Monuments
Όπως σε όλες τις υποκατηγορίες της metal μουσικής, έτσι και το Progressive Metal έχει τις δικιές της Σχολές. Dream Theater, Fates Warning, Queenryche. Ε μια άλλη είναι των Shadow Gallery. Ξεχωριστός, ζεστός ήχος, τεχνική, τραγουδοποιία, και πάνω από όλα καμμιά διάθεση να αντιγράψουν ή να κάνουν κάτι από ανάγκη. Όσοι τους έχουν παρακολουθήσει ζωντανά, έχουν μαγευτεί. Δεμένη μπάντα και αγαπημένοι όλοι μεταξύ τους. Μόνο ο πολυοργανίστας-χταπόδι με 9 μπακέτες- Nevolo δεν είναι αρχικό μέλος μιας και εισχώρησε στη συγκρότημα το 1996, εποχής ‘’Tyranny’’.
Η Ελλάδα ΛΑΤΡΕΥΕΙ τους Warlord και εγώ είμαι ένας από αυτούς τους φανατικούς αυτής της τρομερής μπάντας. Μιας μπάντας που μόνο με ένα ep και ένα ολοκληρωμένο δίσκο (με αρκετά κοινά τραγούδια μεταξύ τους) κατάφερε να κατασκευάσει τόνους λυρισμού και συναισθήματος και να τους διοχετεύσει στους ακροατές της μουσικής τους.
Οι Bathory άφησαν τεράστια επιρροή στους μεταγενέστερους τους, είτε στο χώρο του black metal είτε στον επικό χώρο. Οι Νορβηγοί Hades είναι μια τέλεια μίξη αυτών των δύο ειδών με συνθέσεις που αγγίζουν την τελειότητα. Αυτός ο επιτυχής συγκερασμός απέδωσε για δύο υπέροχους δίσκους προ εικοσαετίας, πριν αλλάξουν όνομα (Hades Almighty πλέον) εξαιτίας των γνωστών Αμερικανών Powerάδων και μουσικό ύφος (πιο προοδευτικό ήχο).
Οι Marduk είναι από τις πιο σημαντικές μπάντες στο χώρο του Black Metal. Είναι από τις παλαιότερες (ήδη μετρά 25 χρόνια), αριθμεί πολλές κυκλοφορίες (13 ολοκληρωμένοι δίσκοι και αναρίθμητες άλλες κυκλοφορίες) , οι περισσότερες από τις οποίες είναι πολύ καλές εώς εξαιρετικές. Έχουν προοδεύσει σαν συγκρότημα και μέσα στους τόσους δίσκους θα βρεις πολλές μουσικές και εκτελεστικές διαφορές, μέσα πάντα από το ευρύτερο φάσμα του Black Metal.
Ποια είναι η πρώτη λέξη που σας έρχεται όταν σκέφτεστε τους Diamond Head; Ορίστε μερικές από τις δικές μου: "NWOBHM", "Metallica", "ανεπανάληπτο", "φοβερό"... "αδικία"! Σε μία εποχή που το heavy metal επαναπροσδιοριζόταν, αφήνοντας πίσω το classic rock και γεννώντας τη μία καινούργια μπάντα μετά την άλλη (στην Αγγλία τουλάχιστον), ήταν μάλλον μοιραίο να χαθούν στην πορεία μερικά σπουδαία ταλέντα. Έτσι είναι: η εποχή που κουβαλά θύελλες αλλαγών είναι ταυτόχρονα γοητευτική και ακατάστατη.
