Οι Νορβηγοί Blood Red Throne υπηρετούν τον death metal ήχο εδώ και μια 25ετία. Παρόλο που με το νέο τους δίσκο ‘’ Imperial Congregation’’ φθάνουν αισίως τους δέκα δίσκους, ποτέ δεν μπήκαν στην πρώτη κατηγορία του συγκεκριμένου πρωταθλήματος. Η αλήθεια είναι ότι αν ρωτήσεις deathmetallers να σου πούνε τους αγαπημένους τους δίσκους από τα 00ς και μετά (για πιο πίσω ούτε λόγος), δύσκολα θα βρεις πολλούς να αναφέρουν δίσκους των Blood Red Throne.
Οι Enslaved έχουν κερδίσει και χάσει οπαδούς πολλάκις μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Κερδισμένη βγήκε μόνο η Τέχνη. Το συνθετικό δίδυμο Ivar Bjørnson (κιθάρες) και Grutle Kjellson (φωνή/μπάσο) έχει παραμείνει ίδιο αλλά έχουν εξελιχτεί σαν άνθρωποι, μουσικοί, καλλιτέχνες. Το ίδιο και τα δημιουργήματα τους. Θα ήταν άστοχο να ακούγαμε τον ίδιο ήχο τριάντα χρόνια μετά. Τότε ήταν 20+άρηδες, τώρα μεσήλικες. Η μόνη σταθερά στη δισκογραφία των Enslaved είναι η ποιότητα. ΔΕΝ υπάρχει δίσκος τους που να θεωρείται απλά καλός. Όλοι τους είναι εξαιρετικοί.
2007 και δυο επιτυχημένοι καλλιτέχνες της metal σκηνής απόφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε ένα side project. Ο λόγος για τους Björn "Speed" Strid (φωνή στους Soilwork) και Sharlee D'Angelo (μπάσο σε Mercyful Fate, Arch Enemy, Spiritual Beggards). Οι Σουηδοί βρήκαν ικανούς μουσικούς και ξεκίνησαν τους The Night Flight Orchestra επικεντρώνοντας σε πιο hard rock/aor μονοπάτια. Μπορεί να μην τους πήρε πολύς κόσμο χαμπάρι στα δυοπρώτα τους άλμπους που κυκλοφόρησαν από την Coroner Records αλλά με τη κυκλοφορία του ‘’Amber Galactic’’ το 2017 μέσω Nuclear Blast, μπήκαν στα μεγάλα σαλόνια.
Περιπτωσάρα οι Γερμανοί Die Apokalyptischen Reiter. Μια ζωή πειραματικοί, μια ζωή περίεργοι μουσικά, εμφανισιακά, στιχουργικά. Πάντοτε όμως παραδίδουν υλικό που ο κόσμος αρέσκεται να ακούει και αυτό συμβαίνει σε όλους τους δίσκους τους.
Παραγωγικότατες οι Ελβετές Φλογόμενες Μάγισσες. Μέσα σε μια πενταετία κυκλοφόρησαν τρεις ολοκληρωμένους δίσκους και ανάμεσα σε αυτούς eps και singles. Έχουν εδραιώσει σημαντικα το όνομα τους, έχουν συμβόλαιο με τη Nuclear Blast, έχουν δώσει αμέτρητες συναυλίες και γενικότερα τους ξέρει πάρα πολύ κόσμος. Πολύ πιθανό είναι να ευθύνεται το ότι μιλάμε για μια All Female μπάντα, πράγμα που δεν είναι και το πλέον εύκολο στο ανδροκρατούμενο απο γεννησιμιού του heavy metal. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι αρκετό αυτό αν και μουσικά δεν τα πήγαιναν αρκετά καλά.
Τους Fear Factory τους παρακολουθώ από τα πρώτα τους βήματα. Θυμάμαι κάπου το 1993-94 να ακούω το ‘’ Soul of a New Machine’’, χωμένος τίγκα σε death metal ακούσματα και να μου φαίνονται ήδη περίεργοι και διαφορετικοί για το είδος. Και δεν είχαν σκοπό καν να μείνουν σε τέτοια παιξίματα. Τα ‘’ Demanufacture’’ και ‘’ Obsolete’’ ξεκαθάρισαν το τοπίο, χαρίζοντας μας από τους καλύτερους industrial δίσκους που κυκλοφόρησαν εκεί έξω. Και μάλιστα κάποιοι από αυτούς ήταν και concept stories. Τα χρόνια παρήλθαν, αρκετοί δίσκοι κυκλοφόρησαν, κάποιοι καλύτεροι από κάποιους άλλους.
Όλος ο πλανήτης το ήθελε και το επιζητούσε. Αυθεντική επανασύνδεση των Helloween. Λίγο οι κακές σχέσεις των μελών, λίγο το ότι ο Kiske δεν ενδιαφερόταν για τον σκληρό ήχο, προσθέστε και κάποια προβλήματα με συμβόλαια και τέτοια, αυτό δεν συνέβη. Και γιατί να γίνει αφού οι Helloween εξακολουθούσαν να έχουν μια επιτυχημένη πορεία, καλλιτεχνικά και εμπορικά. Θα ήταν και πολύ κακό και άσχημο να διώξουν και τον Deris ο οποίος βρίσκεται στη μπάντα περισσότερο από τι υπήρξε ο Kiske ή ο Hansen.
Μια από τις επιδραστικότερες μπάντες του μελωδικού, Σουηδικού death/black είναι αδιαμφισβήτητα οι Dissection. Πολλά έχουν ακουστεί και συμβεί που συσχετίζονται με τη μπάντα και υπόλογος αυτών ήταν ο Jon Nödtveidt. Και γράφω ‘’ήταν’’ διότι ως γνωστόν, ο συγκεκριμένος αυτοκτόνησε υατοπυρπολήθηκε) το 2006 σε ηλικία μόλις 31 ετών. Ήθελε να φύγει ακμαιότατος, σωματικά, ψυχικά, πνευματικά και κατ’επέκταση καλλιτεχνικά. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1989 από κάποια 15χρονα στο Strömstad της Σουηδίας.
Οι Ιππείς της Αποκάλυψης (Die Apokalyptischen Reiter) είναι μια Γερμανόφωνη (μεταγενέστερα), περίεργη μα ενδιαφέρουσα μπάντα. Τους παρακολουθώ από το ντεμπούτο ‘’ Soft & Stronger’’ του 1997 και μέχρι σήμερα δεν με έχουν απογοητεύσει παρόλο που από το πιο ακραίο φάσμα που ξεκίνησαν εξελίχτηκαν σε κάτι πολύ πιο μελωδικό και αρκετά μακρία από τα πρώτα τους βήματα.
Πολύ μεγάλη φυσιογνωμία ο Ιρλανδός Ricky Warwick για το hard rock. Γεννημένος στην Ιρλανδία, ξεκίνησε να παίζει κιθάρα στα 14 του έχοντας τους δικούς του μουσικούς ήρωες. Έκανε πασίγνωστο το όνομα δημιουργώντας τους Almighty (1988) που είχαν τεράστια εμπορική επιτυχία. Στους Almighty τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα, ήταν ο συνθέτης και φυσικός αρχηγός της μπάντας. Μετά το ‘’ Psycho-Narco’’ του 2001 έκανε τον πρώτο προσωπικό του δίσκο. Ακολούθησαν και άλλοι μέχρι που ο παιδικός του ήρωας Scott Gorham των Thin Lizzy τον κάλεσε να πάρει την θέση του αποθανόντα Phil Lynott.