Monuments
Πόσες και πόσες heavy metal μπάντες επαναδραστηριοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Μιλάμε ότι το heavy metal περνάει δεύτερη νιότη. Ειδικά στην Αμερική και στα 90ς, η κατάσταση είχε πάρει την κατιούσα. Αμέτρητες μπάντες διαλύθηκαν, οι υπόλοιπες συνέχισαν αυτοχρηματοδοτούμενα ή σε μικρές εταιρίες μιας και δύσκολα αποσπούσαν συμβόλαιο, ο Τύπος σε underground επίπεδα, οπαδοί κατά πολύ λιγότεροι, το ίδιο και τα μέρη που ήταν διαθέσιμα για συναυλίες. Στην Ευρώπη, σίγουρα δεν ήταν και τόσο της ''μόδας'' αλλά ποτέ δεν είχε τόσο πτωτική πορεία. Πλέον τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα.
Κάποιος τρελαμένος οπαδός που τύγχανε να έχει και εταιριούλα από πίσω του, κάπου μεταξύ 2012-13, αποφάσισε να βγάλει μια κασσετοσυλλογή (mythological metal monsters) που τα τραγούδια που θα περιείχε θα αναφέρονταν σε μυθικά τέρατα.Έτσι η συλλογή έχει από Aphodite's Child μέχρι Sigh και από Mahavishnu Orchestra μέχρι Destroyer 666 και κάπου ανάμεσα Omen,Anthrax, Griffin,Angel Witch, Minotaur και άλλα. Αυτό θα πει μουσική πολυσυλλεκτικότητα. Το US Power Metal εκπροσωπήθηκε από τους Omen και τους Griffin.
Μια παρέα Ολλανδών που θρασάρει το 1984 με το όνομα Whiplash καλείται να αλλάξει το όνομα της μιας και κάποιοι Αμερικανοί το έχουν ήδη καπαρώσει το όνομα. Πριν κυκλοφορήσουν το πρώτο τους demo, μετονομάζονται σε Thanatos. Δεν παίζουν ακόμα Death Metal, δεν υπάρχει το death metal ακόμα, τουλάχιστον όχι όπως το μάθαμε και το αγαπήσαμε. Στο demo του '84 αναγράφεται ότι παίζουν ultra heavy speed metal άρα όπως καταλαβαίνετε, οι ταμπέλες είχαν διαφορετική σημασία από τι σήμερα.
Η Γερμανική Noise Records έχει αφήσει ιστορία στους μεταλλικούς κύκλους με τις κυκλοφορίες της. Πολλές από τις μπάντες που είχε στο ρόστερ της διαμαρτυρήθηκαν για πολλά σε σχέση με την εταιρία, ιδιαίτερα για τα οικονομικά θέματα αλλά αυτό δεν παύει να θεωρούμε σφραγίδα ποιότητας π το λογότυπο της πάνω σε βινύλια,cds και κασέτες τις δεκαετίες του 80 και 90. Όπως με όλες τις εταιρίες, κάποιες τις είχε εμπροσθοφυλακή με καλύτερη διαχείριση και προώθηση (Helloween, Running Wild,Skyclad,Voivod και δεκάδες άλλες) και κάποιες δεν πήραν το απαιτούμενο ενδιαφερον που χρειάζονταν.
Όταν ψάχνω για μπάντες με τεχνικές/παικτικές ικανότητρες που να διαπρέπουν, πάντα έχω τον Καναδά με καλό μάτι. Είναι τόσα τα συγκροτήματα από εκεί που με έχουν καταπλήξει είτε στο παρελθόν είτε στο παρόν που οι πιθανότητες για κάτι ανώτερο του μέσου όρου είναι υψηλές. Ειδικά στο thrash metal έχουν βγάλει μπαντάρες/δισκάρες που αν αρχίσω να τις καταγράφω θα τελειώσει το κείμενο εδώ. Ας μείνω μόνο στους Voivod οι οποίοι ήδη με το δεύτερο τους άλμπουμ ''Rrröööaaarrr'' πέρασαν σε άλλο επίπεδο.
