Monuments
Έχει γεμίσει η μουσική σκηνή με supergroups. Από που και ως πού όσοι έχουν παίξει σε μια-δυο μπάντες, έχουν γίνει και θρύλοι στο είδος. Μεγάλη συζήτηση. Μια υπεργκρουπάρα που αποτελούνταν από τρομερά ονόματα και έβγαλαν δίσκο ανάλογου συνθετικού ύψους και ποιότητας και θα υμνείτε μέχρι το τέλος του ουράνιο τόξου…εε του χρόνου ήθελα να γράψω, είναι οι Νορβηγοί Ved Buens Ende. Τρεις παρανοικές ιδιοφυίες απαρτίζουν αυτή τη μπάντα.
Το να είσαι μια από τις πιο παλιές και πιο γνωστές μπάντες της χώρας σου είναι μια μεγάλη διάκριση. Ακόμα και αν είσαι από την Μαλαισία. Που επί της ευκαιρίας, ανέπτυξαν μεγάλη metal σκηνή στα 90s ενώ στον ακραίο ήχο προηγήθηκαν αρκετές μπάντες με τους Sil Kannaz και τους thrashάδες F.T.G. να είναι οι πρώτοι που τα κυκλοφόρησαν σε cd από μια τοπική εταιρία. Sil Khannaz λοιπόν, το Κρυμμένο Τέρας, μια αναφορά στον Σατανά.
Στύβω το μυαλό μου να σκεφτώ κάποιο πιο έξυπνο τίτλο από αυτό των Βραζιλιάνων Mystifier και δεν βρίσκω. ‘’The World Is So Good That Who Made It Doesn’t Live Here’’. Έξοχα. Το γαλάζιο εξώφυλλο δεν προδίδει εύκολα το black/death περιεχόμενο του τρίτου δίσκου τους. Ξεκίνησαν στο μακρινό 1989, τότε που οι γνωστές μπάντες της Βραζιλίας μετριόντουσαν στα δάκτυλα. Η Γαλλική Osmose βρήκε ωραίες και ιδιαίτερες μπάντες από κάθε πλευρά του πλανήτη και μια από αυτές ήταν και οι Mystifier. Το 1992 κυκλοφορεί το ντεμπούτο ‘’Wicca’’ με υλικό από τα demos.
Η Γερμανία εφοδίασε με το περίπου το 50% των progressive metal μπαντών των 90ς.΄Η έστω αυτών που ξεχώρισαν. Κάποιες τα κατάφεραν να γίνουν λίγο πιο γνωστές, κάποιες όχι. Η περίπτωση των Payne’s Gray είναι παρόμοια. Ξεκίνησαν το 1988 και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo το 1990. Η κασέτα περιέχει τέσσερα τρομερά τραγούδια τεχνικού ιδιόμορφου μεταλλεύματος. Τότε δεν είχαν πληκτρά, μα δυο κιθάρες και είναι ελαφρώς πιο σκληροί (πιο Power Metal θα έλεγα). Τα τραγούδια δεν έχουν εμφανιστεί κάπου από τότε και ευχόμαστε κάποια επανακυκλοφορία που να είναι επιπλέον τραγούδια.
Άλλη μια περίπτωση ‘’πουκαμισάδων’’ από Ιταλία που αποφάσισαν να παίξουν Progressive Metal στα έτσι και αλλιώς προοδευτικά 90ς και να αφήσουν το στίγμα τους, έστω και περιορισμένα στην συγκεκριμένη μουσική σκηνή. Οι Mystere De Notre Dame δημιουργήθηκαν το 1993 από κάποια παιδιά από την Monza της Λομβαρδίας και αφού παικτικά φτάσανε σε ένα υψηλό επίπεδο, υπέγραψαν στην εξειδικευμένη Γερμανική εταιρία Music Is Intelligence και κυκλοφόρησαν το μοναδικό ομώνυμο δίσκο τους το 1996.
Σχεδόν κάθε χώρα στον πλανήτη έχει προσφέρει το λιθαράκι της στο Μεταλλικό Οικοδόμημα. Άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο. Η Ρωσία δεν αποτελεί εξαίρεση. Σχεδόν ότι βγήκε στην δεκαετία των 80ς είχαν λογότυπο, τίτλο δίσκου, ονομασίες τραγουδιών αλλά και στίχους στη μητρική τους γλώσσα και αυτό έκανε ακόμα πιο δύσκολη την αναγνώριση τους στο ευρύ κοινό. Βέβαια πλέον που τα παγκόσμια σύνορα έχουν ανοίξει ακούγονται απλά πιο …εξωτικοί. Οι Мастер δημιουργήθηκαν το 1981 από μέλη των Ария που ήθελαν να παίζουν πιο σκληρά. Και εδώ μιλάμε για Thrash όρια.
Οι Γερμανοί Fleshcrawl υπήρξαν άτυχοι με τις επιλογές ονόματος για την μπάντα τους. Ξεκίνησαν σαν Morgöth την ίδια χρονιά (1987) που ξεκίνησαν και οι συμπατριώτες τους Morgoth. Το 1990 το άλλαξαν σε Suffocation μόνο που εξ Αμερικής μια άλλη Death Metal μπάντα άρχισε να γιγαντώνεται. Τρίτο και καλύτερο όνομα, το Fleshcrawl που τους ακολουθεί τα τελευταία 25 χρόνια.
O Kenny Powel ήταν ο κιθαρίστας των Savage Grace στις πρώτες μέρες τους και συγκεκριμένα στο ep ‘’The Dominatress’’ του 1983. Έφυγε και δημιούργησε την δική του μπάντα, με συνοδοιπόρο τον παλιό του φίλο και drummer, Steve Wittig που γνωρίζονταν από τις εποχές των Rapid Fire και Savage Grace. Το κουαρτέτο των Omen θα συμπληρώσει ο Jody Henry στο μπάσο και το εξαίρετο λαρύγγι του J.D. Kimball. Το μαγικό, επικό ταξίδι των Omen ξεκινά και η μπάντα προσφέρει τρεις απανωτούς λατρευτούς δίσκους U.S. Power Metal, άμεσοι και επίπονοι.
Η Γερμανία είχε σχεδόν επιβάλλει εμπάργκο στο μελωδικό Ευρωπαικό Power Metal των 90ς. Όχι ολοκληρωτικά, αλλά ας μην γελιόμαστε, μια χώρα να βγάζει το 50% των καλών μπαντών του είδους, είναι τρομερό ποσοστό. Εκτός από την μεταφορική σημασία των παραπάνω, η Γερμανία μας έδωσε και κυριολεκτικά μια μπάντα με το όνομα Embargo. Ξεκίνησαν σαν Bourbon και το ίδιο κουαρτέτο άλλαξε όνομα και λογότυπο το 1992 και στα έξι χρόνια ζωής του μας προσέφερε τρεις δίσκους.
Στην Σουηδία το death metal έιναι από τις μουσικές που ευδοκιμούν, και σε διάφορες μορφές...melodic death, old school death, doom, prog rock με 70ς επιρροές,και πολλές άλλες. Εδώ οι Grave με τους οποίους θα ασχοληθούμε σήμερα παίζουν αγνό καθάριο death metal…και το κάνουν από το 1984 ως Rising Power, το 1985 ως Destroyer, το 1986 ως Anguish, το 1987 ως Corpse, με ένα demo και ένα split, και από το 1988 ως Grave…εντάξει το αποφάσισαν επιτέλους.