Reviews
Οι The Lightbringer φιλοδοξούν να φέρουν το φως στο black metal τους φέρνοντας κοντά ή ακόμα και μέσα σε αυτό μελωδικές γραμμές. Καλά αυτό δεν είναι κάτι το καινούριο. Πολλές μπάντες το κάνουν και σε πολλές περιπτώσεις και με ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα. Βάζουν ακόμα και power πινελιές προσπαθώντας, ή μάλλον φιλοδοξώντας να φτιάξουν μοντέρνο metal, ξεχωρίζοντας από άλλες μπάντες. Βάλε και λίγο από gothic. Και γυναικεία φωνητικά. Καθόλου κακό αυτό, άλλωστε θα δούμε ότι αυτά σώζουν κάπως την φάση.
Για την ιδιαίτερη περίπτωση των Αμερικανών Morticia τα γράψαμε εδώ : https://www.metalzone.gr/reviews/morticia-mortal-fear. Περίεργο άκουσμα για ανοιχτόμυαλους οπαδούς. Δεν ακολούθησαν την πεπατημένη. Έτσι θα πράξουμε και μεις και θα πάμε κατευθείαν στα 90ς να παρακολουθήσουμε την ηχητική τους εξέλιξη, όσο και την συνθετική. Ο βασικός πυρήνας των Morticia ήταν μέχρι το τέλος τους, ο Matt Bachelor (drums/φωνή) και η Jodie Tanaka (πλήκτρα/φωνή).
Οι Steel arctus σχηματιστήκαν στην Θεσσαλονίκη το 2020 και μέσα στην χρονιά μας δίνουν την πρώτη τους ολοκληρωμένη κυκλοφορία. Fire and blood είναι ο τίτλος και ξεκινώντας από το εξώφυλλο δεν υπάρχει αμφιβολία για περιεχόμενο. Το album απαρτίζεται από οκτώ κομμάτια και είναι concept που εξιστορεί τις περιπέτειες του Steel arctus στα βουνά της Πίνδου στην Ήπειρο. Στο ηχητικό μέρος τώρα η μπάντα έχει σαφή επικό κλασσικό μεταλλικό προσανατολισμό με την ακρόαση να φανερώσει 90'ς επιρροές και folk στοιχεία.
Μιας και η Classic Metalεπανακυκλοφόρησε τον δεύτερο δίσκο των συμπατριωτών τους Vodu, ευκαιρία να ασχοληθούμε και με την αντίστοιχη του ντεμπούτου τους που όμως πήρε μέρος τρία χρόνια πριν.
Οι Apathy Noir είναι μια μπάντα από την Σουηδία που εδώ και επτά χρόνια, τα πρώτα τρία ως Apathy, παίζει death σε doom ατμόσφαιρα και με progressive προσανατολισμό. Αυτόν τον progressive τρόπο τους τον έχει εμπνεύσει προφανώς ο Mikael Akelfeldt και ο δρόμος που έχει πάρει με τους συμπατριώτες τους Opeth. Οι Apathy Noir έχουν βγάλει πέρα από τα full length τους, και αρκετές μικρές, single κατά βάσιν κυκλοφορίες μέσα σε αυτά τα χρόνια.
Τον Neal Morse τον γνωρίσαμε σαν τραγουδιστή και πληκτρά των Spock’s Beard στα 90ς. Υπήρξε και πληκράς του supergroup (έχει πλέον χάσει το νόημα της αυτή η λέξη) Transatlantic. Αν έχετε ακούσει οτιδήποτε από αυτές τις δυο μπάντες, γνωρίζετε από πρώτο...αυτί ότι μιλάμε για ποιοτικό prog rock/metal. Κάτι άλλαξε στην ζωή του Neal στα τέλη των 90ς και αφιερώθηκε έντονα στον Χριστιανισμό εγκαταλείποντας τις προαναφερθέντες μπάντες και ξεκινώντας την δική του. Ότι έχει κυκλοφορήσει σαν Neal Morse έχει έμμεσο ή άμεσο Χριστιανικό μύνημα.
Οι Γάλοι black metalers Mortis Mutilati δεν είναι μια καινούρια μπάντα. Μια δεκαετία τώρα δημιουργούν και παίζουν black metal στον ατέρμονο και πάντα προσοδοφόρο χώρο του underground. Μετά από demo και split κυκλοφορίες, μας έδωσαν μέσω της Naturmacht Productions τα ‘’Sombre Neurasthanie’’ το 2012, ‘’Nameless Here For Evermore’’ το 2013 και ‘’Melopee Funebre’’ το 2015. Μετά πήραν τον μοναχικό τον ανεξάρτητο δρόμο και το ‘’The Stench Of Death’’ το κυκλοφόρησαν ανεξάρτητα. Κάτι που έκαναν και με τον τελευταίο τους δίσκο με τον τίτλο ‘’The Fate Of Flight 800’’.
Θυμάμαι να ακούω το ‘’Goodbye To The Age Of Steam’’ των Big Big Train (1994) και να ενθουσιάζομαι. Ωραίο, Αγγλικό prog rock στο ύφος των Jadis. Αργότερα άκουσα και την υπόλοιπη δισκογραφία τους για να αποκτήσω μια συνολική εικόνα και είδα ότι δεν ήταν ούτε ο καλύτερος αλλά και ούτε δίσκος-φούσκα.
O Tim Bowness είναι Βρετανός μουσικός συνθέτης και τραγουδιστής. Έχει συνεργαστεί με τον πολύ Steven Wilson στους No – Man και έχει και μια αρκετά αξιοσέβαστη προσωπική καριέρα. Με αυτήν θα ασχοληθούμε και με τον έβδομο προσωπικό του δίσκο, ο οποίος κυκλοφορεί, εδώ και κάμποσες εβδομάδες, από την κατάλληλη για τον ήχο εταιρία Inside Out Music και έχει τον τίτλο ‘’Late Night Laments’’.
Οι Ελβετοί Megaton Sword ήρθαν κυριολεκτικά από το πουθενά. Χωρίς κάποια αξιοσημείωτα live, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιο demo ή single, χωρίς να έχουν μέλη με κάποια αξιοσημείωτη προϋπηρεσία, μας συστήθηκαν πέρσι με το Niralet EP και αν μη τι άλλο έκαναν αρκετούς να ασχοληθούν με τον επικό heavy metal ήχο τους και τις δυνατότητες που φανέρωναν σαν μπάντα.