Monuments
Καθόλου πρωτότυπος τίτλος το ‘’how did it come to this’’ που απαντιένται βασικά ‘’Narcosynthesis’’. Έτσι αισιόδοξα ξεκινάει ο τέταρτος δίσκος των Nevermore ‘’Dead Heart In A Dead World’’ που κυκλοφόρησε στις 13 του Σεπτέμβρη του 2000 από την Century Media Records. Διαδέχτηκε το καταπληκτικό ‘’Dreaming Neon Black’’. Και βασικά έχουμε την ίδια ομάδα, Warrel Dane (r.i.p. 12/2017), Jeff Loomis, Jim Sheppard, Van Williams. Το αισιόδοξο σε χρώματα, απαισιόδοξο σε σύλληψη και εικόνα, εξώφυλλο φιλοτέχνησε ο Καλιφορνέζος από το San Diego εικαστικός Travis Smith.
Ο τρίτος δίσκος, ή αν μετράμε και το ‘’In Memory’’ ep του 1996, τέταρτη κυκλοφορία των Αμερικανών από το Seattle, Nevermore, βγήκε στον κόσμο μέσω της Century Media Records στις έξι του Γενάρη του 1999. Και είχε τον τίτλο ‘’Dreaming Neon Black’’. Εδώ οι Warrel Dane (r.i.p. 12/2017) με τον παντοτινό του φίλο και συνεργάτη Jim Sheppard στο μπάσο, τον Jeff Loomis στην lead guitar, τον Van Williams στα τύμπανα, ανθρώπους από την αρχή μέχρι το τέλος? των Nevermore, άλλαξαν σε σημαντικό την ρώτα της μπάντας. Αφήνοντας το ένδοξο Sanctuary παρελθόν πίσω τους.
Όσο απομακρυνόμαστε από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 προς τη δεκαετία του 2000, αλλά και πιο μετά, όλο και λιγότερους δίσκους βρίσκουμε που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μνημεία του heavy metal. Oι Dreams Enemy είναι από τη Florida και ο πρώτος τους δίσκος, “Reality” του 2000, είναι από τα καλύτερα δείγματα ποιοτικού και σοβαρού επικού heavy metal που θα μείνει στις καρδιές των οπαδών για πάντα.
Καλοκαίρι του 1989, και η μυθική δεκαετία του ’80 τελειώνει. Τα περισσότερα thrash γκρουπ έχουν αρχίσει ήδη να ρίχνουν τις ταχύτητες ακολουθώντας τις επιταγές των Slayer και του “South of Heaven”, αλλά και των Metallica που είχαν ήδη αρχίσει να προσεγγίζουν το κλασικό heavy metal.
Οι Ολλανδοί Martyr υπάρχουν από το 1982, και η πρώτη τους κυκλοφορία ήταν το “For the Universe” του 1985. Ο δίσκος ήταν μέτριος, αλλά η μπάντα έδωσε σε κάποια τραγούδια εξαίσια δείγματα μελωδίας. Την επόμενη χρονιά το συγκρότημα κυκλοφόρησε το “Darkness at Time's Edge”, ένα πραγματικό διαμάντι του 80’s heavy metal.
Οι Leviathan από το Colorado δημιουργήθηκαν το 1989 από τον κιθαρίστα Ronnie Skeen. Το 1991 λίγο πριν ηχογραφήσουν το πρώτο ομώνυμο EP ήρθε στην μπάντα ο John Lutzow
που αντικατέστησε τον δεύτερο κιθαρίστα Steve Fugate, μια κίνηση που θα σημαδεύσει όλη την πορεία του συγκροτημάτος.
Με αφορμή το νέο άλμπουμ των Angel Witch, ας θυμηθούμε το ιστορικό ντεμπούτο των Άγγλων που κυκλοφόρησε το 1980, ακριβώς μέσα στην επανάσταση του NWOBHM.
“Heavy fucking metal has entered your mind…won’t be the same anymore.” Αυτούς τους στίχους θα ακούσει ο ακροατής στο “Thoughts of Love”, και μάλλον οι πιο έμπειροι θα κατάλαβαν με τι έχουν να κάνουν. Αν και ένα monument καλό θα είναι να απευθύνεται σε πιο γενικό κοινό, εδώ κάνουμε μια εξαίρεση και περιοριζόμαστε στο heavy/power. Βέβαια ο δίσκος μπορεί να αρέσει σε αρκετούς, αλλά μνημείο είναι μάλλον μόνο για αυτούς που ακούν τις λέξεις “επικό metal” και ταράζεται συθέμελα όλο τους το είναι.
Το 2012 η Stormspell Records προκαλεί έναν άνευ προηγουμένου σεισμό κυκλοφορώντας μια συλλογή με 28 κομμάτια των Σουηδών epic heavy/power ηρώων Detest. H μπάντα του τεράστιου Micke Därth είχε κυκλοφορήσει 6 demos και ένα EP μέχρι τότε, άγνωστα στην πλειοψηφία της σκηνής, και το σοκ ήταν τόσο μεγάλο που η εταιρεία “κυνήγησε” τον Därth να ολοκληρώσει κάτι τραγούδια που είχε αφήσει στη μέση για χρόνια για να κυκλοφορήσει και άλλη μια δουλειά.
Υπάρχουν μπάντες που έγιναν αρκετά γνωστές μόνο και μόνο επειδή κάποια μέλη πασίγνωστων μπαντών πέρασαν ή υπήρξαν στις συνθέσεις τους. Κάποιοι άκουσαν Samson, White Spirit ή Wolfsbane λόγω Iron Maiden. Winter’s Bane ή Hawk λόγω Judas Priest. Flotsam and Jetsam ή Trauma λόγω Metallica. Μπαντάρες δηλαδή, μικρότερης εμβέλειας που κέρδισαν κάποια δόξα λόγω ενός μέλους τους ενώ στην πραγματικότητα είχαν μουσικάρες να επιδείξουν. Τέτοια περίπτωση και αυτή των Αμερικανών Trauma (δεκάδες μπάντες με αυτό το όνομα) που από τις τάξεις τους πέρασε ο τεράστιος μπασίστας Cliff Burton.