Monuments
Πόσο μαγικό και ελκυστικό σας ακούγεται μια μπάντα να ξέρει από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε, πότε θα έρθει το τέλος του; Θα μπορούσε να είναι τυχαίο γεγονός (ή μια ιστορία που δημιούργησαν οπαδοί που συμπορεύτηκαν με τη μπάντα από την γέννηση της) αλλά κάτι τέτοιο ΙΣΩΣ συνέβη στους Φιλανδούς Barathrum. Ξεκίνησαν το 1991 (πιο πριν σαν Darkfeast) και άρχισαν να ηχογραφούν αρκετά demos προσπαθώντας να δημιουργήσουν τον δικό τους ήχο. Οι Φιλανδοί, όπως και οι χώρες της Μεσογείου είχαν πολύ διαφορετικό ήχο από τον κλασσικό της υπόλοιπης Σκανδιναβίας.
Οτιδηποτε είναι σοκαριστικό μας προσελκύει. Ένα ακραίο εξώφυλλο, περίεργοι ήχοι, πειραματισμοι, αμφίεση, δηλώσεις, οτιδήποτε. Κάτι που θα ξεχωρίσει ένα καλλιτέχνημα από τα άλλα. Δεν μιλάμε για τη μουσική καθ’ αυτή. Αυτή έχει τη δύναμη να σε κάνεινα την λατρέψεις ή να την μισήσεις από μόνη της. Μιλάμε για το δεύτερο επίπεδο, το βοηθητικό, αυτό που θα σε πείσει να ασχοληθείς με τη μουσική ενός συγκροτήματος. Μετά ξεκαθαρίζει το τοπίο από μόνο του. Οι Lifelover από τη Σουηδία είχαν ειρωνικό όνομα. Μόνο λάτρεις της ζωής δεν ήταν, τουλάχιστον αυτό έδειχναν μέσω του μουσικού τους πεσιμισμού.
2003 και γνωρίζω τον άνθρωπο που συμπορεύομαι από τότε μέχρι σήμερα. Από την πρώτη στιγμή της συζυγικής μας ζωής, ενώσαμε και δισκοθήκες. Πολύ σαβούρα που έφυγε άμεσα, κάποια κοινά ακούσματα αλλά και κάποια που δεν είχα ακούσει, πόσο μάλλον να τα έχω σε φυσικό φορμάτ. Ένα από τα καλύτερα κομμάτια της ‘’προίκας’’ που μου δόθηκε, ήταν το μοναδικό άλμπουμ των Σουηδών Vinterland. Μελωδικό black metal υλικό είχε άφθονο στη δισκοθήκη της αλλά αυτό ήταν από τα καλύτερα και σύντομα ασπάστηκα και γω τον ίδιο ενθουσιασμό.
Οι Dimmu Borgir είναι πασίγνωστοι με πολλούς πιστούς οπαδούς και αρκετούς που αμφισβητούν την αυθεντικότητα της black metal μουσικής τους και αισθητικής τους. Δημιουργήθηκαν στο Oslo της Νορβηγίας το 1993 πάνω στον απόηχο των εκεί γεγονότων με την άταχτη black metal σκηνή και σε αυτήν ουσιαστικά εντάχτηκαν. ‘’Dor All Did’’ το 1995, ‘’Stormblåst’’ το 1996 με τα λόγια στην μητρική τους γλώσσα, την ίδια χρονιά το ‘’Devil’s Path’’ ep. Κάπου εδώ είχε αρχίσει να ψιθυρίζεται το όνομα τους στα metal στέκια.
Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα οι Βρετανοί black metal κάφροι, Akercocke και πιο συγκεκριμένα από τα ‘’Rape of the Bastard Nazarene’’ του 1999 και ‘’The Goat Of Mendes’’ του 2001 είχαν κάνει τρανό όνομα στο underground του Λονδίνου και όχι μόνο. Η εδραίωση με το τρίτο δυνατό δίσκο ‘’Choronzon’’ του 2003 και έτσι στις 10 του Οκτώβρη του 2005 με διάθεση αλλαγής και προοδευτικότητας στο κάφρικο ήχο τους κυκλοφόρησαν το τέταρτο full length με τον τίτλο σιδηρόδρομο, ‘’Words That Go Unspoken, Deeds That Go Undone’’. Το κυκλοφόρησε η Earache Records.
