Monuments
Ίσως κάποιοι να αναρωτιούνται ακόμη και σήμερα πως θα είχαν εξελιχθεί οι Fates Warning μετά το “Awaken the Guardian”, αν δεν πήγαιναν σε πιο progressive μονοπάτια με άλλο τραγουδιστή, αλλά κρατούσαν εκείνο το ονειρικό-παραμυθένιο power metal ύφος του τρίτου άλμπουμ. Οι Verscythe από το New Bedford, στο ένα και μοναδικό άλμπουμ τους, “A Time Will Come” όχι απλά έδωσαν απάντηση, αλλά παρουσίασαν το ύφος αυτό με τον καλύτερο και πιο σύγχρονο τρόπο.
Γεννήθηκα το 1979. Το 1995, δηλαδή όταν ήμουν 15-16 ετών, εκτός από τις εκπαιδευτικές μου δραστηριότητες, άκουγα πολύ μουσική και μπάντες όπως οι Emperor, Abigor και οι Burzum. Στη Γαλλία, ένας συνομίληκος μου με πιθανότατα ίδια ακούσματα, συνέθετε και μουσική. Και τι μουσική!!! Το όνομα αυτού Vindsval, η μπάντα του Blut Aus Nord και η μουσική για το συγκεκριμένο δίσκο ανήκει στο ‘’ Ultima Thulée’’. Μαζί με τον παντοτινό του φίλο ,W.D.
Τον Steve Harris ΟΛΟΙ τον ξέρουμε. Υπάρχει όμως και κάποιος ακόμα, κιθαρίστας αυτός και αξίζει να ασχοληθούμε λιγάκι παραπάνω μαζί του. Μιλάμε για την Βρετανική hard rock μπάντα των Shy. Ξεκίνησαν το 1980 από τη γενέτειρα του metal, το Birmingham, σαν Trojan στην αρχή. Το ντεμπούτο ‘’ Once Bitten, Twice Shy’’ τους βγήκε μόλις το 1983 και απέσπασε καλές κριτικές από τον Βρετανικό τύπο αλλά το όνομα τους δεν ακούστηκε πολύ παραέξω. Κατάφεραν όμως να υπογράψουν με την τεράστια RCA Records για το δεύτερο άλμπουμ τους, ‘’Brave The Storm’’ που τους έκανε πολύ γνωστότερους.
Μας αρέσει να διαβάζουμε δημοφηφίσματα και να παίρνουμε και ίδιοι ενεργό μέρος. Κλασσική ερώτηση: Καλύτερος τραγουδιστής της χρονιάς. Ε λοιπόν το 1984, ο δημοσιογράφος των Metal Forces, Dave Raynolds είχε ψηφίσει τον Bob Mitchell για αυτή τη θέση, ακούγοντας το ντέμο που είχαν βγάλει την ίδια χρονιά οι Αμερικανοί Attacker. Σύντομα τους μυρίστηκαν τα σωστά ρουθούνια και υπέγραψαν με την Metal Blade aαφού δοκιμάστηκαν επιτυχώς στο πέμπτο μέρος της Metal Massacre σειράς.
Τον τελευταίο καιρό όλος ο πλανήτης ασχολείται με τον άδικο χαμό του George Floyd από ένα αστυνομικό. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο, ειδικά στο Αμερικάνικο έδαφος. Στις 15 Δεκεμβρίου του 2012 πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε ο Thomas Jefferson Kollman από αστυνομικό, σε ηλικία 48 ετών. Ας φύγουμε όμως από αυτό το άσχημο συμβάν συνεχίζοντας μουσικά μιας και ο Thomas ήταν drummer και αδελφός του γνωστώτερου Jeff Kollman (MSG, UFO, Glenn Hughes).
