Monuments
Αναμφισβήτητα, τα χειρότερα εξώφυλλα στο χώρο του metal κυκλοφόρησαν κάπου στα μέσα μέχρι το τέλος των 90ς. Θυμάμαι να συζητώ με παρέα για δισκάρες εκείνες της εποχής και σχεδόν (εξαιρούνται οι γνωστές με budget) όλες είχαν άθλια εξώφυλλα. Κατόπιν σκέψης και συζήτησης, η απάντηση δόθηκε μόνη της. Υπολογιστές. Όλες οι φτωχές μπάντες διάλεγαν ένα εξώφυλλο φτιαγμένο με τα χέρια της τεχνολογίας που τότε όμως δεν είχε φτάσει στο σημείο που είναι σήμερα. Ειδικά σε εκδόσεις βινυλίου, διέκρινες ακόμα και τα pixels.
Ήρθε η ώρα για ένα Sodom δίσκο. Είκοσι έξι χρόνια μετά την ίδρυση τους και δέκα ολοκληρωμένους δίσκους και αφού πια έχουν φτάσει στον ενδέκατο studio full length, πέρα από τις live και ep κυκλοφορίες, το ‘’Sodom’’ κυκλοφορεί, μέσω της Steemhammer, στις 21 του Απρίλη του 2006. Πριν λίγο καιρό είχαν κυκλοφορήσει και ένα box set με τίτλο το όνομα τους. Όπως είπε σοφά ο Tom Angelripper μετά από πάνω από είκοσι πέντε χρόνια στον ακραίο ήχο μπορούμε να βαφτίσουμε τον δέκατο δίσκο μας ‘’Sodom’’. Εντάξει, δεν ήταν τα ακριβή λόγια του, αλλά αυτή είναι η ουσία.
Βρισκόμαστε στο κοντινό ή μακρινό, δεν έχει πια σημασία, μέλλον. Όλα είναι διαφορετικά. Ηλεκτρονικές φωνές μας ειδοποιούν. Μηχανές κάνουν τα πάντα και μια από αυτές μας ταξιδεύει στον χρόνο. Είναι το ‘’Universal Migrador’’ των Arjen’s Anthony Lucassen Ayreon. Το οποίο στην πρώτη του πράξη ‘’Universal Migrator Part 1: The Dream Sequencer’’ καθώς και η δεύτερη πράξη του ‘’Universal Migrator Part 2: Flight Of The Migrator’’ κυκλοφόρησαν, ,στις 20 του Ιουνίου του 2000. Και το 2004 κυκλοφόρησαν μέσω της InsideOut Music μαζί σε μια πρακτική με2πλό cd έκδοση.
Εναλλακτικός τίτλος του κειμένου είναι ότι το power άνθισε στα 90ς και εκεί άνθισαν θαύματα μέσα από αυτό. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ποια είναι αυτά τα θαύματα και από ποιοες power metal μπάντες. Τις γνωρίζεται. Όπως πολλοί γνωρίζετε τους Manticora. Από την Δανία. Ξεκίνησαν και ίσα που πρόλαβαν τα 90ς power metal θαύματα, βάζοντας τις επιθυμητέ για αυτούς progressive ουσίες στο μαγικό τσουκάλι, έκαναν τα power θαύματα τους στα 00ς. Πρώτος δίσκος το ‘’Roots Of Eternity’’ στο 1999.
To Heavy Metal δεν υπήρξε άφθονο στην Πορτογαλία την δεκαετία 1990-2000. Πιο πριν, ούτε λόγος. Ελάχιστες περιπτώσεις. Γενικότερα μόνο οι Tarantula έκαναν κάποιο όνομα, τουλάχιστον μόνο αυτούς ήξερα εγώ. Υπήρχαν και άλλες μπάντες αλλά γνωστότερες μόνο στην Ιβηρική χερσόνησο και πολύ ψαγμένους μεταλλάδες της εποχής. Μπάντες όπως τους Iberia, Casablanca, V12 υπήρχαν για λίγους. Σταδιακά στα 90ς δημιουργήθηκε κάποια σκηνή με αρκετές μπάντες. Οι περισσότερες από αυτές επιδόθηκαν στο thrash metal και σε πιο ακραία είδη αλλά καθαρόαιμο Heavy/Power δεν ευδοκίμησε. Το 1995 γεννιούνται οι Ironsword.
