Monuments
Αυτό με το σχίσμα των Batushka δεν είναι πρωτόγνωρο στη σκληρή μουσική. Υπάρχουν οι Oliver/Dawson Saxon, υπάρχουν οι Andy Scotts Sweet, υπάρχουν και τουλάχιστον καμιά δεκαριά ακόμα συγκροτήματα που μου έρχονται στο μυαλό αλλά δεν θα καταχραστώ το χώρο μου. Αυτό με την αυθεντικότητα και τα δικαιώματα συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Ένα από τα παραδείγματα του ακραίου χώρας μας πηγαίνει στη Πολωνία να γνωρίσουμε τους Infernum. Ξεκίνησαν το μακρινό 1992 σαν ντουέτο (Anextiomarus-φωνή/έγχορδα και Tom Balrog- drums) και έτσι κυκλοφόρησαν το πρώτο τους ντέμο .
Σε αυτό το ατέρμονο metalικό σύμπαν υπάρχουν άπειρες μπάντες. Άπειροι ήχοι. Από σχήματα που είναι πασίγνωστα και σε εξωσχολικούς. Από σχήματα που είναι γνωστά σε όλους τους metalheads. Και από σχήματα που πρέπει να μπεις στις μαύρες τρύπες του metalικού σύμπαντος και να μπεις στον δικό τους κόσμο. Οι Threshold έχουν την δική τους ιστορία σε μια τέτοια μαύρη τρύπα και ευτυχώς για την metalική μας πίστη έχουν ξεμυτίσει από αυτήν με τους δέκα τρεις δίσκους τους, ως τις μέρες μας, που σε αυτό το progressive metal που κινούνται είναι από αρκετά καλοί ως απλά εξαιρετικοί.
Σαράντα χρόνια σαν Dark Quarterer και ακόμα περισσότερο αν υπολογίσεις και τους Omega R, την πρώιμη μορφή τους σε πιο Prog/hard rock ηχοτόπια. Πάρα πολλά για να μοιράζεσαι με κάποιον άνθρωπο. Και όμως οι Gianni Nepi (μπάσο/φωνή) και Paolo "Nipa" Ninci (drums) είναι ακόμα μαζί, χωρίς να βιάζονται για οτιδήποτε. Η μουσική για αυτούς δεν είναι επάγγελμα, είναι χαρά και ξέδωμα. Πόσο μάλλον τώρα που μιλάμε για 66-67 χρονους πλέον.
Κάθε μουσικός οπαδός, φαντάζομαι, έχει αναρωτηθεί ποιά μουσικά διαμάντα κυκλοφόρησαν την χρονιά που αυτοί γεννήθηκαν. Για μένα είναι το 1979 και η σκληρή μουσική και ακόμα περισσότερο το Heavy Metal έχει να επιδείξει λίγα αλλά δυνατά χαρτιά για τη συγκεκριμένη χρονιά. Το ‘’Lovedrive’’, ο έκτος δίσκος των αγαπημένων (στη ελλάδα και όχι μόνο) Scorpions έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα μιας και είναι από τα πρώτα βινύλια που απέκτησα, γυμνασιόπαιδο ακόμα ενώ περιέχει τουλάχιστον τρία-τέσσερα απότα αγαπημένα μου τραγούδια από τη συγκεκριμένη μπάντα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που συναντάμε love or hate δίσκους. Δεν μιλάμε να ρωτήσεις ένα μπλακμεταλλά αν του αρέσουν οι Helloween και να σου πει ότι τους σιχαίνετε. Να ρωτήσουμε ένα powermetaller και να μας το πει αυτό. Μπααααα. Σίγουρα δεν θα βρεις πολλούς, μπορεί και κανένα. Υπάρχουν όμως τέτοιοι δίσκοι. Για κάποιους φταίει η παραγωγή,σε άλλους τα φωνητικά, κάποιοι άλλοι τρελαίνονται με τη μουσική ενώ δεν είναι και λίγοι αυτοί που χαλιούνται με το εκάστοτε image, δηλώσεις ή στιχουργικο περιεχόμενο. Πάσα τώρα στους Silencer. Σουηδική depressive black metal μπάντα.
Από τους καλύτερους και αρτιότερους Progressive Metal δίσκους των 00ς, είναι αυτοί των Πολωνών Riverside. Γενικότερα η Πολωνική σκηνή πρόσφερε πολλά στο συγκεκριμένο ήχο και μεγάλη ευθύνη σε αυτό φέρουν η παρέα από τη Βαρσοβία.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα δίσκο σταθμό της μουσικής που αγαπάμε, που δεν έρχεται από τα μητροπολιτικά 70ς, τα ένδοξα 80ς ή τα δημιουργικά 90ς. Είναι από τα 00ς και συγκεκριμένα από την 7η του Φλεβάρη του 2005. Έρχεται από την πάντα μαχόμενη και metal εκφραζομένη Ιρλανδία. Από την παρέα του Alan Averill ή A.A. Nemtheanga τους Primordial. Και είναι το ‘’The Gathering Wilderness’’ που κυκλοφόρησε τότε μέσω της Metal Blade Records.
Ποιος είναι ο καλύτερος κιθαρίστας (ηλεκτρικής) που έχει πατήσει στη Γη; Δεν ξέρω αν η απάντηση είναι ο Jimi Hentrix αλλά το πιθανότερο είναι να είναι. Αν το γενικεύσουμε και ρωτήσουμε για τους καλύτερους, τότε σίγουρα θα συγκαταλέγεται και αυτός μέσα. Και δεν το λέω εγώ. Το λένε χιλιάδες κιθαρίστες από το 1970 και μετά, άγνωστοι και γνωστοί. Ένας από αυτούς είναι και ο Uli Jon Roth (ο σχεδιαστής της Sky Guitar και ιδρυτής της Sky Academy) και η αγάπη του ποτέ δεν κρύφτηκε, ιδιαίτερα στην μουσική του καριέρα μετά τους Scoprions.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι το thrash metal πέθανε στα 90ς. Ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Πολλές μπάντες διέλυσαν, κάποιες υιοθέτησαν πιο γκρουβάτο ήχο (Pantera) και κάποιες εμβολιάστηκαν με τον death metal ιο. Επιβιβαζόμαστε στη χρονομηχανή και γυρνάμε τους διακόπτες στο 1991. Τοποθεσία, Ολλανδία. Τρία από τα τέσσερα μέλη (εκτός κιθαρίστα δηλαδή, έπαιζαν στους θρασάδες Desultory κυκλοφορώντας κάποια demos και splits έχοντας όμως ηδη χάσει την ευκαιρία τους μιας και το είδος βρισκόταν σε παρακμή. Με την αντικατάσταση του κιθαρίστα και τον ερχομό του Erik Sprooten, γεννιούνται οι Inquisitor.
Σαν συνέχεια των Nihilist που κράτησαν για δυο χρόνια, ήρθε εκεί στην Στοκχόλμη της Σουηδίας η μετάλλαξη με το όνομα Entombed. Και άμεσα έδρασε στον οργανισμό metal, κέντραρε στο death metal και έτσι δημιούργησε και έναν death metal άλλο εαυτό. Το όνομα της πρώτης δραστικής ‘’παρενέργειας’’ ονομάστηκε ‘’Left Hand Path’’ και κυκλοφόρησε στις 4 του Ιούνη του 1990 μέσω της Earache Records.