monument

Συνεχίζοντας τις ανασκαφές σto Ολλανδικό death metal, οι θησαυροί είναι αμέτρητοι. Το γιατί κάποιες μπάντες δεν έγιναν γνωστότερες, είναι άγνωστο αν και κάποιοι λόγοι μας έρχονται στο μυαλό. Ας πούμε αν είσαι από μια μικρή πόλη της Νότιας Ολλανδίας με είκοσι χιλιάδες πληθυσμό, είναι δύσκολο να βρεις εταιρία, management, άπειρους οπαδούς, χώρους για συναυλίες, στούντιος κτλ. Πόσο μάλλον αν υπηρετείς το death metal τα χρόνια που είχε αρχίσει να φθίνει σε δημοτικότητα και όχι σε ποιότητα.

Υπάρχουν μπάντες που έγιναν αρκετά γνωστές μόνο και μόνο επειδή κάποια μέλη πασίγνωστων μπαντών πέρασαν ή υπήρξαν στις συνθέσεις τους. Κάποιοι άκουσαν Samson, White Spirit ή  Wolfsbane λόγω Iron Maiden. Winter’s Bane ή Hawk λόγω Judas Priest. Flotsam and Jetsam ή Trauma λόγω Metallica. Μπαντάρες δηλαδή, μικρότερης εμβέλειας που κέρδισαν κάποια δόξα λόγω ενός μέλους τους ενώ στην πραγματικότητα είχαν μουσικάρες να επιδείξουν. Τέτοια περίπτωση και αυτή των Αμερικανών Trauma (δεκάδες μπάντες με αυτό το όνομα) που από τις τάξεις τους πέρασε ο τεράστιος μπασίστας Cliff Burton.

Σπάνια στους μεταλλικούς κύκλους μιλάμε για εμπορική μουσική με θετική κατάληψη. Δεν ισχύει και για τα άλλα είδη μουσικής. Φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να έχει αρνητική σημασία αλλά αυτό συμβαίνει, μάλλον θέλουμε την μουσική για εμάς τους λίγους. Στη Rock μουσική, πόσο μάλλον στο AOR, τα πράγματα είναι σίγουρα διαφορετικά. Όσο πιο απλοικά και πασίγνωστα γίνονται κάποια τραγούδια, τόσο το καλύτερο. Μια τρομερή AOR πάντα, ναι μεν με εμπορικό ήχο αλλά γενικότερα άγνωστη, ήταν οι Atlantic με  βραχύβια οντότητα. Βιογραφικό έχω από μια σελίδα της Bellaphone αλλά ήταν στα…Γερμανικά.

Δανία. Μια από τις χώρες από τις οποίες ξεκίνησαν οι βίκινγκς να λεηλατούν άλλες χώρες. Η βαναυσότητα είναι κομμάτι του πολιτισμού της. Ακόμα και στις μέρες μας, στην μουσική όμως. Με πληθυσμό μισό από την Ελλάδα, και όμως, πολλές συμμετοχές στο death metal προσκήνιο. Και συνεχίζουν να λεηλατούν. Ένα σεβαστό όνομα αυτών που αντιπροσώπευαν το είδος είναι οι Illdisposed. Ιδρύθηκαν το 1991 στο Aarhus και μέσα στο βαρύ χειμώνα της ίδιας χρονιάς έγραψαν πέντε τραγούδια (που αποτέλεσαν και το πρώτο τους demo).

Οι Q5 σχηματίστηκαν το 1983 από μέλη των TKO ,δηλαδή τους Rick Pierce (κιθάρες), Gary Thompson (ντραμς) και Evan Sheeley (μπάσο) έχοντας δημιουργήσει πρότινος (1981) το ‘’In Your Face’’δίσκο (αν και κυκλοφόρησε το ’84). Μελωδικό Heavy Metal με τα όλα του. Οι τρεις τους δεν είναι αρκετοί, ο Floyd Rose (κιθάρα) θα έρθει να κάνει την υπέρβαση. Παιχταράς από τους λίγους, ιδρυτής μιας τεχνικής  (Floyd Rose locking tremolo system). Στο παιχνίδι μπαίνει και ένα αηδόνι, ο Jonathan Scott K. (ήταν μαζί με τον Floyd σε μια μπάντα, The Core) και η ομάδα των Q5 είναι έτοιμη.

