Monuments
Το Texas υπήρξε μητρομάνα σε power metal θησαυρούς. Βγήκε όμως και θαυμάσιο death metal εκεί πέρα. Οι Divine Eve είναι παιδιά της περιοχής και στο σύντομο βίο τους 1992-95 κυκλοφόρησαν το εξαιρετικό ep ‘’ As the Angels Weep’’. Αλυσόδεσμος Death Metal κατάδικος. Η μπάντα αλλάζει όνομα σε Crimson Relic και ο Xan Hammack αναλαμβάνει σχεδόν τα πάντα πλέον στη μπάντα. Προστίθεται και ο drummer των Morgion, Rhett Davis και σαν ντουέτο κυκλοφορούν το μοναδικό τους δίσκο ‘’Purgatory’s Reign’’ μέσω της Radiation Records (παρακλάδι της Nuclear Blast πριν γίνει μεγάλη εταιρία).
Ο σοφός μεταλλάς γέροντας λέει την εξής έκφραση. Όποια πέτρα και να γυρίσεις στην Αμερική, σε οποιαδήποτε πολιτεία , θα βρείς μια άγνωστη μπάντα που αξίζει. Ειδικά στο δεύτερο μισό των 80ς και το πρώτο μισό των 90ς, κάθε γειτονιά είχε μεταλλικές παρέες που παίζανε στα γκαράζ των γονιών τους και στις pubs των πόλεων τους. Πολλές έμειναν σε μια ντέμο κασέτα, άλλες έφτασαν μέχρι την κυκλοφορία δεκάδων δίσκων με πολυεθνικές. Και οι περισσότερες κάπου ανάμεσα. Οι Cerebus εμφανίστηκαν σαν μπάντα στη Βόρεια Καρολίνα το 1984.
Ulan Bator. Εκτός από το όνομα της πρωτεύουσας (η πιο κρύα σε όλο τον κόσμο) της Μογγολίας που είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1350 μέτρα είναι και το όνομα μιας Prog Metal μπάντας από τη Γερμανία. Η προτίμηση ενός τέτοιου αντιεμπορικού και άγνωστου ονόματος για το ζεστό, τευτονικής κοπής προοδευτικό ήχο του τους άφησε παντελώς άγνωστους στον περισσότερο κόσμο. Φταίει βέβαια και το ότι το μοναδικό τους άλμπουμ ‘’Cut’’ κυκλοφόρησε αυτοχρηματοδοτούμενα σε μια εποχή (1997) που το Ευρωπαικό prog ζούσε μεγάλες στιγμές και η διαφήμιση τους προσσέγιζε πολύ κόσμο.
Εύχομαι πολλοί από εμάς να γνωρίζουν τον Billy Sheehan, έναν από τους καλύτερους Αμερικάνους μπασίστες. Γεννήθηκε το 1953 και έπαιξε με αρκετές μπάντες και σόλο καλλιτέχνες όπως οι Talas, Steve Vai, David Lee Roth, Mr Big έτσι ώστε να πάρουμε μια γεύση της μουσικής καριέρας του. Έχει ψηφιστεί σαν ο καλύτερος ροκ μπασίστας από το περιοδικό ‘’Guitar Player’’ πέντε φορές εξαιτίας του ηγετικού του παιξίματος μέσα στις εκάστοτε συνθέσεις και του πλούσιου ρεπερτορίου στον τρόπο εκτέλεσης του.
O Γερμανικός metal ήχος γρήγορα καθιερώθηκε, αλλά και γρήγορα μάλλον τυποποιήθηκε, έχασε τη φρεσκάδα του και έγινε προβλέψιμος, τουλάχιστον για ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των γνωστών ονομάτων που δοξάστηκαν (δίκαια) τη δεκαετία του ’80. Τη δεκαετία του ’90 αρκετά γερμανικά συγκροτήματα στράφηκαν στο progressive ή tech power και κάποια λίγα κατάφεραν να κρατήσουν το κλασικό heavy metal περίβλημα, ενσωματώνοντας με επιτυχία τα νέα στοιχεία χωρίς να αλλοιωθεί το παραδοσιακό υπόβαθρο.
