Monuments
Pennsylvania, 1986. Δεν ήταν περιοχή με μεγάλη metal σκηνή. Λίγες μπάντες, σχεδόν όλες σε πιο heavy/power καταστάσεις. Την ίδια χρονιά δημιουργούνται οι Lethal Prayer με σκοπό να ακολουθήσουν πιο ακραία μονοπάτια. Αρχηγός ο κιθαρίστας Belial (Koblak). Μοναδική σύνθεση από τα 80ς είναι το ορχηστρικό ‘’ Ad Majorae Satanas Glorium’’ του 1988 που τελικά μπήκε στο ντεμπούτο τους. Αρκετές αλλαγές σε μέλη με μοναδικό συμπαραστάτη τον Leviathan στα φωνητικά.
Στα χρόνια τα γυμνασιολυκειακά γύρω στα μέσα με τέλη 80ς έπαιζαν οι κλασικές χιλιογραμμένες κασέτες. Οι περισσότερες που είδα, που κράτησα, που άκουσα είχαν στην επιμετωπίδα τους τον τίτλο ‘’Rock Επιτυχίες’’ ή ακόμα και ‘’Rock Μπαλάντες’’. Με πολλές μπάντες από τα 60ς, και ακόμα περισσότερο από τα 70ς, αλλά και αρκετά πιο πρόσφατα της εποχής τότε των 80ς. Και φυσικά οι Deep Purple, μεταξύ αρκετών άλλων θρυλικών σχημάτων, είχαν πολλές συμμετοχές και στο ...επιτυχίες και στο ...μπαλάντες.
Πόσο μαγικό και ελκυστικό σας ακούγεται μια μπάντα να ξέρει από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε, πότε θα έρθει το τέλος του; Θα μπορούσε να είναι τυχαίο γεγονός (ή μια ιστορία που δημιούργησαν οπαδοί που συμπορεύτηκαν με τη μπάντα από την γέννηση της) αλλά κάτι τέτοιο ΙΣΩΣ συνέβη στους Φιλανδούς Barathrum. Ξεκίνησαν το 1991 (πιο πριν σαν Darkfeast) και άρχισαν να ηχογραφούν αρκετά demos προσπαθώντας να δημιουργήσουν τον δικό τους ήχο. Οι Φιλανδοί, όπως και οι χώρες της Μεσογείου είχαν πολύ διαφορετικό ήχο από τον κλασσικό της υπόλοιπης Σκανδιναβίας.
Το Grindcore δεν είναι απλά ένα άλλο υποείδος μουσικής. Είναι τρόπος ζωής, φιλοσοφία, διασκέδαση, χιούμορ και πολλά άλλα τα οποία συμπεριλαμβάνονται και εκφράζονται με τον πλέον ακραίο τρόπο. Ήχος και στιχουργικό περιεχόμενο στο κόκκινο, σίγουρα όλα εκτός ορίων. Για λίγους. Σαν τις ταινίες τρόμου. Οι περισσότεροι τις αποφεύγουν αλλά αυτοί που λατρεύουν τέτοιου είδους ταινίες, έχουν σχεδόν δει τα άπαντα που αξίζουν και όχι μόνο.
Το Αμερικάνικο Power Metal ήταν ανέκαθεν σκληρότερο του Ευρωπαικού. Στας Ευρώπας ίσως να το χαρακτηρίζαμε και power/thrash. Χιλιάδες μπάντες έπαιξαν δυναμικό, τρελαμένο metal στην Αμερική αλλά μόνο μια (που γνωρίζω εγώ) αυτονομάστηκε...Powermad. Τα παιδιά της Minneapolis ξεκίνησαν το 1984 παίζοντας σκληρότερα χρόνο με το χρόνο μιας και εκείνη την εποχή οι μπάντες συναγωνιζόντουσαν μεταξύ τους όσο αφορά τη δύναμη (και κάπως έτσι προέκυψε το thrash metal). Το κουαρτέτο ήδη είχε δημιουργήσει τις πρώτες του συνθέσεις το 1985 ενώ ακολούθησαν και μεταγενέστερες στα επόμενα δυο χρόνια.