Ruthless σημαίνει αδίστακτος, ανελέητος και ακριβώς τέτοια είναι η μουσική των Αμερικανών Powerάδων από την πλέον μακρινή δεκαετία των 80ς΄. Όταν στην Αγγλία αρχές της συγκεκριμένης δεκαετίας οι metal μπάντες ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια, στην αντίπερα όχθη και συγκεκριμένα στην Καλιφόρνια μια νέα μπάντα έβαζε μπροστά (1983). Η γνωστή εταιρία Iron Works (που ενώ έβγαλε διαμάντια, έθαψε αρκετές μπάντες λόγω μικρής εμβέλειας διανομής) τους κυκλοφορεί ένα 7’’ βινύλιο με δυο τραγούδια, τα ‘’The Fever’’ και ‘’Mass Killer’’.

Εφηβικός ενθουσιασμός. Τέσσερις έφηβοι από το Trollhättan της Σουηδίας  δημιουργούν μπάντα και την ίδια νύχτα δημιουργούν το demo τους. Το όνομα τους Lord Belial και η μουσική που παίζουν black metal. Τα zines της εποχής ανταποκρίνονται θετικά στην εποχή τους και σύντομα δημιουργούν και ένα δεύτερο, εξίσου καλό demo. Συμβόλαιο με την ανερχόμενη τότε Σουηδική εταιρία No Fashion Records και το 1995 κυκλοφορεί το ντεμπούτο τους ‘’Kiss The Goat’’, περιέχοντας και τα τραγούδια του δεύτερου τους demo.

Οι Chroming Rose είναι μια παράξενη μπάντα. Οι Chroming Rose είναι ένα καθαρό δείγμα Τευτονικού Power Metal (Helloween, Scanner) αλλά πάντοτε και σε κάθε δίσκο τους, πειραματιζόντουσαν και ελαφρά στις συνθέσεις τους κάνοντας τους σε κάποιους οπαδούς πιο ενδιαφέροντες και σε κάποιους πιο…. Περίεργους. Και έτσι πολύς κόσμος τους απέφευγε και ποτέ δεν έγιναν μια σχετικά γνωστή μπάντα μέχρι το 2002 που διαλύθηκαν. Πρόλαβαν όμως και κυκλοφόρησαν πέντε ολοκληρωμένους δίσκους στα 90ς, να χουμε να ακούμε και το 2049. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

1991. Στο Kungsängen της Στοκχόλμης, τέσσερις φίλοι αποφασίζουν να φτιάξουν τη δική τους μπάντα και να παίζουν μελωδικό death metal. Δίνοντας βάση στο μελωδικό (Canorous) ονομάζουν αντίστοιχα και την μπάντα τους με το απλοικό όνομα…A Canorous Quartet. Έλα όμως που το 1993 έρχεται και πέμπτο μέλος στη μπάντα. Ε, ‘’ας το κάνουμε Quintet’’ είπανε και έτσι έγινε. Άμεσα κυκλοφορούν το πρώτο τους demo σε κασέτα (The Time Of Autumn) όπως συνηθιζόταν τότε και την στέλνουν στον Τύπο και εταιρίες.

Οι Praying Mantis είναι μια από τις μακροβιότερες μελωδικές hard ‘n’ heavy μπάντες εκεί έξω και μάλιστα με αξιοσημείωτη δισκογραφία που αξίζει. Η Ιαπωνία ξέρει και τους έχουν για μικρούς θεούς ενώ όσοι αρέσκονται σε AOR και γενικότερα μελωδικούς ήχους, τους αγαπάνε.  Βέβαια, σαν μπάντα ξεκίνησαν κάπως διαφορετικά μιας και η μπάντα δημιουργήθηκε πίσω το 1974 από τα αδέρφια Troy, όταν ακόμα ήταν κολεγιόπαιδα. Η μπάντα αρχίζει να δημιουργεί την μουσική της την περίοδο του γνωστού κύματος heavy metal στην Βρετανία και οι Praying Mantis είναι μέρος του.