Οι Eloy αγαπήθηκαν από πολλούς και έχουν πολλούς οπαδούς ακόμα, διαφόρων γενεών. ''Κατηγορήθηκαν'' σαν κλώνοι των Pink Floyd ή έστω σαν την Γερμανική απάντηση των Άγγλων. Οκ, οι Pink Floyd είναι αρχαιότεροι, πιο πειραματικοί, έχουν καλύτερες συνθέσεις στο σύνολο τους, είναι πιο παικταράδες κτλ κτλ αλλά εγώ θα πω την αμαρτία μου. Έχω ακούσει (και απολαύσει στο σύνολο της) την δισκογραφία των Eloy περισσότερες φορές από την Θεική Τετράδα.
Τευτονικό Thrash Metal. Αν αφήσουμε τις ηγετικές μπάντες που βρίσκονται στην αρχή της βαθμολογίας του πίνακα ενός υποθετικού, ηχητικού Champions League και ασχοληθούμε με αυτές που είναι εξίσου δυνατές και ας μην βρίσκονται στο κέντρο της δημοσιότητας ή σε όλες τις καρδιές των θρασάδων οπαδών, θα ανακαλύψουμε πολύ πράγμα. Ένα από τα παλιότερα δολοφονικά γκρούπς αυτής της κατηγορίας είναι οι Assassin από το Düsseldorf. Ξεκίνησαν σαν Satanica το 1983 αλλάζοντας το σε Assassin δυο χρόνια αργότερα, κυκλοφορώντας παράλληλα το πρώτο τους demo χρησιμοποιώντας παρατσούκλια.
Η Ελληνική σκηνή δεν ανθίζει πλέον. Ακμάζει. Πολλές μπάντες είναι παγκόσμιας φήμης ενώ και σαν οπαδοί/ακροατές έχουμε πολύ καλή φήμη. Στα 80ς, όπως και ήταν φυσικό, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Οι Έλληνες metal μουσικοί ήταν σαφώς λιγότεροι και κατά πολύ κατώτεροι σαν οργανοπαίκτες. Λίγοι Έλληνες μουσικοί κατάφεραν να ξεχωρίσουν στο εξωτερικό και έκαναν την Ελλάδα περήφανη. Ανάμεσα σε αυτούς, ο Χρίστος Ευθυμιάδης (από Κοζάνη) που μεγάλωνε σαν έφηβος στη Γερμανία που είχε αγκαλιάσει τη heavy metal μουσική.
Αγαπάμε 70ς-80ς-90ς αλλά δεν πρέπει να μένουμε εκεί. Το heavy metal δεν σταματά να παράγεται από νεότερα συγκροτήματα και μάλιστα ήδη κάποιες μπάντες έχουν ξεχωρίσει, κερδίσει τις καρδιές των νεότερων οπαδών και σίγουρα θα αφήσουν ιστορία. Μια από αυτές είναι οι Γερμανοί Powerwolf. Το συγκρότημα ήδη γράφει 20 χρόνια αντοχής και μάλιστα με ένα δυνατό οπλοστάσιο στις αποθήκες τους. Συμβόλαιο εξ' αρχής με την Metal Blade, θεματολογία γύρω από τους Λύκους, συμφωνικό Power Metal και μάλιστα μελωδικό χωρίς χρήση πλήκτρων αλλά ...organ.
Κάποιες μπάντες υπήρξαν άτυχες και δεν τους δόθηκαν ευκαιρίες για κάτι καλύτερο, είτε αυτό λεγόταν συμβόλαιο, είτε γεωγραφική θέση, είτε σταθερή σύνθεση, είτε εποχή. Κάποιες πάλι, είχαν το μερτικό τους στην τύχη αλλά και πάλι δεν τα κατάφεραν. Για παράδειγμα οι Pan Ram, μια Γερμανική Heavy/Progressive Metal μπάντα των 90ς. Έδρα του συγκροτήματος το Βερολίνο που σημαίνει μεγάλες ευκολίες για στούτνιος, εταιρίες, συναυλίες, οπαδούς. Και όμως, δεν κατάφεραν να βρουν ένα συμβόλαιο σε εταιρία. Ίσως και να μην ήθελαν (που δεν το νομίζω) αλλά δεν το ξέρω κιόλας.