Πολλά συγκροτήματα ιδρύθηκαν από αδέρφια. Συνήθως ο ένας είναι ο κιθαρίστας και ο άλλος μπασίστας, ντραμερ ή σε λιγότερες περιπτώσεις και ο άλλος κιθαρίστας. Σπανιότατα πάντως τραγουδιστής. Έτσι, πολλά αδέρφια αρχίζουν και παίζουν μουσική, συνθέτους, κοντρολάρουν μια μπάντα, προσθέτοντας σταδιακά φίλους τους από το σχολείο ή την γειτονιά ή μια αναρτημένη αγγελία. Μιλάμε για τα παλιά τα χρόνια..... Κάπως έτσι πρέπει να εξελίχτηκε και η φάση των Αμερικανών Forte. Εικόσάχρονα τότε, κάπου το 1987 τα αδέρφια Scott, ο Jeff στην κιθάρα και ο Greg στα drums.
Οι Savatage περνώντας τις συμπληγάδες της θλιβερής απώλειας τους Chris Oliva και των όποιων αλλαγών στο line up και μετά το πολύ καλό ‘’Handful Of Rain’’ με τον πολύ σπουδαίο κιθαρίστα Alex Skolnick και αφού είχαμε τον ερχομό του εξαιρετικού κιθαρίστα Chris Caffery καθώς και του Al Pitreli, στις 22 του Σεπτέμβρη του 1995 κυκλοφόρησαν το ‘’Dead Winter Dead’’. Ο Johnny Lee Middleton στο μπάσο, ο επίσης νέος τυμπανιστής Jeff Plate και φυσικά ο John Oliva στα πλήκτρα και στην φωνή ήταν το line up των Savatage τον καιρό εκείνο.
Πόσοι είναι πραγματικά αυτοί που ενώ έχουν κοτσάρει την λέξη progressive πριν το metal (σκέτο, power, thrash,death, black), το αξίζουν πραγματικά; Εννοώ, πόσοι από αυτούς προόδεψαν τη μουσική μας με την προσθήκη νέων στοιχείων ή την οπτική γωνία που έβλεπαν τις συνθέσεις τους. Λίγοι, πραγματικά λίγοι. Πλέον το progressive είναι ταυτόσημο του τεχνικού ή συγκεκριμένου ήχου. Ας πάμε σε μια ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ μπάντα, αυτή των Mekong Delta του Ralph Hubert.
Στην αρχαιότητα ελεγεία (Elegy) ήταν η ποίηση που αναπτυσσόταν σε δίστιχα. Αφού πρώτα οι αρχαίοι Έλληνες είχαν την ελεγεία από το έλεγος, ως θρησκευτικό κείμενο. Ή του έδιναν ερμηνείες ανάλογα με την φύση του κειμένου. Στην τωρινή εποχή είναι απλά αυτό που περιγράφει κάτι το τραγικό κυρίως όσο αναφορά ερωτικό πάθος ή ερωτική απογοήτευση. Εδώ έχουμε να κάνουμε όμως με το ‘’Elegy’’ τον τρίτο δίσκο των Φιλανδών Amorphis ο οποίος κυκλοφόρησε στις 14 του Μάη του 1996 από την Relapse Records και την Nuclear Blast στην Ευρώπη.
1981 και μια νέα μπάντα γεννιέται. Το όνομα της είναι Virgin Steele. Ιδρυτής της μπάντας, ο κιθαρίστας Jack Starr. Σύντομα προστίθονται και τα υπόλοιπα μέλη της παρέας όπως ο David DeFeis. Ο Jack Starr αποχωρεί το 1984 έχοντας κυκλοφορήσει δυο δίσκους με τους Virgin Steele, το ομώνυμο και το εξαιρετικό Guardians of the Flame. Την επόμενη χρονιά δισκογραφεί με τους Devil Childe, τον Joe Hasselvander, τους Phantom Lord,τους Thrasher μα και την προσωπική του μπάντα Jack Starr’s Burning Starr. Δεν το λες και λίγα.