Monuments
Εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 70, στην Μ. Βρετανία υπήρχε μια τεράστια φλέβα μουσικής δημιουργίας. Και με πολλές μουσικές, τόσο διαφορετικές, όσο και με σαφές Βρετανικό dna, μια νέας γενιάς που ήθελε να ξεχωρίσει και να αλλάξει τον κόσμο. Post punk, πρωτίστως punk, n.w.o.b.h.m., πρωτίστως heavy rock και heavy metal, φυσικά progressive rock κ.α. Οι Marillion πήραν από παντού, κυρίως από το προοδευτικό rock και το post punk και δημιούργησαν ένα δικό τους μουσικό και στιχουργικό χαρμάνι, που έμελλε να δώσει το προοδευτικά, post punk, post rock, φώτα του στους επόμενους.
Κάποιοι Warrant έγιναν παγκόσμια γνωστοί και κάποια άλλοι ακούστηκαν από ελάχιστους. Υπάρχουν οι Αμερικανοί hair/glam metallers και οι Γερμανοί Speed/Power metallers. Στα δικά μου αυτιά, και οι δυο μπάντες ακούγονται ευχάριστες αλλά νομίζω ότι μόνοι οι δεύτεροι χρειάζονται λίγο περισσότερο προώθηση. Κατά πολύ. Οι Γερμανοί λοιπόν, δημιουργήθηκαν το 1983, ένα χρόνο πριν τους Αμερικανούς. Όμως δεν κατάφεραν και πολλά στον σύντομο βίο τους αφου δεν άντεξαν παρά μια τριετία. Οι Warrant αποτελούνταν από τρία άτομα και μουσικά έπαιζαν Τευτονικό Heavy Metal σε γρήγορες ταχύτητες.
Εδώ στο Metal Zone έχουμε και έχω γράψει πολλά για τους Dream Theater. Για καινούριους και παλαιούς δίσκους. Για τις ζωντανές τους εδώ εμφανίσεις που δεν γίνονται και πολύ συχνά. Πολλά γραπτά, πολλές κουβέντες, και εδώ και αλλού και καθόλου άδικα. Καθώς οι Αμερικάνοι ΠΑΤΕΡΕΣ του progressive metal μας δίνουν, σχεδόν πάντα για θετικούς λόγους, το έναυσμα για να μιλήσουμε για την πάρτη τους. Για το ‘’Images And Words’’, στον metalικό τύπο και όχι μόνο, επίσης έχουν γραφτεί πάρα πολλά. Μιλάμε για ένα δίσκο ορόσημο.
Όταν μιλάμε για 65-70άρηδες, ενεργούς στη metal σκηνή, το μυαλό μας πάει σε συγκροτήματα όπως οι Black Sabbath ,Judas Priest, Saxon, ίσως και κάποιες μπάντες του N.WO.B.H.M. που έχουν επιβιώσει. Αν όμως αναρωτηθούμε για αντίστοιχούς που υπηρετούν το ακραίο metal, δύσκολα θα σκεφτούμε κάποιον. Και όμως υπάρχει και είναι από την Τσεχία. Είναι 67 ετών, λέγεται Big Boss (Jiri Valter), έχει ιδρύσει την εκκλησία του Σατανά στην Τσεχία και έχει μια εξαιρετική μπάντα τους Root.
Οι Riot ή Riot V αν προτιμάτε και όπως πια συστήνονται οι ίδιοι, υπάρχουν, δημιουργούν, προσφέρουν από πολύ πολύ μακρινό 1975. Με heavy θησαυρούς σαν τα ‘’Rock City’’ του 1977, ‘’Narita’’ του 1979, ‘’Fire Down Under’’ του 1981. Με την πασίγνωστη φώκια για μασκότ. Ή το πιο speed διαμάντι ‘’Thundersteel’’ του 1988. Mark Reale (r.i.p.) στην κιθάρα και σε πολλά περισσότερα και Guy Speranza (r.i.p.) στην φωνή, μέχρι το ‘’Fire Down Under’’ δίνουν το ξεχωριστό τους στίγμα.
