Monuments
Με την αυτοπεποίθηση που έδινε στους Καναδούς Rush η πρώτη μεγάλη επιτυχία τους, το album ορόσημο του prog rock, "2112", η μπάντα μπήκε στο studio και ηχογράφησε το από πολλές απόψεις εξαιρετικό "A farewell to kings". Σε αντίθεση με την πρότερη δισκογραφία τους, οι Rush απομακρύνονται κάπως από το heavy blues / heavy rock ιδίωμα που υπηρετούσαν ακόμα και στο "2112", εισάγοντας δυναμικά τα synthesizers στον ήχο τους, ανοίγοντας έτσι νέες θύρες στην έμπνευσή τους και κατορθώνοντας έναν ήχο ταυτόχρονα ατμοσφαιρικό και επιβλητικό.
Οι φοβεροί Αμερικανοί thrashers / powersters Nevermore, έχοντας χαρίσει στο μεταλλικό κοινό τρεις τουλάχιστον δισκάρες ολκής ("The politics of ecstasy", "Dreaming neon black" και "Dead heart in a dead world"), καθώς και ένα αξιοπρεπές ντεμπούτο και ακόμη ένα ενδιαφέρον EP, κυκλοφορούν το καλοκαίρι του 2003 το πολυαναμενόμενο "Enemies of reality". O αρχικός τίτλος του album ήταν "Psychotic intellectual narcotic" και μάλιστα θα υπήρχε και ένα ομώνυμο instrumental, τα ίχνη του οποίου αγνοούνται ύστερα από την κυκλοφορία του album.
Πολλοί που θα γευτούν για πρώτη φορά τις δημιουργίες αυτού του δίσκου μπορεί να παρατηρήσουν ομοιότητες με Symphony X, π.χ. στα φωνητικά αλλά και στην μουσική. Βέβαια όποιος κρίνει κατά αυτό τον τρόπο θα κάνει προφανώς λάθος. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο Progressive και το Neoclassical metal.
\r\n
Αναδρομή στο παρελθόν και εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μία οποιαδήποτε μπάντα.
\r\nΦινλανδοί,μία χώρα απ’την οποία δεν έχω και πολλά συγκροτήματα να θυμάμαι αλλά οι κύριοι όχι απλά το’χουν,αλλά εγώ
\r\nπροσωπικά τους έχω μέσα στην καρδιά μου.
\r\n Το ξεκίνημά τους έγινε υπό το όνομα "Purgatory" πίσω στo 1984 οπού και έφτασαν να υπογράψουν με την πρώτη τους
\r\nδισκογραφική οπού και άλλαξαν το όνομά τους σε "Tarot" και πολύ πιο γουστόζικο κατα την άποψη μου.
Ύστερα από το αξιοπρεπέστατο "Tribe" (2003), ο Geoff Tate, πλέον πλήρως αποξενωμένος από τα υπόλοιπα μέλη, αποφάσισε ότι θέλει να συνεχίσει την ιστορία του κλασικού "Operation:Mindcrime" (1988), του concept album που είχε κάνει μέχρι και τους Iron Maiden να παραμιλάνε. Σκοπός του Tate ήταν ν’ αποκαταστήσει την εφηβική μονομέρεια του πρώτου μέρους, εξερευνώντας τούτη τη φορά τον βαθμό της προσωπικής ευθύνης του ατόμου έναντι σε μία δεδομένη κατάσταση.
Παρότι οι Queensryche είχαν μόλις κυκλοφορήσει το άγευστο "Q2K" (1999) και όλα έδειχναν ότι ο κατήφορος που είχαν πάρει με το "Hear in the now frontier" (1997) θα είχε μέλλον, η μπάντα σαν να πάτησε φρένο το 2003, βγάζοντας το αξιόλογο "Tribe", με τη συμμετοχή μάλιστα του Chris DeGarmo, που δυστυχώς δεν επεκτάθηκε ούτε στην επερχόμενη περιοδεία ούτε στη συγγραφή περαιτέρω υλικού.
Στις χρυσές εποχές του Death Metal πολλες μπάντες έσκασαν μύτη από την Tampa της Florida. Ποιά να πρωτοδιαλέξεις; Morbid Angel, Deicide, Eulogy, Brutality, Massacre, Discincarnate και πολλές άλλες. Μια από αυτές ήταν και οι Nocturnus. Μετά την απόλυση του Michael Browning από την ίδια του την μπάντα to 1986, τους Morbid Angel, ο παίχταράς δερματοβασανιστής δημιούργησε τους Nocturnus το 1987. Έγραψαν το όνομα τους στην Death Metal ιστορία σαν μια από τις πρώτες μπάντες που χρησιμοποίησαν πλήκτρα και έχοντας θεματικούς στίχους βασισμένους στην επιστημονκή φαντασία.
Οι Skyclad θεωρούνται και κατηγοριοποιούνται ως Folk Metal συγκρότημα. Κακώς. Δεν είχαν καμμιά σχέση με πολλά από τα πανηγυρτζίδικα συγκροτήματα που ακολούθησαν και απλά χρησιμοποίησαν ένα παραδοσιακό όργανο. Οι Skyclad ξεκινησαν από μέλη των Pariah που παίζανε power/thrash, με τραγουδιστή τον Walker από τους Sabbat οι οποίοι έπαιζαν εξίσου thrash. Έτσι τα πρώτα βήματα των Skyclad εποχής ’’The Wayward Sons Of Mother Earth’’ είναι αρκετά σκληρά ηχητικά.
Με ένα νέο μέλος στις τάξεις τους, τον Kelly Gray, που αντικατέστησε τον Chris DeGarmo, οι Queensryche κυκλοφορούν το 1999 το "Q2K". Όσοι περιμέναμε την επιστροφή της μεγάλης αυτής μπάντας, που μας είχε χαρίσει στο παρελθόν μία σειρά από συγκλονιστικά albums, διαψευστήκαμε οικτρά. Το "Q2K" συνεχίζει τον χαβά του καταστροφικού "Hear in the now frontier", παρουσιάζοντας δηλαδή ένα αμερικανογενές alternative που διακρίνεται από σχεδόν πλήρη απουσία μελωδίας ή/και ενδιαφέροντος. Με άλλα λόγια, οι Queensryche μοιάζουν να κοπανάνε δίχως λόγο και αιτία επί 50 λεπτά.
Η Φινλανδία μπορεί να μην υπερέχει αριθμητικά σε ποσότητα μεγάλων μπαντών που έπαιζαν death metal σε σχέση με τις υπόλοιπες Σκανδιναυικές χώρες αλλά οι λιγοστές που το κάναν στις αρχές των 90ς, διέπρεψαν. Amoprhis, Sentenced, Funebre, Demigod, Demilich. Κάποιες άλλαξαν μουσική πλώρη για να επιβιώσουν, κάποιες απλά διαλύθηκαν. Όλες άφησαν το στίγμα τους. Ήταν πολύ δύσκολο να παίζεις death metal στις Σκανδιναυικές χώρες στα μέσα των 90ς που η σκηνή είχε πλημμυριστεί από το Black metal.