Monuments
Έχω την εντύπωση ότι το μουσικό κίνημα που ονομάστηκε N.W.O.S.D.M. στις αρχές των 90ς δεν γέρασε καλά. Λίγοι επιστρέφουν στα ακούσματα εκείνων των καιρών και αυτοί είναι οι τότε νεαροί που τα πρωτάκουσαν στην εποχή τους και όχι νεαρός κόσμος του σήμερα. Δηλαδή δύσκολα παίρνω γραμμή νεαρότερο κόσμο να ακούει τα πρώτα των Dark Tranquillity, In Flames, πόσο μάλλον Soilwork, Gardenian,Ebony Tears, Eternal Autumn,The Everdawn και αμέτρητες ακόμα μπάντες όπως φυσικά και τους Ablaze My Sorrow.
Το ουράνιο τόξο, αυτό το πολύ όμορφο φυσικό φαινόμενο, που παρουσιάζεται μετά από κυρίως έντονη βροχή, αποτελεί έμπνευση για τους καλλιτέχνες. Και για τους μουσικούς καλλιτέχνες. Και για όλους εμάς που η σκέψη μας πετάει και γινόμαστε για λίγο καλλιτέχνες άνευ χαρτοφυλακίου και ταλέντου.
To hard rock/metal με Χριστιανικό στίχο (white metal αν προτιμάτε) έγινε αρκετά διάσημο στην Αμερικάνικη ήπειρο, ειδικά προς το δεύτερο μισό των 80ς. Εννοείται ότι μέχρι και σήμερα υπάρχουν ή και δημιουργούνται εκ του νέου καινούριες μπάντες αλλά τότε ήταν το αποκορύφωμα. Ακόμα και στα cds έβρισκες τηλέφωνα από πάστορες και εκκλησίες για βοήθεια και συμβουλές. Η Ευρώπη ήταν πιο διακριτική και προσεκτική με τέτοια θέματα και οι αντίστοιχες μπάντες πολύ λιγότερες (ελάχιστες για την ακρίβεια). Μια από αυτές υπήρξαν οι Σουηδοί Leviticus που είναι μάλιστα και από τις αρχαιότερες.
Δεν είναι λίγες οι φορές που μέλη από διάσημα συγκροτήματα διατηρούν άλλα projects σε εντελώς διαφορετική μουσική φόρμα. Βρισκόμαστε στο 1977 και οι Danzig (φωνή)/Jerry Only (μπάσο) δημιουργούν τους Misfits, πιονέρους στο horror punk. Κάπου το 1980 προστίθεται και ο αδερφός του Jerry Only, Doyle και κάπως έτσι ξεκινά η κανονική δισκογραφία των Misfits. Προς τι όλα αυτά, μιας και ειλικρινά δεν μου αρέσουν οι Misfits; Μα οι Kryst The Conqueror. Ποιοι είναι αυτοί; Το λοιπόν, το 1983 ο Glen Danzig αποχωρεί και οι Misfits μπαίνουν στο πάγο.
Η Αυστραλία ανέκαθεν παρήγαγε ''ιδιαίτερες'' μπάντες. Διαφορετικός πολιτισμός, χιλιομετρική απόσταση, ακραίο δίπολο ζέστης/κρύου, η άγρια ζωή και οι ιθαγενείς της, κάτι το έχει προκαλέσει. Ούτε το Technical Heavy/Power/Thrash Metal θα μπορούσε να ήταν κοινότυπο, πόσο μάλλον τέλη 80ς-αρχές 90ς που βγήκαν τα καλύτερα δείγματα του είδους. Οι Taramis μπορούν επάξια να περηφανευτούν ότι αν και βραχύβιοι, κυκλοφόρησαν δυο διαμαντάκια τα οποία ίσως αφορούν λίγους αλλά πάντοτε το όνομα τους θα πέφτει σε ανάλογες συζητήσεις και προτάσεις.
Μια από τις μακροβιότερες, ενεργές black metal μπάντες εκεί έξω παραμένουν οι Νορβηγοί Immortal. Πάνω από 30 χρόνια στη σκηνή, μάλιστα από τις πρώτες που παρέδωσαν ολοκληρωμένους black metal δίσκους και ευτυχούμε ακόμα να ακούμε νέο υλικό τους. Μάλιστα οι συγκεκριμένοι (πλέον μόνο ο Demonaz αποτελεί το συγκρότημα) κυκλοφόρησαν μέσα στο έτος ένα καταπληκτικό δίσκο, το ''War Against All''. Επιστρέφοντας στο παρελθόν, πάμε πίσω στο 1991 και στη δημιουργία των Immortal.
Δεν είμαι από αυτούς που προσκυνούν με κάθε πιθανή αφορμή τους AC/DC. Ούτε από αυτούς που θα πουν ότι οι AC/DC έχουν δέκα έξι παρόμοιους δίσκους. Καθώς ελοχεύει ο κίνδυνος να δω μπροστά μου τον εμβληματικό ηγέτη Angus Young και με αυστηρό και σκληρό ύφος, αφού μου δείξει τον κώλο του σαν αποδοκιμασία, να μου πει ότι οι AC/DC έχουν δέκα επτά ίδιους δίσκους.
To black/Thrash Metal και οι αντιπρόσωποι του αγκαλιάστηκαν και αγαπήθηκαν από το metal κοινό. Thrash ρυθμοί και ταχύτητες για headbanging και κοφτερα riffs και παραμορφωμένα φωνητικά γεμάτα evilness. Θυμάμαι σαν χθες συγκροτήματα σαν τους Bewitched (https://www.metalzone.gr/monuments/bewitched-diabolical-desecration) που πρόσφατα μας επισκέφτηκαν για συναυλιακή κόλαση και τους Aura Noir. Δισκάρες στα 90ς που αγαπήθηκαν πολύ, παγκοσμίως.
Για κάποιο λόγο (μουσική παιδεία, οικονομική βοήθεια των μουσικών από το κράτος, εξαγώγιμο προιόν κτλ) η Σουηδία πρωταγωνίστησε μουσικά στα 00ς όσο καμιά άλλη χώρα, σε σχέση πάντοτε με τον πληθυσμό της. Από παντού ξεπρόβαλλαν συγκροτήματα όλων των ειδών με νέες ιδέες, μουσική κατάρτιση και φυσικά επαγγελματισμό.Από τις στάχτες των Norrsken (Doom/Stoner Metal/Psychedelic Rock) γεννήθηκαν δυο μεγάλες μπάντες, οι Witchcraft και οι Geaveyard.
Πολλά συγκροτήματα οδηγούνται από ένα μέλος-αρχηγό. Αυτός ο αρχηγός λύνει και δένει. Αποφασίζει για το μουσικό ύφος, τις συνθέσεις, τα μέλη, συναυλίες, συνεντέυξεις κτλ. Αυτό μπορεί να είναι ευεργητικό για το συγκρότημα, μπορεί και όχι και τα μέλη να αλλάζουν συχνότερα και από τα εσώρουχα του αρχηγού. Από την άλλη υπάρχουν συγκροτήματα με παραπάνω από ένα μέλη να αποφασίζουν για όλα τα παραπάνω. Και εδώ όμως μπορεί να έχουμε συρράξεις, εσωτερικά προβλήματα, εγωισμούς και γενικότερα αρνητική διάθεση.