Monuments
Στην Ιταλία υπάρχει μια μεγάλη φυτεία που φύονται πολλά ειδιόματα της metal μουσικής. Ακραίο metal, power metal, cinematic ή πιο πρόσφατα Hollywood metal. Και φυσικά progressive metal. Εκεί στην Λομβαρδία κάποτε είσαν οι Time Machine. Αρχές 90ς. Και άρχισαν να μας δείχνουν την δεξιοτεχνία τους με eps: ‘’Project: Time Scanning’’ του 1993, ‘’Dungeons of the Vatican’’ του 1994. Το σούπερ ντούπερ full length ‘’ACT II: Galileo’’.
Μέτριο (από πλευρά σκληρότητας) ατσάλι. Acier Doux στα γαλλικά.. ADX όπως έχουν γίνει γνωστοί στο μεταλλικό κοινό. Οι Γάλλοι χεβιμεταλλάδες έχουν κάνει μια μακριά πορεία προσφέροντας ατσάλι εδώ και τέσσερις δεκαετίες ενώ το ότι κάποια από τα αυθεντικά μέλη φτάσανε στα 60 δεν τους απαγορεύει το να συνεχίσουν και (για) μια πέμπτη. Το συγκρότημα που ιδρύθηκε το 1982 έχει μόνο λαμπρό παρελθόν να επιδείξει. Ιδιαιτέρως, στη πρώτη του δεκαετία κυκλοφόρησε τέσσερα εκπληκτικά άλμπουμς.
Μπορεί στον υπόλοιπο πλανήτη το όνομα των Γιαπωνέζων Sperma να μην κάνει μεγάλη εντύπωση αλλά στα αυτιά ενός Έλληνα, όπως και να το κάνουμε, ακούγεται κάπως. Το συγκρότημα από το Kyoto γεννήθηκε το 1983 παίζοντας heavy metal και με την τριαντάχρονη τότε Ranko μπροστά από το μικρόφωνο. Από το πρώτο τους 7’’ έβγαζες κάποια σταθερά συμπεράσματα.
Κάποτε υπήρχαν οι Nevermore, λατρευτοί από πολύ κόσμο που αγαπά αυτήν την μουσική. Πριν αυτούς υπήρχαν οι Sanctuary. Αρχές με μέσα των 80ς. Με μπροστάρη τον Warrel Dane (r.i.p.). Μετά από δυο κασετένια demos ‘’Sanctuary’’ το 1986 και ‘’Refuge Denied promo’’ 1987 σκάει το ‘’Refuge Denied’’ ντεμπούτο σκορπίζοντας metal καμωμένο και παιγμένο με ψυχή. Και στις 27 του Φλεβάρη του 1990 λένε να επαναλάβουν το γεμάτο ψυχικά καταφύγια έργο τους με το ‘’Into The Mirror Black’’.
Βομβαρδιζόμαστε από doom metal κυκλοφορίες εβδομαδιαία. Κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε τις πρώτες δεκαετίες ύπαρξης του heavy metal. Υπήρχαν λίγες αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε, πολύ καλές μπάντες με επιρροές απο Black Sabbath, Pentagram, Candlemass, Saint Vitus, Trouble κ.α. Στα 90ς εμφανίστηκαν περισσότερες πάρα πολλές με την αρχή να κάνουν μπάντες που άνηκαν στις τάξεις της Rise Above και της Hellhound. Σαφέστατα υπήρχαν και άλλες πολλές όπως για παράδειγμα οι Solitude Aeturnus, οι Solstice και γενικότερα αυτό που ονομάστηκε epic doom metal.