Καλοκαιριάζει. Αρχίζει και ζεσταίνει ωσότου σύντομα δεν θα είναι καν υποφερτά. Τι κάνεις; Βάζεις σε λειτουργία το κλιματιστικό και τους ανεμιστήρες σου ή ανοίγεις το στερεοφωνικό σου έχοντας επιλέξει Νορβηγικό Black Metal για να δροσίσει το χώρο σου; Αν η επιλογή σου είναι η πρώτη, λογικά δεν έχεις σχέση με το black metal, αν είναι η δεύτερη είσαι αρρωστάκι με το είδος και αν είναι συνδυασμός και των δυο, μάλλον μιλάμε για φυσιολογικό άνθρωπο που παίρνει τις σωστές αποφάσεις. Trelldom=Δουλεία.
Μια από τις επιδραστικότερες μπάντες του μελωδικού, Σουηδικού death/black είναι αδιαμφισβήτητα οι Dissection. Πολλά έχουν ακουστεί και συμβεί που συσχετίζονται με τη μπάντα και υπόλογος αυτών ήταν ο Jon Nödtveidt. Και γράφω ‘’ήταν’’ διότι ως γνωστόν, ο συγκεκριμένος αυτοκτόνησε υατοπυρπολήθηκε) το 2006 σε ηλικία μόλις 31 ετών. Ήθελε να φύγει ακμαιότατος, σωματικά, ψυχικά, πνευματικά και κατ’επέκταση καλλιτεχνικά. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1989 από κάποια 15χρονα στο Strömstad της Σουηδίας.
Από τις αρχαιότερες, σημαντικότερες και επιδραστικότερες black metal μπάντες της πρώτης γενιάς στην Ελλάδα συγκαταλέγονται στα σίγουρα και οι Varathron. Ξεκίνησαν το μακρινό 1988 και από τότε μας παρέδωσαν άφθονο υλικό με πάμπολλες συνθετικές αλλαγές με μοναδικό στυλοβάτη τον Stefan Necroabyssious (Καρασάββας).
Αυτό με το σχίσμα των Batushka δεν είναι πρωτόγνωρο στη σκληρή μουσική. Υπάρχουν οι Oliver/Dawson Saxon, υπάρχουν οι Andy Scotts Sweet, υπάρχουν και τουλάχιστον καμιά δεκαριά ακόμα συγκροτήματα που μου έρχονται στο μυαλό αλλά δεν θα καταχραστώ το χώρο μου. Αυτό με την αυθεντικότητα και τα δικαιώματα συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Ένα από τα παραδείγματα του ακραίου χώρας μας πηγαίνει στη Πολωνία να γνωρίσουμε τους Infernum. Ξεκίνησαν το μακρινό 1992 σαν ντουέτο (Anextiomarus-φωνή/έγχορδα και Tom Balrog- drums) και έτσι κυκλοφόρησαν το πρώτο τους ντέμο .
Δεν είναι λίγες οι φορές που συναντάμε love or hate δίσκους. Δεν μιλάμε να ρωτήσεις ένα μπλακμεταλλά αν του αρέσουν οι Helloween και να σου πει ότι τους σιχαίνετε. Να ρωτήσουμε ένα powermetaller και να μας το πει αυτό. Μπααααα. Σίγουρα δεν θα βρεις πολλούς, μπορεί και κανένα. Υπάρχουν όμως τέτοιοι δίσκοι. Για κάποιους φταίει η παραγωγή,σε άλλους τα φωνητικά, κάποιοι άλλοι τρελαίνονται με τη μουσική ενώ δεν είναι και λίγοι αυτοί που χαλιούνται με το εκάστοτε image, δηλώσεις ή στιχουργικο περιεχόμενο. Πάσα τώρα στους Silencer. Σουηδική depressive black metal μπάντα.