Monuments
Ποιος είναι ο καλύτερος κιθαρίστας (ηλεκτρικής) που έχει πατήσει στη Γη; Δεν ξέρω αν η απάντηση είναι ο Jimi Hentrix αλλά το πιθανότερο είναι να είναι. Αν το γενικεύσουμε και ρωτήσουμε για τους καλύτερους, τότε σίγουρα θα συγκαταλέγεται και αυτός μέσα. Και δεν το λέω εγώ. Το λένε χιλιάδες κιθαρίστες από το 1970 και μετά, άγνωστοι και γνωστοί. Ένας από αυτούς είναι και ο Uli Jon Roth (ο σχεδιαστής της Sky Guitar και ιδρυτής της Sky Academy) και η αγάπη του ποτέ δεν κρύφτηκε, ιδιαίτερα στην μουσική του καριέρα μετά τους Scoprions.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι το thrash metal πέθανε στα 90ς. Ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Πολλές μπάντες διέλυσαν, κάποιες υιοθέτησαν πιο γκρουβάτο ήχο (Pantera) και κάποιες εμβολιάστηκαν με τον death metal ιο. Επιβιβαζόμαστε στη χρονομηχανή και γυρνάμε τους διακόπτες στο 1991. Τοποθεσία, Ολλανδία. Τρία από τα τέσσερα μέλη (εκτός κιθαρίστα δηλαδή, έπαιζαν στους θρασάδες Desultory κυκλοφορώντας κάποια demos και splits έχοντας όμως ηδη χάσει την ευκαιρία τους μιας και το είδος βρισκόταν σε παρακμή. Με την αντικατάσταση του κιθαρίστα και τον ερχομό του Erik Sprooten, γεννιούνται οι Inquisitor.
Σαν συνέχεια των Nihilist που κράτησαν για δυο χρόνια, ήρθε εκεί στην Στοκχόλμη της Σουηδίας η μετάλλαξη με το όνομα Entombed. Και άμεσα έδρασε στον οργανισμό metal, κέντραρε στο death metal και έτσι δημιούργησε και έναν death metal άλλο εαυτό. Το όνομα της πρώτης δραστικής ‘’παρενέργειας’’ ονομάστηκε ‘’Left Hand Path’’ και κυκλοφόρησε στις 4 του Ιούνη του 1990 μέσω της Earache Records.
Ολλανδία και metal. Θεϊκός συνδυασμός metalικής έκφρασης, δημιουργίας και απόδοσης. Οι μπάντες αμέτρητες και σχεδόν στο σύνολο τους φανταστικές. Γνωστές και λιγότερο γνωστές. Εδώ τώρα μια σχετικά άγνωστη μπάντα. Οι Seventh Sign. Κινούνται στον progressive heavy metal χώρο. Μπάντα που δεν έλαμψε ή θα λάμψει ποτέ. Τουλάχιστον όχι με την απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας, να θυμηθούμε και μια ωραία ταινία. Οι Seventh Sign ανήκουν σε αυτό που συνηθίζω να αποκαλώ Αμαζόνιο του metal και σαν μέγεθος και πλήθος σχημάτων, αλλά κυρίως ως μοναδική πηγή metalικής αναπνοής, δηλαδή το underground.
Μια καλή ερώτηση που δεν υπάρχει σωστή ή λαθεμένη απάντηση είναι το αν πρέπει μια black metal μπάντα να δίνει συναυλίες. Αναρωτηθείτε το ίδιο και δώστε τα επιχειρήματα σας. Οι Αυστριακοί Abigor ψηφίζουν ΟΧΙ και δεν δίνουν ποτέ μιας και θεωρούν ότι το είδος που παίζουν δεν προσφέρεται για headbanging και χαρούμενες επικοινωνίες μεταξύ συγκτοτήματος και οπαδών. Οι Abigor είναι η πρώτη κιθαρά black metal μπάντα της Αυστρίας (1993) και αυτή που έγινε μάλλον και η γνωστότερη.
