Όταν σκέφτεσαι μπάντες που αντιπροσωπεύουν το Speed Metal, ποιες σου έρχονται στο μυαλό; Φαντάζομαι οι Agent Steel, Exciter, Destructor, το πρώτο Toxik, Razor, Acid, Metal Church ίσως, Helstar. Εννοείται ότι υπάρχουν και άλλες δεκάδες, κάποιες γνωστότερες και κάποιες όχι. Οι Vectom, Bloodlust, Phantom Lord, Predator, Muro, Cruella, Hammerhawk και ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Το Speed Metal σαν είδος είναι κάπως αόριστο.
Οι Pscychopath είναι μια κλασσική περίπτωση μπάντας που εμφανίστηκε για μια περίοδο, έβγαλε ένα δίσκο και μετά εξαφανίστηκε χωρίς μέλη του συγκροτήματος να συμετάσχουν ξανά σαν μουσικοί σε metal καταστάσεις. Άπειρες οι περιπτώσεις και φυσικά στην Αμερική ακόμα συχνότερη. Αξίζει το ενδιαφέρον μας σε μια τέτοια μπάντα όπως οι Psychopath από το Μιζούρι που στο βραχύβιο βίο της μας προσέφερε αξιοσημείωτη μουσική. Η τριμελής παρέα ίδρυσε τους Psychopath to 1990 και τον Μάιο της ίδιας χρονιάς ηχογράφησε έξι τραγούδια που έγιναν το demo ‘’The Soul Personification’’.
Αν κάποιος ρωτούσε πόσο χρονών είναι ο Glen Tipton, αρκετοί θα απαντούσαν 72 και θα περηφανευόντουσαν ότι ακόμα ασχολείται με το metal. Για τον Tommy Iommi; Πάλι 72. Αν ρωτούσα όμως για την Jutta Weinhold, πιθανότατα να μην ήξεραν ποια είναι αυτή. Και όμως η απάντηση είναι και για την συγκεκριμένη ο αριθμός 72. Τέτοια είναι η ηλικία της Γερμανίδας τραγουδίστριας που ακόμα υπηρετεί το heavy metal. Και δεν νομίζω οτι υπάρχουν πολλοί στα 70 τους που ασχολούνται με τη metal μουσική.
Τι κοινό έχουν οι Rush με τους Coroner; Είναι τρεις, ένας κιθαρίστας, ένας μπασίστας/τραγουδιστής και ένας ντράμμερ. Τι άλλο; Την μουσική την γράφανε οι δυο πρώτοι, τους στίχους ο ντράμερ. Άλλο; Έπαιζαν τεχνικά, προοδευτικά και με εξαιρετικές συνθέσεις, δεν έβγαλαν ποτέ μετριότητα. Ε και στην τελική και οι δυο μπάντες είναι από τις ΠΙΟ αγαπημένες μου σε χιλιάδες που έχω ακούσει. Η ιστορία των Coroner όπως τους μάθαμε (σαν thrash metal μπάντα, πιο πριν γκλαμουριάζανε) ξεκινά το 1985.
Ανέκαθεν, εμάς τους μεταλλάδε μας άρεσαν οι concept ιστορίες για στιχουργικό περιεχόμενο. Λίγο ο βαθός δυσκολίας για να ταιριάζει με την μουσική υφή, λίγο το βάθος μιας επιτυχημένης ιστορίας, μια το πρωτόγνωρο συναίσθημα του τι θα γίνει στη συνέχεια μιλώντας πάντοτε για την πρώτη ακρόαση-ανάγνωση. Όλα αυτά και άλλα πολλά μας έκανε να ψάχνουμε τέτοιες δουλειές. Μεγάλες και μικρότερες μπάντες δοκίμασαν την τύχη τους, άλλες με μια συγκεντρωμένη-ολοκληρωμένη ιστορία, άλλες με πιο αφηρημένη, άλλες που απλά φιγουράρουν μια κεντρική ιδέα.
