Monuments
Κάποτε στον Πειραιά, σε ένα θρυλικό μπαράκι, έκαναν την εξής τσαχπινιά. Μίξαραν πολύ συχνά δυο κομμάτια, το ένα ήταν το ‘’Temple Of The King’’ από τους Αγγελικούς Rainbow και το ‘’Children Of The Sea’’ από τους ‘’Δαιμονικούς’’΄Black Sabbath. Ο έφηβος εαυτός μου τα μπέρδευε. Ξεκινούσε το ένα και εγώ τραγουδούσα το άλλο. Στην εύλογη απορία μου και ήμουν σε μια τρυφερή ηλικία που δεν ήταν σωστό να μου μένουν αναπάντητες οι όποιες απορίες κάποιος σοφός μου είπε ‘’τα μπερδεύεις γιατί τραγουδάει ο ίδιος άνθρωπος. Μάλιστα ο ίδιος άνθρωπος. Το ίδιο ξωτικό, ίσως θα ήταν πιο σωστό.
Nightwish μια μπάντα για πολλούς Θρύλος, για άλλους βάρος στην metalική τους συνείδηση και για τον γράφοντα μια μπάντα ενός εμπνευσμένου και φιλόδοξου μουσικού, του Tuomas Holopainenη, οποία μας έχει προσφέρει πολύ καλούς δίσκους και κάποιους καλούς που απλά δεν μου κεντρίζουν τόσο το ενδιαφέρον. Το ‘’Once’’ είναι ο πέμπτος τους δίσκος και έρχεται σερί μετά τα ‘’Angel Fall First’’ του 1997, ‘’Oceanborn’’ του 1998, ‘’Wishmaster’’ του 2000 και ‘’Century Child’’ του 2002. Καλό σερί που εδώ απογειώθηκε.
Έχουν περάσει δεκαπέντε χρόνια και κάτι μήνες από τότε που κυκλοφόρησε το ‘’Monotheist’’ των Celtic Frost. Των Celtic Frost του μαχητή με πολλές αιτίες Thomas Gabriel Fischer ή απλά Tom G. Warrior. Του Martin E. Ain (r.i.p. 2017). Το ‘’Monotheist’’ κυκλοφόρησε στις 29 του Μάη του 2006 από την Century Media Records και ήταν το πέμπτο ολοκληρωμένο άλμπουμ της Θρυλικής αυτής μπάντας από την Ελβετία. Είχαν περάσει δεκαέξι χρόνια από το ‘’Vanity / Nemesis’’. Μαζί με τον Warrior, φωνή – κραυγή και κιθάρα και τον Ain, μπάσο ήταν οι Eror Unala στην κιθάρα και Franco Sessa στα τύμπανα.
Ζούμε στην εποχή της ίντριγκας. Εννοείται ότι και στη μουσική βιομηχανία ή ακόμα και ανάμεσα στα μέλη των συγκροτημάτων, ισχύει το ίδιο. Δικαστήρια για δικαιώματα, χρήματα, ονόματα, περιοδείες, τα πάντα όλα. Ένα από τα τελευταία θύματα στο χώρο της μουσικής μας, είναι οι Αμερικανοί Alcatrazz. Ξεκίνησαν το 1983 και κυκλοφόρησαν το διαμαντένιο ‘’No Parole From Rock ‘n’ Roll’’. Στη σύνθεση της μπάντας υπήρχε το αηδόνι, Graham Bonnet (Rainbow, Impellitteri κ.α.) ενώ στην κιθάρα ο πρωτομεφανιζόμενος Yngwie Malmsteen. Επίσης εξαιρετικό ρυθμικό ντουέτο και πλήκτρα έκαναν τη μουσική τους πολύ μελωδική και πιασάρικη. Δυστυχώς ο Malmsteen αποχωρεί τον επόμενο χρόνο να συνεχίσει την προσωπική του καριέρα και στο παιχνίδι μπαίνει ο εξαιρετικός Steve Vai.
Εδώ στα κείμενα που εδώ και πολλά πολλά χρόνια έχουμε γράψει στο Metal Zone, έχουμε ασχοληθεί, με τους θρυλικούς deathsters Morbid Angel κυρίως στην Steve Tucker περίοδο τους με τα ‘’Fatal to the Flesh’’, ‘’Gateways to Annihilation’’ και ‘’Heretic’’ Και δεν έχουμε ακόμα, κακώς, μνημονεύσει στην αγαπημένη σε όλους σας στήλη Monument, την David Vincent περίοδο τους με δισκάρες επίσης σαν τα ‘’Altars of Madness’’, ‘’Blessed Are the Sick’’, ‘’Covenant’’ και ‘’Domination’’. Ίσως γιατί κάποιος θα μας πει πως όλα αυτά ανήκουν σε μια καθολική εποχή. Στην εποχή του παντοτινού κιθαρίστα που ορίζει όλα τους τα χρόνια και που είναι και πατριωτάκι μας κιόλας, του Trey Azagthoth.