Αναμφισβήτητα η πιο γνωστή glam metal μπάντα είναι οι Motley Crue. Ειδικά μετά την προβολή της ταινία ‘’The Dirt’’ τους έμαθαν και άσχετοι όχι μόνο με τον σκληρό ήχο αλλά γενικότερα με τη μουσική. Οι Καλιφορνέζοι επηρέασαν πολύ κόσμο τότε όπως και τώρα, ηγέτες μιας σκηνής που έδινε βάση πιο πολύ στην εμφάνιση και στα καμώματα παρά στη μουσική χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έπαιζαν καλά, το αντίθετο μάλιστα. Μια μπάντα από την ίδια πόλη που επηρεάστηκε βαθύτατα στα πρώτα της βήματα είναι οι Pretty Boy Floyd.
Φαντάζομαι ότι είναι περίεργο το συναίσθημα για έναν οπαδό όταν πλέον όλα τα μέλη μια μπάντας- που αγάπησε δεν έχουν καμιά σχέση με τα τωρινά μέλη της ίδιας. Το πιο γνωστό παράδειγμα νομίζω είναι οι Riot (V) και ευτυχώς το όνομα δεν έχει αμαυρωθεί ούτε στο ελάχιστο. Σκεπτόμενος ποιες άλλες ανάλογες περιπτώσεις έχουμε, το όνομα των Βέλγων Scavenger ήρθε στο μυαλό. Old School Heavy Metal. Και πως να μην είναι αφού μιλάμε για ενα συγκρότημα που έδρασε στο πρώτο μισό των 80s. (προυπήρχε σαν Deep Throat από το 1980).
Αν την ψάχνεις στο χώρο του power/progressive metal, πιθανότατα να έχεις γυρίσει κάθε πέτρα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία.Αλλά όλα δεν ξεκινούν και τελειώνουν εκεί. Μια καλή περίπτωση μας είχε έρθει από την Ιταλία το 1988 και μάλιστα σε πιο επικά επίπεδα. Μιλάμε για τους Adramelch από το Μιλάνο που ξεκίνησαν το 1986 και μετά από ένα demo κατάφεραν να κυκλοφορήσουν το άξιο διθύραμβων ντεμπούτο τους, ‘’Irae Melanox’’ το 1988.
Δεν μπερδεύουμε τους Γερμανούς Naglefar με τους Σουηδούς Naglfar. Μπαντάρες αμφόρερες με εξαιρετικούς δίσκους στην φαρέτρα τους αλλά μόνο οι δεύτεροι άντεξαν στο χρόνο και έφτιαξαν το όνομα τους γνωστότατο. Ας κάνουμε μια ιστορική αναδρομή σε μια μπάντα που πήρε το όνομα της από το καράβι (φτιαγμένο από τα νύχια νεκρών) που θα μπεί στη θάλασσα στη μάχη του τέλους του κόσμου. Ωραίο όνομα για μια Βόρεια black metal μπάντα. Έτος δημιουργίας το 1992 με μέλη που αφήσαν τα ίχνη τους στο είδος και με άλλες μπάντες: Kristoffer "Wrath" Olivius, Andreas Nilsson, Jens Rydén, Morgan Hansson.
Υπάρχουν αρκετοί καλλιτέχνες που δίνουν το όνομα τους στο μουσικό project τους, ακόμα και στη μπάντα τους. Λίγοι όμως δίνουν το μικρό τους όνομα. Ούτε ο Ozzy δεν ονόμασε το συγκρότημα του με σκέτο το όνομα-παρατσούκλι του και ας τον ξέρανε (πόσο μάλλον τώρα) και οι πέτρες. Και όμως, ο Ελληνοαμερικανός κιθαρίστας Joshua Perahia αποφάσισε να ονομάσει το δικό του μουσικό όχημα απλά....Joshua, τουλάχιστον στο σημαντικότερο μέρος της ιστορίας του. Του το συγχωρούμε μιας και είναι τρομερός κιθαρίστας και οι δίσκοι του εκπληκτικοί.