Monuments

Εδώ είναι ο δίσκος όπου οι τεράστιοι Black Sabbath, με την αξεπέραστη ακόμα σύνθεσή τους (Ozzy/Iommi/Butler/Ward), έχασαν ολοκληρωτικά το τόπι, καθώς βρίσκονταν στην απόλυτη μαστούρα επί 24 ώρες την ημέρα, όλη τη βδομάδα. Πραγματικά, αν κάνει τον κόπο κανείς να διαβάσει τις ιστορίες γύρω από την ηχογράφηση του "Vol. 4" θα αναρωτηθεί δύο πράγματα: α) Πώς στην ευχή κατάφεραν και ολοκλήρωσαν τον δίσκο, και β) πώς δεν ψόφησε κανείς από την τόση κόκα (και ηρωΐνη, περιστασιακά) που καταναλωνόταν;

Το τεράστιο άλμα μπροστά ή άλλιώς: "Πώς το heavy blues του ντεμπούτου μεταμορφώνεται σε ακραιφνή (σχεδόν) μεταλλικό ήχο". Από πολλές απόψεις, το "Paranoid" είναι ένας από τους σημαντικότερους δίσκους στην ιστορία του σκληρού ήχου, κυρίως επειδή αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη μεταλλική πρόταση στην ιστορία της rock. Το "Black Sabbath" είχε ρίξει το πρώτο σπέρμα, η μπάντα όμως παρέμενε δέσμια των blues επιρροών της.

2013 και οι μεγάλες ροκ μπάντες του παρελθόντος ζουν δεύτερη νιότη, καθώς τα media αποφάσισαν να πλάσουν μία μυθολογία γύρω από το είδος που υπηρετούν, η οποία δεν υπήρχε πριν μία δεκαετία. Οι Motorhead δεν έμειναν έξω απ’ το παιχνίδι. Ωστόσο, σε αντίθεση με άλλες μπάντες που βγάζουν δίσκους-ξεπέτες για να βγουν περιοδεία (βλ. Van Halen) ή άλλες που δεν μπαίνουν καν στον κόπο να κυκλοφορήσουν οτιδήποτε, το πιο βρώμικο τρίο του σκληρού ήχου δεν λησμονεί ποτέ τα καθήκοντά του, κι αυτό είναι φυσικά προς τιμήν του.

Αυτή η μπάντα ξέρει να ροκάρει. Όταν κυκλοφόρησε το "Motorizer" το 2008, οι Motorhead είχαν πίσω του τρεις δεκαετίες μουσικής παρουσίας. Με ελάχιστα σκαμπανεβάσματα, η μπάντα πάντα παρέδιδε καλούς δίσκους, ο καθένας με τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα. Από την άλλη, κανείς δεν θα μπορούσε να κατηγορήσει το γκρουπ για ολιγωρία ή οκνηρία, αφού ουδέποτε έκανε διάλειμμα μεγαλύτερο των τριών, άντε τεσσάρων ετών, μεταξύ των δισκογραφικών εμφανίσεών της.