Στα χρόνια τα γυμνασιολυκειακά γύρω στα μέσα με τέλη 80ς έπαιζαν οι κλασικές χιλιογραμμένες κασέτες. Οι περισσότερες που είδα, που κράτησα, που άκουσα είχαν στην επιμετωπίδα τους τον τίτλο ‘’Rock Επιτυχίες’’ ή ακόμα και ‘’Rock Μπαλάντες’’. Με πολλές μπάντες από τα 60ς, και ακόμα περισσότερο από τα 70ς, αλλά και αρκετά πιο πρόσφατα της εποχής τότε των 80ς. Και φυσικά οι Deep Purple, μεταξύ αρκετών άλλων θρυλικών σχημάτων, είχαν πολλές συμμετοχές και στο ...επιτυχίες και στο ...μπαλάντες.
Το Αμερικάνικο Power Metal ήταν ανέκαθεν σκληρότερο του Ευρωπαικού. Στας Ευρώπας ίσως να το χαρακτηρίζαμε και power/thrash. Χιλιάδες μπάντες έπαιξαν δυναμικό, τρελαμένο metal στην Αμερική αλλά μόνο μια (που γνωρίζω εγώ) αυτονομάστηκε...Powermad. Τα παιδιά της Minneapolis ξεκίνησαν το 1984 παίζοντας σκληρότερα χρόνο με το χρόνο μιας και εκείνη την εποχή οι μπάντες συναγωνιζόντουσαν μεταξύ τους όσο αφορά τη δύναμη (και κάπως έτσι προέκυψε το thrash metal). Το κουαρτέτο ήδη είχε δημιουργήσει τις πρώτες του συνθέσεις το 1985 ενώ ακολούθησαν και μεταγενέστερες στα επόμενα δυο χρόνια.
Προσφάτως, οι Δανοί Witch Cross κυκλοφόρησαν το τρίτο τους δίσκο, το δεύτερο μετά την επανασύνδεση τους το 2011. Ανήκουν στη κατηγορία των συγκροτημάτων που αναζητούν τη δεύτερη ευκαιρία από τους εαυτούς τους αλλά και τους οπαδούς. Το παρόν τους είναι τουλάχιστον αξιοζήλευτο χωρίς βέβαια να τίθεται θέμα σύγκρισης με το εκπληκτικό εκείνο ντεμπούτο του 1984, το ‘’Fit For Fight’’. Επηρεασμένοι όσο δεν πάει από το ήχητικό κύμα του new wave (metal) που ευδοκιμούσε στην Αγγλία στις αρχές των 80ς, η ίδια η μπάντα έπαιζε ανάλογα, απλά ήταν από Δανία.
‘’...Enticement and promise will crown a king - A puppet on a string - for a 1000 years... so they sing…" Έτσι ξεκινάει το ‘’The King For A 1000 Years’’ που ανοίγει το ‘’Keeper of the Seven Keys - The Legacy’’. Γιατί πριν δέκα έξι χρόνια οι Helloween κυκλοφόρησαν την 3η συνέχεια των δύο ‘’Keeper Of The Seven Keys’’ από τα τέλη των 80ς. Και το κυκλοφόρησαν στις 28 του Οκτώβρη του 2005 μέσω της Steamhammer. Και άνοιξαν συζητήσεις. Τι κουβέντες για το αν έπρεπε να λεγόταν Keeper… ο δίσκος. Και τι είναι αυτά. Και τα λεφτά τα λεφτά τα λεφτά τα μπικικίνια. Και όλο τέτοια.
Η Γαλλική σκηνή πρόσφερε αρκετές σημαντικές και ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες στο χώρο του κλασσικού heavy metal στα 80ς, με πολλές από αυτές να έχουν γαλλόφωνα φωνητικά. Αυτό σε κάποιους αρέσει πολύ και κάποιοι το μισούν μιας και η Γαλλική γλώσσα είναι πολύ ιδιαίτερη και αρκετά αταίριαστη (στο μυαλό μας) με το heavy metal. Εγώ πάντως τάσσομαι φανατικά προς την πρώτη ομάδα, δηλαδή αυτών που αγαπούν τα γαλλικά στο heavy metal. Τρανταχτό παράδειγμα οι Sortilege που κυκλοφόρησαν δυο δίσκους τραγουδισμένους σε διαφορετικές γλώσσες.