Φαντάζομαι όλοι γνωρίζουμε ότι η Ολλανδία σαν χώρα έχει ταυτιστεί με το Death Metal. Ποιούς να πρωτοαναφέρεις; Gorefest, Altar, Asphyx, Pentacle ,Mangled, God Dethroned, Pestilence, Phlebotomized κτλ. Και εννοείται και οι Sinister, μια από τις καλύτερες death metal μπάντες, όχι μόνο της Ολλανδίας αλλά και ολόκληρου του πλανήτη. Κυκλοφορώντας το 1992 το ‘’Cross The Styx’’ κατάφεραν να κάνουν τους πάντες να παραμιλούν για την πάρτυ τους. Άξια και με το σπαθί τους, και γι αυτό είχαν και συνέχεια.
Οι τρομεροί Genghis Khan , στον βραχύβιο βίο τους πρόλαβαν και κυκλοφόρησαν ένα εξαίσιο ep, το ‘’Double Dealin’’ το 1981. Ξανακυκλοφόρησε ένα χρόνο αργότερα υπό το λογότυπο των Tokyo Blade ως ‘’Midnight Rendezvous’’. Ήδη πριν την κυκλοφορία του ‘’Double Dealin’’ , οι Genghis Khan έχουν μετανομαστεί σε Tokyo Blade και κυκλοφορούν το ομώνυμο άλμπουμ τους, ένα από τα καλύτερα δείγματα N.W.O.B.H.M. Για την κυκλοφορία του δεύτερου τους άλμπουμ ‘’Night Of The Blade’’ , θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές στην σύνθεση του συγκροτήματος.
Η Ιαπωνία ουδέποτε έχει αμέτρητες μπάντες που να επιδίδονται στο άθλημα του heavy metal. Πόσο μάλλον στο ακραίο που είναι ακόμα λιγότερες. Και ακόμα περισσότερο στις αρχές των 80ς. Murasaki, Bow Wow, Nokemono έφταναν στα όρια του heavy metal. Οι Loudness όμως το 1981 έβγαλαν κατά την γνώμη μου τον πιο σκληρό από όλους μέχρι τότε και ξεκίνησαν ένα απίστευτο σερί με δισκάρες στα 80ς. Αμέτρητοι δίσκοι μέχρι σήμερα, όλοι τους σε πολύ καλό επίπεδο. Και οι κύριοι Niihara (φωνή), Takasaki (κιθάρα) και Yamashita (μπάσο) συνεχίζουν μέχρι σήμερα.
Λίγα συγκροτήματα υπάρχουν, που για τα προσωπικά μου μουσικά γούστα να μην διαθέτουν καμμιά απογοήτευση σε όλη την καριέρα τους. Πόσο μάλλον όταν συνεχίζουν ακμαιότατοι και καλύτεροι εν συγκρίσει με την μισή τους δισκογραφία. Και μιλάμε για μεγάλη δισκογραφία που αριθμεί πλέον ΔΩΔΕΚΑ κομψοτεχνήματα. Η πρώτη μου επαφή με τους Amorphis ήταν το 1994, με το ‘’Tales From The Thousand Lakes’’ . Αγορά σε picture disc μόνο και μόνο για το πανέμορφο εξώφυλλο. Δεν μου πέρασε από το μυαλό καν ότι λίγες ώρες αργότερα θα βρισκόμουν στο μουσικό τους παράδεισο.
Η ιστορία πίσω από τους Massacre είναι λίγο-πολύ αρκετά γνωστή. Ο Bill Andrews, μελλοντικός ντράμμερ των Death εποχής ‘’Leprosy/Spiritual Healing’ ‘ , μαζί με τον Rick Rozz , μελλοντικό κιθαρίστα των Death εποχής ‘’Leprosy’’ , και οι δυο στην τρυφερή ηλικία των 16 (1984), δημιουργούν τους Massacre. Μαζί τους, σχεδόν από την αρχή , ο συνάδελφος τους και μπασσίστας, Tery Butler (Spiritual Healing) και ο τραγουδιστής Kam Lee (τραγούδησε στα προ-Death demos) και η θανατηφόρα τετράδα έτοιμη να ξεκινήσει να σπέρνει τον όλεθρο με άλλο όνομα πλέον.