monument

Το Black Metal σημαίνει πολλά και διαφορετικά πράγματα για τον καθένα. Αλλιώς ξεκίνησε, αλλιώς μετεξελίχτηκε αλλά μάλλον και γι αυτό όχι μόνο επιβίωσε σαν είδος αλλά συνεχίζει και δίνει ίσως και τους περισσότερους απογόνους στο ακραίο metal. Δεν ξέρω πως το προτιμά ο καθένας, γρήγορο ή πιο αργό, πρωτόγονο ή πιο μελωδικό, με σατανιστική θεματολογία ή όχι, με ξεκάθαρα πριμαριστό ήχο ή εμβολιασμένο με στοιχεία από άλλα είδη. Το θέμα είναι να προκαλεί, εννοώντας πρώτα από όλα τον ακροατή. Οι Ολλανδοί Urfaust πάντοτε μου το κατάφερναν αυτό.

To 1993, το death metal είχε βγάλει τα περισσότερα από τα διαμάντια του σε αυτό τον ήχο. Πολλές νέες κυκλοφορίες ακούγοντας όπως οι προκάτοχοι τους. Για κανένα λόγο δεν λες ότι ο ήχος έχει βαλτώσει αλλά ήδη κάποιες μπάντες έχουν προσθέσει κάποια νέα χαρακτηριστικά που αλλοιώνουν την βασική μορφή τους, παραμένοντας όμως death metal.

Διαβάζεις Epic και στο μυαλό σου έρχονται ο κλασσικές heavy metal μπάντες. Διαβάζεις Epic Death Metal και πιθανότατα να σκεφτείς τους Bolt Thrower. Και ναι, το αξίζουν και τους ταιριάζει, και σαν μουσική και σαν στίχο. Κάποια άλλη μπάντα να δικαιούται αυτό το προσωνύμιο; Οι αρχαίοι Amon Amarth και Unleashed. Ναι. Άλλοι; Σίγουρα οι Βέλγοι Caducity  που όχι μόνο το death metal τους είχε αυτό το επικό στοιχείο στην μουσική, μα πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα τρομερό επικό στιχουργικό concept που διάρκεσε δυο δίσκους.

Κάποια συγκροτήματα, πραγματικά λατρεύονται στη Ελλάδα. Μπορεί σε κάποιες χώρες να θεωρούνται σημαντικές, αλλά στο Ελληνικό κοινό θεωρούνται κορυφαίοι για το είδος τους. Θες για παράδειγμα τους Warlord, τους Cirith Ungol, τους Heavy Load; Απίστευτο και όμως αληθινό. Ας πάρουμε παράδειγμα τους Heavy Load. Ήδη το 1983, το συγκρότημα είχε κλείσει τον πρώτο κύκλο ζωής του και όμως, πλέον 35 χρόνια μετά, όχι μόνο τους θυμόμαστε αλλά αποζητούμε τους ήχους τους συχνά πυκνά. Και έχουν βγάλει μόνο τρεις δίσκους από τους οποίους ο πρώτος ‘’Full Speed at High Level ‘’(1978) δεν είναι και τόσο….metal.

Με αφορμή το νέο δίσκο των Ολλανδών Picture, γίνεται ανασκαφή της πλήρης δισκογραφίας τους, μόνο και μόνο για να αντιληφθούμε τα αυτονόητα. Οι picture ήταν από τις πρώτες μπάντες που έπαιξαν heavy metal στην Ευρώπη. Και ενώ στην Μεγάλη Νήσο γινόταν τρομερή έκρηξη  από δεκάδες μπάντες που άρχισαν να παίζουν αυτό που ονομάστηκε N.W.O.B.H.M., στις άλλες χώρες υπήρχε ακόμα μικρή κινητικότητα. Είμαστε στο 1978, Ολλανδία και οι metal μπάντες είναι μετρημένες.