Οι W.A.S.P. είναι αδιαμφισβήτητα μια από τις σημαντικότερες heavy metal μπάντες που υπήρξαν ποτέ. Εξελίχτηκαν από τις πρώτες τους μέρες αλλά ποτέ δεν ξέφυγαν των ορίων που οι ίδιοι έβαλαν και ταύτισαν το όνομα τους. Απλά σοβάρεψαν, ειδικά στο στιχουργικό και το εμφανιακό κομμάτι. Γνωστό βιβλίο/βίντεοκασσέτα που ερχόταν στα σχολεία μας τους μάθαiνε σας παιδιά του Διαβόλου, σαν βασιλιάδες του ξεκοιλιάσματος, σαν παρανοικούς σεξοδιαστρεμένους (Fuck like a Beast) κτλ. Ποτέ σαν ακρωνύμιο του ‘’White Anglo-Saxon Protestant’’. Η ίδια μπάντα έχει γράψει το ‘’The Crimson Idol’’. Και όμως.
Το Heavy Metal δεν έχει όρια, ούτε στο μουσικό, ούτε στο στιχουργικό κομμάτι. Παίρνει επιρροές από τα πάντα, τα φιλτράρει και τα παραδίδει στην δική του εκδοχή. Ίσως η πιο αγαπημένη ταινία των μεταλλάδων (και πολύ κόσμου βέβαια ανεξαρτήτων μουσικών προτιμήσεων) να είναι το ‘’Braveheart’’ του 1995.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που το είδε και δεν ανατρίχιασε. Το ίδιο και οι Γερμανοί Grave Digger που ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησαν το ‘’Tunes Of War’’. Κάτι αντίστοιχο, σε άλλη μορφή τέχνης όμως, συνέβη και με τον comic ήρωα SPAWN (1992) του Todd McFarlane.
Οι Αμερικάνοι Iced Earth επηρεάστηκαν και αγάπησαν τόσο πολύ τον ήρωα αυτό που αφιέρωσαν πλήρως το...
Οι Pantera πάντα, σε όλες τους τις φάσεις έπαιζαν και υπηρετούσαν το American power. Ή απλά κατά καιρούς του έδιναν νέα πνοή ή αν θέτε νέα χαριστική βολή. Και στην τελική του έδιναν να καταλάβει Και έτσι έχουμε από την μία το power metal των 80ς με τα ‘’Metal Magic’’ του 1983, ‘’Projects in the Jungle’’ του 1984, ‘’I Am The Nigth’’ του 1985 και το αναγεννησιακό ‘’Power Metal’’ του 1988. Τι άλλαξε στην μπάντα και έφερε αυτήν την αναγεννησιακή περίοδο?
Μαζί με τον τιτάνα κιθαρίστα και συνθέτη Dimebag Darrell (r.i.p. 2004), τον ιστορικό μπασίστα Rex Brown, τον γίγαντα ντράμερ Vinnie Paul (r.i.p. 2018), είχε σκάσει μύτη από το ‘’Power Metal’’ ο ψυχάκιας front man Philip Anselmo.
ΜΟΝΟ σε περίπτωση που δεν έχεις ακούσει ποτε το ‘’Starfire Burning upon the Ice-Veiled Throne of Ultima Thule’’ των Bal Sagoth θα αδυνατούσες να απαντήσεις τάχιστα στη ερώτηση ποιος δίσκος έχει τους μεγαλύτερους τίτλους. Βέβαια, θα ήταν πολύ κρίμα μια τέτοια δισκάρα να παρέμενε στις μνήμες μας μόνο γι αυτό το λόγο. Ο(ι) Bal Sagoth είναι το πνευματικό παιδί του Byron Roberts ο οποίος αποφάσισε το 1989 να συνδυάσει δυο αγαπημένες του ασχολίες. Την επική, φανταστική λογοτεχνία και την (ακραία) μουσική. Το όνομα της μπάντας πάρθηκε από την ιστορία του Robert E. Howard, το ‘’The Gods Of Bal Sagoth’’ και το μουσικό ταξίδι ξεκίνησε.
To Birmingham γέννησε τους Black Sabbath. To Birmingham γέννημε ΚΑΙ τους Magnum, αυτή τη καταπληκτική μελωδική hard rock μπάντα. Σύντομα συμπληρώνουν τα 50 χρόνια σαν μπάντα και θα το γιορτάσουν με το νέο, 22ο δίσκο τους ‘’The Monster Roars’’. Σχεδόν στη ν ηλικία των Sabbath δηλαδή, ηλικιακά, δισκογραφικά,ποιοτικά και μάλιστα συνεχίζουν ακάθεκτοι να δίνουν συναυλίες και να κυκλοφορούν νέες δουλειές. ΣΕΒΑΣΜΟΣ. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1972 από τους Tony Clarkin (κιθάρα-σύνθεση) και Bob Catley (φωνή), μέλη τα οποία βρίσκονται ακόμα παρόντα στη μπάντα και ενεργά στη σκηνή.
Υπάρχουν χιλιάδες ιστορίες και λεπτομέρειες στις οποίες μπορούμε να αναλωθούμε αλλά θα προσπεράσω.