Προσφάτως, οι Δανοί Witch Cross κυκλοφόρησαν το τρίτο τους δίσκο, το δεύτερο μετά την επανασύνδεση τους το 2011. Ανήκουν στη κατηγορία των συγκροτημάτων που αναζητούν τη δεύτερη ευκαιρία από τους εαυτούς τους αλλά και τους οπαδούς. Το παρόν τους είναι τουλάχιστον αξιοζήλευτο χωρίς βέβαια να τίθεται θέμα σύγκρισης με το εκπληκτικό εκείνο ντεμπούτο του 1984, το ‘’Fit For Fight’’. Επηρεασμένοι όσο δεν πάει από το ήχητικό κύμα του new wave (metal) που ευδοκιμούσε στην Αγγλία στις αρχές των 80ς, η ίδια η μπάντα έπαιζε ανάλογα, απλά ήταν από Δανία.
‘’...Enticement and promise will crown a king - A puppet on a string - for a 1000 years... so they sing…" Έτσι ξεκινάει το ‘’The King For A 1000 Years’’ που ανοίγει το ‘’Keeper of the Seven Keys - The Legacy’’. Γιατί πριν δέκα έξι χρόνια οι Helloween κυκλοφόρησαν την 3η συνέχεια των δύο ‘’Keeper Of The Seven Keys’’ από τα τέλη των 80ς. Και το κυκλοφόρησαν στις 28 του Οκτώβρη του 2005 μέσω της Steamhammer. Και άνοιξαν συζητήσεις. Τι κουβέντες για το αν έπρεπε να λεγόταν Keeper… ο δίσκος. Και τι είναι αυτά. Και τα λεφτά τα λεφτά τα λεφτά τα μπικικίνια. Και όλο τέτοια.
Ομολογώ ότι είναι η αγαπημένη μου εποχή των Φιλανδών αρχόντων της μελαγχολίας Sentenced είναι με τον Taneli Jarva, Ήταν τότε η εποχή που έπαιζαν death metal με τον δικό τους σκοτεινό τρόπο. Τα ‘’Shadows of the Past’’ του 1991, ‘’North From Here’’ του 1993 και κυρίως το ‘’Amok’’, ομού με το ep ‘’Love To Death’’ του 1995 είναι πολύ καλές κυκλοφορίες. Αφού ο Taneli Jarva έφυγε και το μικρόφωνο κρατούσε πια ο Ville Laihiala, σαν να άλλαξαν, σαν στο melodic death τους πια να μπήκε μια goth αισθητική.
Devin Townsend, The Devin Townsend Band, Devin Townsend Project. Δέκα εννιά δίσκοι μόνο!!! Με τριπλές κυκλοφορίες, με τετραλογίες μετά σε box sets. Με ζωντανές ηχογραφήσεις – κινηματογραφήσεις. Με κάποιες από αυτές με συμφωνική ορχήστρα. Βάλτε και Ocean Machine και Strapping Young Lad. Βασικές μπάντες αυτές. Έχει και άλλες. Βάλτε και συμμετοχές σε Steve Vai και άλλους. Βάλτε και τους Casualties of Cool που έχουν πολλά ενδιαφέροντα να πουν. Έεε πια πολύ δουλειά για τον Devin Townsend. Ένα μυαλό Χειμώνα Καλοκαίρι. Εεε σε αυτό το μυαλό θα επιχειρήσουμε να μπούμε.
Το prog rock μεγαλούργησε στα 70 και ήταν σε ύφεση στα 80ς. Οι συθέσεις στα τέλη των 70ς είχαν φτάσει σε δυσθεώτητα επίπεδα ποιότητας αλλά και ηχητικής και καλλιτεχνικής μεγαλομανίας με τους οπαδούς να κουράζονται σταδιακά. Τα μουσικά είδη που εμφανίστηκαν στα 80ς, σαφώς πιο απλουστευμένα κέρδισαν το νεαρό κόσμο με την αμεσότητα και την δύναμη τους. Το prog rock επανήλθε τη δεκαετία των 90ς, ως neo-prog rock. Η νέα φουρνιά διόρθωσε κάποιες ενοχλητικές λεπτομέρειες των παλιών αλλά γενικότερα βασίστηκε στον μουσικό πλούτο τους. Αμέτρητα τα παραδείγματα που συνεχίζονται μέχρι σήμερα.