2008. Δεκαπέντε χρόνια πριν. Ήδη κάποια άλμπουμς άφησαν εποχή φθάνοντας σε πολλα ζευγάρια αυτιά, κάποια πέρασαν και δεν ακούμπησαν καν, και κάποια αποσχόλησαν μικρές ομάδες οπαδων με βάση τα ακούσματα τους. Κάπως έτσι περνάμε στους Crom, μια Γερμανική Epic Power/Heavy Metal μπάντα που προσκυνά την επική περίοδο των Bathory. Το όνομα Crom προήλθε από το παρατσούκλι του βασικού οργανοπαίχτη, τραγουδιστή, συνθέτη Walter Grosse που τον συναντήσαμε στα πρώτα χρόνια των Dark Fortress πίσω από τα έγχορδα.
Στην 50+ετή πορεία του το Heavy Metal έχει δημιουργήσει ένα πραγματικά πλούσιο και ποικίλο κόσμο. Ηχητικά, παιχτικα, θεματολογικά, εξώφυλλα-καλλιτεχνήματα, γεννεές μουσικών με πλούσια βιογραφία, ιστορίες γύρω από συναυλίες, κτλ. Τα έχουμε ακούσει και ζήσει όλα. Ίσως και όχι. Από τη Γερμανία μας έρχονται οι Lord Vigo, όνομα που έχει παρθεί από την ταινία Ghostbusters II. Ψευδώνυμα μελών και πάλι από την ίδια σειρά ταινιών. Μουσικά όμως δεν έχουμε κάτι σε industrial ή ηλεκτρονικό ήχο αλλά πανέμορφο επικό doom metal.
Αφιέρωμα σε Speed Metal και να λείπουν οι Γερμανοί Violent Force είναι έγκλημα. Τευτονικό Thrash Metal, τάχιστο, θορυβώδες, γεμάτο ενέργεια. Τι πήγε στραβά και ξεχάστηκαν από το μεγαλύτερο ποσοστό του μεταλλικού πληθυσμού μου είναι άγνωστο. Σίγουρα όχι λόγω μουσικού περιεχομένου μιας και ο ένας και μοναδικός δίσκος που κυκλοφόρησαν είναι δυναμίτης. Όπως και να χει, η μπάντα από την North Rhine-Westphalia έδρασε βραχύβια (1985-1989) κυκλοφορώντας μια σειρά demos που έσπερναν τον όλεθρο. Τετραμελής μπάντα με τους Lemmy (κιθάρα/φωνή), Stachel (κιθάρα), Waldy (μπάσο) και Atomic Steif (drums).
Η Γερμανία μας παρέδωσε τις καλύτερες progressive metal μπάντες της Ευρώπης την δεκαετία του 90ς, εποχή που έδρασε και ήταν στα φόρτε του το είδος. Αν και το είδος γιγαντώθηκε από Αμερικάνικες μπάντες όπως οι Dream Theater, Queensryche και Fates Warning στα τέλη των 80ς, με την αρχή την επόμενης δεκαετίας δεκάδες μπάντες εμφανίστηκαν και στην Ευρώπη. Η Γερμανία μας προμήθευσε τους Mekong Delta και Sieges Even για αρχή αν και έπαιζαν πιο thrashy ενώ σύντομα πιο λυρικές μπάντες όπως οι Secrecy, Jester’s March, Life Artist, Surgeon εμφανίστηκαν.
Θυμάμαι ξεκάθαρα ότι στο δεύτερο μισό των 90ς ελέγχαμε εξονυχιστικά black metal μπάντες που δεν ήταν Σκανδιναβικές εννοώντας ότι υπήρχε έντονη αμφιβολία για την ποιότητα τους και αυτό οφείλοντας αρκετά και στον τότε Τύπο. Ειδικά πολλές μπάντες από Γερμανία αντιμετωπίστηκαν με περίγελο, πολλές φορές δικαίως. Το θέμα είναι ότι μαζί με τα ξερά, καίγονται και τα χλωρά και κάποιες black metal κυκλοφορίες της εποχής από τη συγκεκριμένη χώρα δεν πήραν τα εύσημα και τη δόξα που τους άξιζε, τουλάχιστον όχι τότε.