10/2018 υπήρξε η 1η φορά που θα έβλεπα επιτέλους ένα από τα αγαπημένα συγκροτήματα των εφηβικών μου χρόνων. Και όταν μάλιστα στο πακέτο υπήρχε το κλασσικό lineupτων Rage, η μπαντάρα που ακούει στο όνομα Blazon Stone καθώς και οι Armored Dawn, τότε η χαρά γινόταν ακόμη μεγαλύτερη.
Σωτήριων έτος 2038. 20 του Οκτώβρη. Σε ένα καφενέ με άλλα ραμολιμέντα μιλάμε για διάφορα. Ξάφνου στην θύμηση μου έρχεται μια βραδιά είκοσι χρόνια πριν, ακριβώς. Μια πολύ δυνατή και όμορφη ανάμνηση. Μια πολύ όμορφη βραδιά. Σάββατο ήταν, 20 του Οκτώβρη του 2018 και κάπου στην Πειραιώς στο Piraeus Academy, κατά τις έξι και μισή το απόγευμα είχε πολύ κόσμο που περίμενε να μπει και να δει επτά χρόνια μετά, από το 2011, τους Σουηδούς prog metallers Pain Of Salvation.
Και ήρθε η 29η του Σεπτέμβρη. Και ήρθε ο Χειμώνας, τρόπος του λέγειν, και ο κοσμάκης τα έχει χάσει. Όχι όλοι, σε καμιά περίπτωση όλοι. Εμείς οι μεταλλάδες, οι μαλλιάδες, ως επί το πλείστον, και άλλοι σαν και μενα,καραφλούληδες, που μας αρέσει το αγνό καθάριο metal πήγαμε στο Κύτταρο, αγνοώντας Ζορμπάδες, Ξενοφώντες και άλλα δεινά.
Παρασκευή βράδυ, μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά και με βροχερό καιρό, νιώθεις σίγουρα μια ανάγκη να βρεθείς σπίτι σου και απλά να αράξεις.
Παρασκευή βράδυ και ο δρόμος μου θα με οδηγήσει στο Κύτταρο. Τους Carach Angren ήδη τους έχασα στο περυσινό live με τους Dark Funeral, οπότε θα ήταν αδύνατον να κάνω το ίδιο λάθος 2η φορά μέσα σε ένα χρόνο. Φθάνοντας λίγο μετά τις 9:30 στο χώρο, αντίκρυσα πάνω κάτω αυτό που περίμενα. Σχετικά λίγος κόσμος, όχι πάνω από 200-250 (στο peak της βραδιάς) άτομα. Οι λόγοι μάλλον κλασσικοί.
Μεσοβδόμαδα. Τετάρτη. Ημέρα κούρασης. Δύσκολα θα αφιερώσεις τη νύχτα και το χρόνο ξεκούρασης που δικαιούσαι για να δεις μια μπάντα ζωντανά εκτός και αν της αξίζει. Οι θρυλικοί Omen είναι ένας τέτοιος λόγος και τα επιχειρήματα τους πολλά και ξεκινούν 25 χρόνια πριν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα. Πόσο μάλλον όταν συγκρότημα υποστήριξης έχουν μια από τις αρχαιότερες και συνάμα καλύτερες μπάντες της τοπικής σκηνής, τους Power Crue, έτοιμη να σαλπάρει πάνω στους σβέρκους μας.
Παρκάρω στις επτά παρά και ακούω μια μελωδία να μου τρυπάει τα αυτιά, να κατεβαίνει από το νταμάρι και να με καλεί. Τι διαβολεμένα μελαγχολική, νοσταλγική απίστευτα γοητευτική μελωδία είναι αυτή, το κέρατο μου; Άρχισε το φεστιβάλ; Τηλεφωνώ στον Λάμπρο που έχει ήδη φτάσει «Ποιοι παίζουν; Πες μου ότι είναι soundcheck;» για να λάβω την απάντηση «Οι Silent Wedding κάνουν sound check.Ανεβαίνεις;»
Και με τι κουράγιο να γράψεις για τους Maiden? Που ότι κι αν γράψεις θα υπάρχει μια γνώμη αντίθετη, ανάποδη ή (η ιδανική περίπτωση) ίδια; Που για το βράδυ της 20ής Ιουλίου στη Μαλακάσα υπάρχουν 36.000 γνώμες όπως είπε ο ίδιος ο Bruce από τη σκηνή. Άσε που έχει προηγηθεί μια μέρα με lineup φωτιά…
Ξεκινώντας ένα κείμενο για το φετινό Rockwave θα ήθελα να γνωστοποιήσω ότι: Κανένας από τους συντάκτες του metalzone.gr δεν μπήκε με δωρεάν πρόσκληση στο φεστιβάλ προκειμένου να το καλύψει είτε ως χορηγός επικοινωνίας είτε απλά δημοσιογραφικά. Ο λόγος που όλοι οι συντάκτες της σελίδας ασχολούμαστε με αυτή είναι γιατί είμαστε οπαδοί και δεν έχουμε κανένα οικονομικό όφελος.
Τα απογεύματα τις Κυριακής έχουν μια σιχαμένη μελαγχολία. Όταν όμως το κάλεσμα είναι Power Crue δεν γίνεται να το προσπεράσεις.
Η πρώτη μέρα του Up The Hammers ήταν χορταστική, ωστόσο δεν θα μπορούσε κανείς να μην περιμένει την δεύτερη μέρα με ανυπομονησία καθώς και μόνο η εμφάνιση των Heavy Load σαν headliners είχε δημιουργήσει μεγάλη προσμονή ανάμεσα στις ορδές των metalheads που συνέρευσαν στο Gagarin από πολλές γωνιές της Ευρώπης (και όχι μόνο).
Για δέκατη τρίτη χρονιά το Up The Ηammers Festival επέστρεψε και για ένα τριήμερο η Αθήνα και το Gagarin 205 έγιναν το επίκεντρο του κλασσικού heavy metal ήχου, με μεγάλο γεγονός να είναι φυσικά η επιστροφή των θρυλικών Heavy Load μετά από τρείς και βάλε δεκαετίες, στην μόλις δεύτερη ζωντανή τους εμφάνιση μετά την επανασύνδεσή τους.
Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε το κείμενο με τον παραδοσιακό τρόπο … “Απόγευμα Κυριακής και η άφιξη των Dark Tranquility στην Αθήνα μας ανάγκασε να είμαστε από τις 19.00 στο Piraeus Academy” . Αλλά αυτή η συναυλία απαιτεί άλλη εισαγωγή.. Τι συναυλιάρα ήταν αυτή ρε φίλε; Πόσο μπαντάρα είναι οι Dark Tranquility? Τι ήταν αυτό που μας χτύπησε με τους Equilibrium? Πόσο αδιάφορα ήταν αυτά τα δύο support? Καρφώθηκα; Ας τα πάρουμε από την αρχή.