Monuments
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις πλέον που κάποια συγκροτήματα δεν δημοσιοποιούν τα στοιχεία των μελών της. Αυτό συμβαίνει στο μεγαλύτερο βαθμό στο black metal(π.χ. οι Batushka) αλλά εξαιρέσεις υπάρχουν. Φανταχτερό παράδειγμα αυτών των Ghost που τουλάχιστον στην αρχή η παραφιλογογία για το ποιοι κρύβονταν πίσω από τις μάσκες τους βοήθησε πολύ στη δημοσιότητα. Η αλήθεια είναι ότι μόνο πιο μικρές μπάντες έχουν καταφέρει να κρατήσουν την ανωνυμία τους και αυτές μέχρι να γίνουν γνωστότερες μιας και το ιντερνετ είναι μεγάλος ρουφιάνος.
Αν διάβαζες ή άκουγες για Νορβηγική μπάντας ακραίου metal στα 90ς, το ποσοστό να μιλούσαμε για black metal ήταν ολοκληρωτικό. Ελάχιστες εξαιρέσεις με κάποιες από αυτές να είναι τουλάχιστον αδικημένες λόγω διαφορετικού ήχου. Όπως και να το κάνουμε, δεν έψαχνες στη Νορβηγία για να βρεις thrash ή death metal μπάντες. ΚΑΚΩΣ διότι υπάρχουν και οι Molested. Death Metal χωρίς στεγανά, ακραιότατο, με επική διάθεση και αρκετούς πειραματισμούς.
Η παρελθοντολαγνία είναι φετίχ πολλών,ανάμεσα τους και και εγώ. Και αν τη συγκεκριμενοποιήσουμε στο μουσικό κομμάτι, ισχύει και πάλι. Πάντως δεν πιστεύω ότι σταμάστησε να βγαίνει καλή metal μουσική το 1989, το 1999 ή δεν ξέρω και γω τι. Παρακολουθώντας όσο μπορώ τη σύγχρονη σκηνή σε όλα τα υποείδη της βρίσκω πάντοτε εξαιρετικές κυκλοφορίες που είμαι σίγουρος ότι θα αντέξουν στο χρόνο.
Αν διαλέγαμε τη πιο ζωντανή, ενεργή,παθιασμένη, καινοτόμα περίοδο του death metal μάλλον θα μιλούσαμε για το 1987-1991. Δημιουργήθηκαν χιλιάδες demos, κυκλοφόρησαν εκατοντάδες άλμπουμς και πολλές δεκάδες από αυτά γνώρισαν την επιτυχία (στα όρια του death metal). Είναι κάποιοι death metal δίσκοι που τους γνωρίζει πολύ κόσμος που δεν ακούει death metal αλλά τους ξέρει λόγω μπάντας (Αμερικάνικες στο μεγαλύτερο ποσοστό). Είναι και κάποιες άλλες κυκλοφορίες που χαίρουν μεγάλης εκτίμησης αλλά μόνο στο στενό κύκλο των death metal οπαδών (Ευρωπαικές).
Έχω την εντύπωση ότι το μουσικό κίνημα που ονομάστηκε N.W.O.S.D.M. στις αρχές των 90ς δεν γέρασε καλά. Λίγοι επιστρέφουν στα ακούσματα εκείνων των καιρών και αυτοί είναι οι τότε νεαροί που τα πρωτάκουσαν στην εποχή τους και όχι νεαρός κόσμος του σήμερα. Δηλαδή δύσκολα παίρνω γραμμή νεαρότερο κόσμο να ακούει τα πρώτα των Dark Tranquillity, In Flames, πόσο μάλλον Soilwork, Gardenian,Ebony Tears, Eternal Autumn,The Everdawn και αμέτρητες ακόμα μπάντες όπως φυσικά και τους Ablaze My Sorrow.
Οι Arch Enemy έχουν πολλούς φίλους και εχθρούς. Έχουν μια πλειάδα δίσκων που θα μπορούσε ο καθένας μας να εκθειάσει αναλόγως εποχής που τους γνώρισε, πράγμα που συμβαίνει ακόμα και τώρα.
Είμαι πρωτοδισκάκιας. Ισχύει. Και είναι λογικό αυτό μιας και η πρώτη επαφή με μια νέα μπάντα είναι αυτό που σε συνεπαίρνει. Πολύ πιθανό η μπάντα να έχει παγιώσει το συγκεκριμένο στυλ, να επαναλαμβάνεται ή τέλος πάντων να μην μπορεί να ενθουσιάσει ξανά τον ακροατή (πρόβλημα του ιδίου βεβαίως). Όλα αυτά δεν είναι βέβαια κάποιος κανόνας. Για παράδειγμα οι Melechesh (ο βασιλιάς της φωτιάς) από το Ισραήλ (βασικά δυο Ισραηλινά μέλη και ένας (Moloch) από την Παλαιστήνη) που ένωσαν τις δυνάμεις τους για την αγάπη της μουσικής.
Αναμφισβήτητα οι Carcass υπήρξαν οδηγοί. Σε πολλά πράγματα. Από τις πρώτες μπάντες που έπαιξαν τόσο γρήγορα, που είχα τόσο ακραία εξώφυλλα (στην αρχή τους), που είχαν τόσο εξειδικευμένη στιχουργία που δεν καταλάβαινε κανείς τίποτα αν δεν σπούδασε ιατρικά επαγγέλματα. Δεν έμειναν εκεί όμως όσο αφορά τις καινοτομίες όπως θα διαβάσουμε παρακάτω. Ξεκινώντας να γράψουμε ότι το αρχικό τρίο των Carcass αποτελούνταν από τους Jeff Walker,Bill Steer και Ken Owen.
Η Γαλλία ποτέ δεν κατάφερε να βγάλει συγκροτήματα παγκόσμιας εμβέλειας στο heavy metal στα 80ς-90ς παρόλο το μεγάλο αριθμό οπαδών και συγκροτημάτων. Όπως και να το κάνουμε, μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες και πλούσιες χώρες της Ευρώπης. Πιθανότατα να φταίει και η χρήση της μητρικής γλώσσας που προτιμήθηκε στα 80ς από αρκετές heavy metal μπάντες. Αργότερα, στα πιο ακραία είδη, thrash/death δηλαδή, συγκροτήματα όπως οι Loudblast, No Return, Massacra, Aggressor επέλεξαν την αγγλική αλλά και πάλι δεν μπορείς να πεις ότι κάποια έγινε τεράστιο όνομα.
Θεωρώ τους Centinex μέσα στις καλύτερες περιπτώσεις Σουηδικού Death Metal. Ένα συγκρότημα με πολλά χρόνια στην πλάτη, σπουδαία δισκογραφία και καταστροφικές συναυλίες. Εάν ακούς συχνά μπάντες όπως Dismember, Grave, Hypocrisy κτλ και δεν έχεις ανακαλυψει τους Centinex, πράξε το σωστό άμεσα. Οι Centinex βασανίζουν τα αυτιά μας εδώ και τρεις δεκαετίες, συγκεκριμένα από το 1991, βγάζπντας το πρώτο τους demo ‘’ Stupid Humanity’’.