Η ναυαρχίδα του black metal ήταν και εξακολουθεί να είναι, η Νορβηγία. Εκεί γεννήθηκε το είδος στη μορφή που επικράτησε, εκεί έγιναν τα περιστατικά που το έκαναν διάσημο, εκεί βρίσκεται η μήτρα από την οποίαπροέρχονται δεκάδες νέες μπάντες κάθε χρόνο. Μια μπάντα από τις άπειρες των 90ς που αξίζουν τα εύσημα για την επικράτηση αλλά και την εξέλιξη του είδους είναι οι Forgotten Woods από το Vestland.
Για να βελτιωθεί μια σκηνή ή ακόμα και να δημιουργηθεί, χρειάζονται αρκετοί παράγοντες. Μουσική παιδεία, μουσικά όργανα, ελευθερία λόγου, στούντιος, συναυλιακοί χώροι, ραδιόφωνο, Τύπος, δισκογραφικές εταιρίες και φυσικά οπαδούς με ενδιαφέρον για την τοπική σκηνή. Θέλει νιάτα που να βράζει το αίμα τους και να έχουν πάθος για την μουσική, θέλει παλιούς που να δείχνουν το καλό παράδειγμα. Ας μη ξεφύγουμε. Το Βέλγιο είναι μια χώρα που τουλάχιστον πληθυσμιακά θυμίζει την Ελλάδα.
Κάποτε τα εξώφυλλα είχαν πολύ πιο σημαντικό ρόλο. Σε εποχές προ ίντερνετ και με τον έντυπο τύπο να ασχολείται (αναγκαστικά) με λίγες μπάντες, το εξώφυλλο μπορούσε να γίνει βασικός παράγοντας προσέλκυσης ή απομάκρυνσης ενός αγοραστή. Πολλοί από εμάς έχουμε ρισκάρει-πειραματιστεί με αγορές με βάση το πόσο μας ενθουσίασε ή απογοήτευσε ένα εξώφυλλο. Επίσης πολλές φορές πιθανολογούσαμε για το είδος που παίζει η μπάντα, μόνο και μόνο από αυτό και το λογότυπο. Για να καταλήξουμε κάπου,υπήρξαν και κάποια εξώφυλλα πολύ ακραία που σου καρφνόντουσαν στο μυαλό είτε με την καλή είτε με την κακή έννοια.
Γίνεται μια μπάντα να παίζει death metal και doom συνάμα; Ναι γίνεται. Αν ονομάζεσαι Αιώνια Εξουσία του Θανάτου. Sempiternal Deathreign δηλαδή. Και είναι αρκετές τέτοιες μπάντες εκεί έξω. ΟΧΙ Doom/Death σαν My Dying Bride, με αργό παίξιμο, πολύ μελωδία και παραμορφωμένα φωνητικά. Εδώ μιλάμε για υο αντίθετο, δηλαδή παλιομοδίτικο (μπάντα των 80ς) death metal που δεν φοβάται να ρίξει ταχύτητες σε υπερβολικό βαθμό σε σημεία και να εμβολιάσει τον ήχο τους με τον ορο του όγκου.
Η Τσεχία (παλιότερα ως Τσεχοσλοβακία) έχει μείνει στο χώρο του metal σαν μια πηγή για grind/death μπάντες. Εκεί πραγματοποιείται και ενα από τα πιο σημαντικά φεστιβάλ του ακραίου ήχου, το Obscene Extreme Festival. Παλιότερα, στα 80ς-90ς υπήρξε και μια πληθώρα συγκροτημάτων που υπηρετολυσε το heavy metal. Πάρτε για παράδειγμα τους Citron, τους Drakar, τους Kreyson, τους Tarantula, τους Calibos. Μπάντες με ωραίες δισκογραφίες, με το σύνηθες να είναι τα πάντα να είναι τραγουδισμένα στη μητρική τους γλώσσα και να κάνει το αποτέλεσμα ακόμα πιο ...εξωτικό.