Στο δεύτερο μισό των 90ς χορτάσαμε εκπληκτικό, Ευρωπαικό Power Metal και δυστυχώς κάποιες μπάντες πέρασαν αψήφιστα. Δίσκοι που σήμερα ακούγονται με νοσταλγία και συγκίνηση και αναρωτιόμαστε τι απήχηση θα είχαν αν αυτά κυκλοφορούσαν τώρα. Θα μου πείτε, και σήμερα έχουμε υπερπροσφορά δισκογραφικών αποτελεσμάτων και πολλά χάνονται μέσα σε αυτό το ποσοτικό χάος. Από την άλλη δεν μπορώ να πιστέψω ότι αν οι δίσκοι των Headstone (Epitaph) έβγαιναν τη σήμερον ημέρα, δεν θα ενδιάφερε μεγάλη μερίδα οπαδών που αρέσκεται στο μελωδικό power metal.
Η παγκοσμιοποίηση, το ίντερνετ, η αποδοχή της σε μεγαλύτερη βαθμό από τον κόσμο και τα μμε και η ηλικία της (πάνω από 50 χρονών πλέον) έδωσε την ευκαιρία στη metal μουσική να γίνει αγαθό και διασκέδαση στα πιο απίθανα μέρη στον πλανήτη. Ανεξαρτήτως χρώματος, φύλου, θρησκείας, ηπείρου ή οτιδήποτε άλλου. Και όχι μόνο ως οπαδοί-ακροατές αλλά και ως μουσικοί-καλλιτέχνες. Κάπως έτσι πηγαίνουμε Βόρεια Αφρική και πιο συγκεκριμένα Τυνησία για να υποκλιθούμε στους Myrath που έχουν καταφέρει τόσα πολλά παρά τις δυσκολίες που είχαν να αντιμετωπίσουν.
Δεν ξέρω αν ακούγεται ή αν όντως είναι υπερβολή, αλλά το 50% του Ευρωπαικού thrash metal στα 80ς βγήκε από τη Γερμανία. Σίγουρα πρωτοστάτησε, καινοτόμησε, έβγαλε κάποιες από τις καλύτερες μπάντες του είδους που συνεχίζουν μέχρι και σήμερα. Πηγαίνουμε πίσω στο 1981 στη μικρή πόλη (σε σχέση με άλλες Γερμανικές) της Velbert για να γνωρίσουμε τους Living Death των αδερφών Kelch (μπάσο και κιθάρα) και του έτερου κιθαρίστα Frank Fricke. Σύντομα βρήκαν τραγουδιστή στο πρόσωπο του Thorsten Bergmann και ξεκίνησαν να δημιουργούν το δικό τους υλικό.
Τις μέρες αυτές που εδώ στα γραφεία του Metal Zone ασχοληθήκαμε, σε άλλο κείμενο με το τελευταίο πόνημα των Firewind, ‘’Stand United’’, μας έπιασε, οκ με έπιασε η διάθεση να πιάσω παλιότερα, ναι παλιότερα πια αφού πέρασαν πάνω από δεκαπέντε χρόνια από την κυκλοφορία τους, άλμπουμ τους. Η αρχή τους στην Θεσσαλονίκη στα τέλη των 90ς από τον Κώστα Καραμητρούδη, πες τον και Gus G, γνωστό στα πέραντα της γης και για αυτήν την μπάντα αλλά και για την συμμετοχή του στους Dream Evil, Mystic Prophecy, σε περιοδεία των Arch Enemy και φυσικά από τα χρόνια που ήταν στην μπάντα του τρισμέγιστου Ozzy.
Όταν ακόμα υπήρχε έντονη παραφιλολογία για το ποιος κρύβεται πίσως από τους Ghost, δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί να κρύβεται ο Tobias Forge. Δεν περίμενα με τίποτα κάποιον που προέρχεται από τα ακραία είδη της metal μουσικής. Και όμως, ο Tobias Forge (aka Mary Goore) πέρασε την νεότητα του υπηρετώντας τον ακραίο ήχο, είτε μέσω των black metalάδων Superior, είτε των Death (thrash) metalάδων Repugnant. Με τους Ghost κυκλοφόρησε το ''Opus Eponymous'' τιμώντας τις επιρροές του και αφού έπιασε εμπορικά συνέχισε σε hard rock/AOR μονοπάτια που δεν με ενδιαφέρουν μουσικά.