Monuments
~~ Δεν χρειάζεται ένα συγκρότημα να είναι πασίγνωστο ή να έχει δεκάδες δίσκους για να θεωρηθούν σημαντικά τα έργα του. Βοηθά αλλά δεν είναι και νόμος. Πολλές μπάντες με ένα και μοναδικό δίσκο κατάφεραν πολλά περισσότερα πράγματα από παλιότερες και ποσοτικά (δισκογραφικά) μεγαλύτερες μπάντες. Κάποιες υπήρξαν και παντελώς άγνωστες όπως οι Αμερικανοί Zeitgeist που υπηρέτησαν το Progressive Metal με ένα πολύ ιδιαίτερο ήχο. Το μοναδικό τους δημιούργημα, ‘’The Eyes Of Time’’, υπήρξε αυτοχρηματοδοτούμενο και δυστυχώς έφτασε σε λίγα αυτιά και καρδιές.
Ότι οι Rush είναι μία από τις πλέον οξυδερκείς μπάντες που έχει βγάλει ο σκληρός ήχος δεν περιμένατε φυσικά να το ακούσετε από εμένα. Αμέτρητα τα δισκογραφικά τους αριστουργήματα, άφταστη η τεχνική τους, βαθυστόχαστοι οι στίχοι τους... ναι, αλλά από το 1976 κι εξής!
Πολλοί καλάρουνε μα δεν βγάζουν ψάρια, καλάρει η γνωστή ζαργάνα και βγάζει καλαμάρια. Το καλαμάρι μου για σήμερα οι Γερμανοί “ουϊσκάκηδες” Cutty Sark έχοντας ξεκινήσει σχεδόν τέσσερεις δεκαετίες πίσω, πιο συγκεκριμένα το 1979. Το 1983 κυκλοφορούν το πρώτο τους EP με τίτλο Hard Rock Power, όπου έμελλε να είναι και ένα από τα κομμάτια σταθμούς, το οποίο δυστυχώς δεν συμπεριελήφθη στο ντεμπούτο album της μπάντας που κυκλοφόρησε ένα χρόνο αργότερα. Το εν λόγω δισκάκι(δισκάρα για εμένα) είναι ένα καλοδουλεμένο μίγμα, κάτι μεταξύ σε Hard Rock και Heavy Metal.
~~ Ο Christofer Johnson ήταν πάντοτε ένα ανήσυχο πνεύμα και συνθετικό θεριό . Ήδη στις αρχές των 90ς συμμετείχε σε πολλά συγκροτήματα, τους Therion , τους Carbonized, τους Excruciate (τραγούδησε μόνο στο 1ο demo τους) και τους Procreation (που δεν τράβηξαν πολύ). Όλες άνηκαν στο χώρο του Death Metal. Ο ίδιος ο Christofer τραγουδούσε, έπαιζε κιθάρα, ντραμς, μπάσο, πλήκτρα ανάλογα την μπάντα και τις ανάγκες τους. Και βέβαια ήταν ο βασικός στιχουργός και συνθέτης.
~~ Η Βόρεια Αμερική γέννησε και γεννά καθημερινά εκατοντάδες metal συγκροτήματα. Αντιθέτως, η Νότια δεν είχε (άυτό έχει αλλάξει δραστικά στις μέρες μας) τόσο μουσικό πλούτο, στα δικά μας μουσικά γούστα πάντα. Λίγες μπάντες, και από αυτές οι περισσότερες να ανήκουν στα ακραία είδη. Τα ίδια ίσχυαν και στην Βραζιλία με Dorsal Atlantica, Holocausto, Overdose, Sarcofago και φυσικά τους Sepultura. Στον Heavy/Power ήχο, ελάχιστες μπάντες και αυτές που ενθουσιάζουν μετριούνται και από νήπιο. Οι καλύτεροι με διαφορά ήταν οι Viper.
Δεύτερο μισό 80ς...μέχρι και τις αρχές των 90ς...συναυλίες Motorhead, Kreator, Sodom. Running Wild, και πολλών πολλών άλλων...πέρα από metal πόρωση σε ένα άκρως διψασμένο για metal Ελληνικό κοινό, τι άλλο είχαν κοινό???...τους Flames. Την απόλυτη Ελληνική thrash metal μπάντα που έδρασε με αξιοζήλευτη επιτυχεία εκείνη την περίοδο. Από το 1984 και μέχρι το 1996 κυκλοφόρησαν έξι killer full length και ένα ep.
~~ Οι Rage αγαπήθηκαν πολύ στην Ελλάδα αλλά ξεχάστηκαν εύκολα από τους οπαδούς τους με την φυγή των αδερφών Ευθυμιάδη το 1999. Βέβαια έπαιξε και σημαντικό ρόλο η νέα μουσική προσέγγιση πού είχαν μετά το Lingua Mortis του 1996. Για μένα ποτέ δεν έβγαλαν μέτριο δίσκο, πάντα έβρισκα ενδιαφέρον στο υλικό τους σε όλες τις εποχές. Η αρχή των Rage ήταν αρκετά διαφορετική από το σημερινό τους πρόσωπο.
~~ Οι Anacrusis μου θυμίζουν τους Pestilence. Όχι βέβαια μουσικά, απλά ως μουσική εξέλιξη. Ξεκίνησαν ως μια αμιγώς thrash metal μπάντα και σταδιακά άρχισαν να γίνονται πιο τεχνικοί και προοδευτικοί με το τέταρτο τους άλμπουμ, ‘’Screams And Whispers’’ να θεωρείται εύκολα Progressive Metal και να αξίζει το κάθε γράμμα αυτού του χαρακτηρισμού. Κάπως έτσι ήταν και οι Pestilence αλλά στο death metal ιδίωμα.
~~ Είναι απειροελάχιστες οι περιπτώσεις που μπορώ να φέρω στο μυαλό μου με ένα συγκρότημα που έχει ένα αρκετά μεγάλο αριθμό κυκλοφοριών και όλες να μπορούσαν να γίνουν Μνημεία (Monuments). Πόσο μάλλον όταν αυτές οι κυκλοφορίες φτάνουν τις έξι και ακόμα περισσότερο όταν μεταξύ τους έχουν αρκετές μουσικές διαφορές. Οι Death πρέπει να κατέχουν την 1ή θέση σε αυτές τις περιπτώσεις, τουλάχιστον για τον ακραίο ήχο. Έξι διαχρονικά διαμάντια που προσωπικά τα χωρίζω σε τρεις χρονικές περιόδους.
~~ Στο παρελθόν, η Ελλάδα μας προίκισε με ένα σωρό αξιόλογες κυκλοφορίες. Ο χώρος του ακραίου ήχου άκμασε πιο γρήγορα για αρκετούς λόγους όπως ότι δεν χρειαζότανε υπερπαραγωγές, δεν υπήρχε η ανάγκη της καλής προφοράς αγγλικής γλώσσης μιας και τραγουδούσαν με παραμορφωμένα φωνητικά και μιας και όταν μιλάμε για Ελληνική metal σκηνή τέλη 80ς-αρχές 90ς, πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι παγκοσμίως τα ακραία(thrash/death/black) είδη έκαναν κουμάντο.