Τους  Bernd Kost και Bobby Schottkowski τους μάθαμε στους Sodom. Τον Frank Banx στους Angel Dust. Τον Leszek "Leo" Szpigiel στους Mekong Delta/Scanner. Και όμως, αυτοί κάποτε συνυπήρξαν στην ίδια μπάντα, τους Crows. Όνομα παρμένο από παλιό βιβλίο Donald Duck και η ιδέα  των τότε τέσσερων φίλων να δημιουργήσουν μια μπάντα το 1980 μπήκε σε εφαρμογή. Επιρροές από Kiss, Queen, Pink Floyd, Iron Maiden και Judas Priest στα ακούσματα των μελών έκαναν την μουσική τους όλο και πιο σκληρή.  Τι 1985 βγαίνει το πρώτο demo τους ‘’ Born to Fight’’ ενώ ένα χρόνο αργότερα ακολουθούν άλλα δυο.

Κάποιοι Warrant έγιναν παγκόσμια γνωστοί και κάποια άλλοι ακούστηκαν από ελάχιστους. Υπάρχουν οι Αμερικανοί hair/glam metallers και οι Γερμανοί Speed/Power metallers. Στα δικά μου αυτιά, και οι δυο μπάντες ακούγονται ευχάριστες αλλά νομίζω ότι μόνοι οι δεύτεροι χρειάζονται λίγο περισσότερο προώθηση. Κατά πολύ. Οι Γερμανοί λοιπόν, δημιουργήθηκαν το 1983, ένα χρόνο πριν τους Αμερικανούς. Όμως δεν κατάφεραν και πολλά στον σύντομο βίο τους αφου δεν άντεξαν παρά μια τριετία. Οι Warrant αποτελούνταν από τρία άτομα και μουσικά έπαιζαν Τευτονικό Heavy Metal σε γρήγορες ταχύτητες.

Όταν μιλάμε για 65-70άρηδες, ενεργούς στη metal σκηνή, το μυαλό μας πάει σε συγκροτήματα όπως οι Black Sabbath ,Judas Priest, Saxon, ίσως και κάποιες μπάντες του N.WO.B.H.M. που έχουν επιβιώσει. Αν  όμως  αναρωτηθούμε για αντίστοιχούς που υπηρετούν το ακραίο metal, δύσκολα θα σκεφτούμε κάποιον. Και όμως υπάρχει και είναι από την Τσεχία. Είναι 67 ετών, λέγεται Big Boss (Jiri Valter), έχει ιδρύσει την εκκλησία του Σατανά στην Τσεχία και έχει μια εξαιρετική μπάντα τους Root.

Δεν φτάνει που έχουμε μια πληθώρα νέων, Ελληνικών συγκροτημάτων που κυκλοφορούν εξαιρετικούς δίσκους, έχουμε και την επιστροφή βετεράνων που όχι μόνο προσέφεραν τρομερές δουλειές στα λίθινα χρόνια αλλά δείχνουν με άνεση ότι μπορούν να συνεχίσουν ανάλογα και στο σήμερα. Αφορμή για τον παραπάνω πρόλογο, οι Αθηναίοι On Thorns I Lay (με το καταπληκτικό όνομα για το ύφος τους, doom/death metal).  Η ιστορία τους ξεκινά πίσω στο 1992, σαν Paralysis έχοντας ένα demo και ένα split με τους Έλληνες blacksters, Legion Of Doom.

Πολλοί κατηγορούν τα 90ς ως την εποχή που το metal πήρε την κατιούσα. Τι λέτε μωρέ; Μπορεί στα 80ς να βγήκαν οι καλύτεροι δίσκοι σε αυτή τη μουσική αλλά στα 90ς το ακραίο (death και black ) metal έκανε την εμφάνιση σου με απίστευτες κυκλοφορίες. Όμως και ένα ακόμα είδος είχε την τιμητική του. Το Progressive Metal. Οι Dream Theater κάνουν την αρχή και μπάντες γεμάτες τεχνική και λυρισμό ξεπετάγονται σαν μανιτάρια σε όλο τον πλανήτη. Η Γερμανία υπήρξε από τις χώρες με τα πιο δυνατά χαρτιά. Ο κατάλογος ατελείωτος.