doom/death metal

Κάποιες κυκλοφορίες έμελλε να μείνουν άγνωστες στον περισσότερο κόσμο. Ίσως λόγω χώρας καταγωγής, ίσως ηχητικών πειραματισμών, ίσως εταιριών, ίσως περιεχόμενου,ίσως...ίσως.  Αναμοχλεύοντας το παρελθόν μπορούμε να βρούμε χιλιάδες κυκλοφορίες. Κάποιες πραγματικά άξιζαν καλύτερης τύχης αλλά πλέον δεν μπορεί να γίνει τίποτα εκτός από το να τους τιμήσουμε με κάποια ακούσματα και ένα καλό λόγο.Αν τους αγαπήσουν γι αυτό το λόγο και κάποιοι ακόμα θα ήταν πολύ καλύτερα. Ελβετία, λίγο πριν αλλάξει η δεκαετία των 80ς, συγκροτήματα αρχίζουν το δικό τους μουσικό ταξίδι.

Δεν μπορώ να θυμηθώ πολλές Ιρλανδικές metal μπάντες που μου έχουν στοιχειώσει τη ζωή. Primordial, Solstice, Mourning Beloveth. Δεν βάζω μέσα του καλύτερους  ΟΛΩΝ, Thin Lizzy, διότι μιλάω για καθαρόαιμο metal. Ας όψεται.  Οι περισσότερες από αυτές έχουν και μια πικρία, μια μελαγχολία στη μουσική τους. Ιρλανδία βλέπεις. Σειρά να προσθέσουμε ακόμα μια μπάντα, τους Arcane Sun.

Μια από τις νεότερες μπάντες που αγαπήθηκαν πολύ στην Ελλάδα και τους έχουμε δει ζωντανά ήδη αρκετές φορές  (και θα ξαναδούμε) είναι οι Δανοί. Πάντως φτάσανε και αυτοί πάνω από 25 χρόνια ύπαρξης. Ρε πως περνούν τα χρόνια έτσι; Σαν χθες (άντε, προχτές) διάβασα για αυτούς, τους ξεχώρισα από τις άλλες κυκλοφορίες και προμηθεύτηκα το ντεμπούτο cd τους ‘’ Paradise Belongs to You’’. Και από τότε αχώριστη αγάπη, ανιδιοτελής έρωτας. Όλη η δισκογραφία τους κάθε φορά που έξω κρυώνει και έχει μουντάδα, με επισκέπτονται. Μου κρατάνε ζεστασιά. Ξέρουν τι χρειάζομαι.

Περίεργη η περίπτωση των Bull Elephant με το περίεργο όνομα. Τα μέλη της μπάντας είναι ανώνυμα και δεν γνωρίζουμε προς το παρόν τίποτα παραπάνω παρά ότι μιλάμε για Αγγλική μπάντα. Το βιβλιαράκι έχει πανέμορφες ζωγραφιές σαν backround στους όμορφους στίχους του αλλά καμιά επιπλέον αναφορά εκτός του ότι οι ηχογραφήσεις πήραν μέρος στα Orgone Studios στο Bedfordshire του Ηνωμένου Βασίλειου. Στη σελίδα τους στο facebook θα δείτε φωτογραφίες τους με κρυμμένα τα κεφάλια. Ενδιαφέρον έχει το concept που ανέβασαν για το τι εστί Blue Elephant, διαβάστε το.

Η Decibel Books ανακοίνωσε την έκδοση του βιβλίου No Celebration: The Official Story Of Paradise Lost. Το βιβλίο που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο θα είναι μια καταγραφή της άνω των 30 ετών καριέρας της μπάντας – σταθμό του Βρετανικού Doom Metal, περιέχοντας εις βάθος συνεντεύξεις, μαρτυρίες από πρώτο χέρι και ακυκλοφόρητες φωτογραφίες.

Apathy Noir λοιπόν… Δεν είχα ξανακούσει το όνομα τους μέχρι που η καινούργια αυτοχρηματοδοτούμενη δουλειά τους έπεσε στα χέρια μου, οπότε και αναγκάστηκα να τους αναζητήσω. Το Black Soil είναι το 4ο album των Σουηδών doom/deathsters. Για την ακρίβεια βέβαια, πίσω από το όνομα Apathy Noir βρίσκεται ο Viktor Jonas, του οποίου αποτελούν solo project, με την σύμπραξη κάποιων session μουσικών.

Μετά τις επαναπρογραμματισμένες ημερομηνίες για τις χώρες της Βαλτικής και τη Ρωσία τον Φεβρουάριο / Μάρτιο, λόγω πρόσφατων προβλημάτων και τραυματισμών, αυτές οι ημερομηνίες σηματοδοτούν το τέλος της περιοδείας για την υποστήριξη του The Fall Of Hearts των Katatonia. Σύμφωνα με την Σουηδική μπάντα μετά από πολύ συζήτηση τα μέλη της μπάντας αποφάσισαν να κάνουν μία βραχυπρόθεσμη παύση και το μέλλον των Katatonia είναι πλέον αμφίβολο.

Η μουσική είναι ένα μέσο που ενώνει του λαούς. Η metal μουσικήέπραξε και πράττει το ίδιο. Αν και σύντομα αναπτύχθηκε στην Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία, δεν άργησαν χώρες της Ασίας και της Αφρικής να μπουν στο παιχνίδι. Είτε σαν οπαδοί, είτε δημιουργώντας τις δικές τους μπάντες. Αρχές 90ς και το Ισραήλ αποκτά τους δικούς του αντιπρόσωπους στο (ακραίο) metal. Substance For  God, Salem και Orphaned Land. Όλες με πολλά Doom/Death στοιχεία.