Δεν φτάνει που έχουμε μια πληθώρα νέων, Ελληνικών συγκροτημάτων που κυκλοφορούν εξαιρετικούς δίσκους, έχουμε και την επιστροφή βετεράνων που όχι μόνο προσέφεραν τρομερές δουλειές στα λίθινα χρόνια αλλά δείχνουν με άνεση ότι μπορούν να συνεχίσουν ανάλογα και στο σήμερα. Αφορμή για τον παραπάνω πρόλογο, οι Αθηναίοι On Thorns I Lay (με το καταπληκτικό όνομα για το ύφος τους, doom/death metal). Η ιστορία τους ξεκινά πίσω στο 1992, σαν Paralysis έχοντας ένα demo και ένα split με τους Έλληνες blacksters, Legion Of Doom.
Πολλοί κατηγορούν τα 90ς ως την εποχή που το metal πήρε την κατιούσα. Τι λέτε μωρέ; Μπορεί στα 80ς να βγήκαν οι καλύτεροι δίσκοι σε αυτή τη μουσική αλλά στα 90ς το ακραίο (death και black ) metal έκανε την εμφάνιση σου με απίστευτες κυκλοφορίες. Όμως και ένα ακόμα είδος είχε την τιμητική του. Το Progressive Metal. Οι Dream Theater κάνουν την αρχή και μπάντες γεμάτες τεχνική και λυρισμό ξεπετάγονται σαν μανιτάρια σε όλο τον πλανήτη. Η Γερμανία υπήρξε από τις χώρες με τα πιο δυνατά χαρτιά. Ο κατάλογος ατελείωτος.
Λίγο πριν την αλλαγή της χιλιετίας (ή στο δεύτερο μισό των 90ς αν προτιμάτε), παντού ακουγόταν ότι το heavy/power metal στην Αμερική ;ήταν νεκρή υπόθεση. Δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Απλά η μουσική είχε υποχωρήσει σε underground κύκλους, Μπάντες υπήρχαν, αλλά τις μάθαιναν όσοι έσκαβαν βαθιά, όσοι της έψαχναν λίγο παραπάνω από αυτά που διαφήμιζαν εταιρίες. Από τις στάχτες των Latent Fury από το Σικάγο (1989-1994), ο κιθαρίστας Chris Lotesto ξεκινά τους Ion Vein.
Μια φορά και ένα καιρό (1990), στην Σουηδία ;κάποιοι πιτσιρικάδες δημιούρηγσαν τις δικές τους μπάντες με σκοπό να παίξουν Death Metal, αλλά πολύ, πολύ μελωδικότερο από τους Αμερικανούς ή Άγγλους φίλους τους. Είχαν την μελωδία στο αίμα τους, ακόμα και οι πιο σκληρές από τις Σουηδικές μπάντες, κάποια στιγμή έγιναν πολύ μελωδικότερες. Πάντοτε υπάρχουν (και θα υπάρχουν)οι εξαιρέσεις αλλά αυτό ίσχυε σε μεγάλο βαθμό για τον μέσο όσο.
Μια φορά και ένα καιρό, το Metal με Χριστιανικό στίχο ήταν σχεδόν της μόδας στην Αμερική, το πιστεύετε ή όχι. Το πιο απίστευτο, είναι ότι τα περισσότερα από αυτά ήταν πολύ καλά,είτε έπαιζαν σε πιο hard rock ήχο, είτε Heavy/Power Metal, είτε thrash/death. (ειδικά στην Αυστραλία, μέχρι και black metal έβγαλαν-άκου Horde-Hellig Usvart). Εδώ θα κάνουμε μια στάση στους Bride από το Kentucky. Η μπάντα ιδρύθηκε από τους αδερφούς Dale και Troy Thompson, φωνή και κιθάρα αντίστοιχα.και με την βοήθεια κάποιων τυμπανοκρούστων, δημιούργησαν τους Matrix το 1981.