Υπήρξαν εποχές προ ίντερνετ που είχαμε μαύρα μεσάνυχτα για πολλές μπάντες και οι πληροφορίες πήγαιναν από στόμα σε στόμα με πολλά λάθη να διαιωνίζονται. Το ίδιο συνέβαινε και μέσω περιοδικών και zines, πιο έγκυρα (αλλά και πιο mainstream). Κάποτε, αρχές των 90ς, φίλος μου αντέγραψε σε κασέτα το ‘’Sin Will Find You Out’’ των Original Sin λέγοντας μου ότι είναι η πρώτη και μοναδική metal μπάντα με όλα τα μέλη γυναίκες. Αυτά ήξερε τότε αυτός, αυτό παπαγάλισα και γω μετά. Οι πληροφορίες στην αντιγραμμένη κασέτα περιοριζόντουσαν μόνο σε τίτλους τραγουδιών, τίποτα παραπάνω.
Θεωρώ ότι το Metal στην 50ετή πορεία του έχει δεχτεί τις περισσότερες προσμίξεις και συνδυασμούς από σχεδόν όλα τα υπόλοιπα μουσικά είδη και σχεδόν πάντοτε απορροφεί και φιλτάρει με θετικά αποτελέσματα. Γι αυτό και έχουμε τόσες διαφορετικές μπάντες, τόσες σχολές, τόσα υποείδη και γενικότερα φαίνεται να υπάρχει μέλλον σε αυτή τη μουσική. Σε όλα αυτά τα χρόνια, κάποιες μπάντες πειραματίστηκαν περισσότερο από κάποιες άλλες, ίσως και στο βαθμό του υπερβολικού. Κάποιες πέτυχαν τον στόχο και σκοπό τους, κάποιες απέτυχαν οικτρά.
Όσο περνούν τα χρόνια, όλο και περισσότερο ψάχνομαι σε hard rock ηχοτόπια. Όχι τα κλασσικά 70ς που λίγο πολύ έχω ακούσει, αλλά μπάντες που βγήκαν τις επόμενες δεκαετίες και χάθηκαν για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Και όσο ψάχνω, τόσο περισσότερο ανακαλύπτω τα κενά μου και δεκάδες μπάντες που δεν γνώριζα καν την ύπαρξη τους. Λίγα χρόνια πριν σε μια ακόμα ‘’τυφλή αγορά’’ γνώρισα τους Subway, μια Γερμανική hard rock μπάντα που ιδρύθηκε το 1986 από τους Pepe Wolthoff (φωνή), Bemy Bitzer (κιθάρα), Henry Sauter (πλήκτρα), Dany Beiersdorfer (μπάσο), Tommy Strobel (ντραμς) και Andy Weber (σαξόφωνο).
Στα 90ς το Ευρωπαϊκό power, με ρίζες από late 80s, και το Αμερικάνικο power κράτησαν το metal και την metalοσύνη ψηλά. Πολύ νέοι metalheads προσκύνησαν μπάντες και δίσκους από πολλές μπάντες και στις δυο πάντες τους Ατλαντικού. Κάπου όμως το πράμμα βάλτωσε. Όχι πως δεν συνέχισαν οι καλοί δίσκοι αλλά κάπου σίγασε το πάθος, μετριάστηκε το μεράκι για πρωτότυπη δημιουργία και έτσι ο ήχος αυτός έπεσε.
Η Πολωνία ανέκαθεν είχε μια πλούσια σκηνή, ειδικά στον ακραίο χώρο. Μπορεί όχι τόσο όσο αφορά μπάντες αλλά σίγουρα αμέτρητους μεταλλάδες οπαδούς, οι οποίοι (κάποιοι από αυτούς) βέβαια έφτιαξαν το δικό τους συγκρότημα. Κάτι αντίστοιχο με την Ελλάδα. Βάζοντας την χρονομηχανή στο 1985, τότε που το thrash metal ανδριωνόταν, γεννιέται μια μπάντα με το όνομα Wilczy pająk. Το 1987 θα κυκλοφορήσουν και το ομώνυμο ντεμπούτο τους (σε κασέτα μόνο, ένα χρόνο αργότερα και σε βινύλιο).