Ο Tuomas Lauri Johannes Holopainen ξεκίνησε με βασική του σχεδία στα άγρια κοίματα της metalικής σκηνής ένα ταξίδι με διάφορες περιπέτειες, λιμάνια και προορισμούς. Στα πρώτα του βήματα βρήκε συνοδοιπόρο την Tarja Soile Susanna Turunen Cabuli, πες την Tarja. Το 1997 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο full length ‘’Angel Fall First’’. Και τον Δεκέμβριο του 1998 το τιμώμενο στο παρών κείμενο δίσκο με τον τίτλο ‘’Oceanborn’’. Κυκλοφόρησε από την Spinefarm Records.
Αυτές τις μέρες της κλεισούρας, ο καθένας μας βρίσκει τρόπους να περνά την ώρα μέσα στο σπίτι του. Προσωπικά ξεψαχνίζω την δισκοθήκη μου και νοσταλγώ. Κάθε αγορά-απόκτηση-ανακάλυψη-ακρόαση μου φέρνει το μυαλό διάφορες ιστορίες. Νοσταλγία.Σαν να ανοίγεις ένα φωτογραφικό άλμπουμ και να κοιτάς τον εαυτό σου τα παλιότερα χρόνια. Το ένα από τα δισκάκια που έβγαλα και άκουσα ήταν το ‘’Tales Of Paradise’’ των Chryztyne. Ένα κοριτσάκι με το σκυλί για εξώφυλλο μου θύμισε την όλη διαδικασία αυτού που έκανα.
Βρισκόμαστε στο 2003, όπου στο Amherst του New Hampshire των HΠΑ δημιουργούνται οι Troll, ένα όνομα που μάλλον δε "γεμίζει το μάτι” – εξάλλου υπάρχουν μπόλικες μπάντες με αυτή την ονομασία. Όσοι ασχολούνταν με fanzine εκείνη την εποχή, τους ήρθε ένα promo με κατάμαυρο εξώφυλλο και πράσινο λογότυπο και τίτλο και ίσως να σκέφτηκαν “τί θα ακούσουμε πάλι;;” Το κομμάτι που ανοίγει το άλμπουμ, είναι ένα συμπαθητικό τραγούδι που σε καμμιά περίπτωση δεν προμηνεύει αυτό που θα συμβεί.
Αγαπάμε τον καλλιτέχνη ή το καλλιτέχνημα; Μπορείς να ευχαριστηθείς τις βουβές ταινίες του Charlie Chaplin ενώ ξέρεις ότι πιθανότα ήταν παιδεραστής ή τέλοσπάντως σκληρός απέναντι στο γυναικείο φύλο. Μπορεί να απολαμβάνεις Burzum όταν ξέρεις ότι το πρόσωπο πίσω από αυτό έχει iq ραδικιού; Άπειρα τα παραδείγματα σε όλες τις τέχνες και εννοείται ότι δεν λείπουν τα παραδείγματα στη Metal μουσική. Άνθρωποι σε μπάντες που έχουν βγάλει τρομερούς δίσκους και είναι χαζοί, διακινιτές ναρκωτικών ουσιών, δολοφόνοι, απατεώνες, ρατσιστές, φανατικοί θρησκειών και αμέτρητα άλλα παραδείγματα.
Το να είσαι από την Βραζιλία και να μην παίζεις ακραίο Metal είναι σίγουρα δύσκολο θέμα. Ελάχιστες μπάντες που παίζουν heavy/power metal έκαναν πασίγνωστο το όνομα τους. Είτε λόγω προφοράς, είτε Λόγω σκηνής, είτε δυσκολίας ανεύρεσης συμβολαίου. Αν έπαιζες thrash/death, είσαι καλυμμένος. Αν όχι, καλή τύχη. Λαμπρές εξαιρέσεις οι Viper, Steel Warrior και Stress (όχι ότι έκαναν κάποιο όνομα) και φυσικά οι Angra. Μια παρέα εικοσάχρονων από το Porto Alegre ξεκινά τη δική τους μπάντα, τους Hibria. Είμαστε στο 1996 και τα παλικαράκια παίζουν power metal που κοιτά Ευρώπη μεριά.