Monuments
Ανέκαθεν, εμάς τους μεταλλάδε μας άρεσαν οι concept ιστορίες για στιχουργικό περιεχόμενο. Λίγο ο βαθός δυσκολίας για να ταιριάζει με την μουσική υφή, λίγο το βάθος μιας επιτυχημένης ιστορίας, μια το πρωτόγνωρο συναίσθημα του τι θα γίνει στη συνέχεια μιλώντας πάντοτε για την πρώτη ακρόαση-ανάγνωση. Όλα αυτά και άλλα πολλά μας έκανε να ψάχνουμε τέτοιες δουλειές. Μεγάλες και μικρότερες μπάντες δοκίμασαν την τύχη τους, άλλες με μια συγκεντρωμένη-ολοκληρωμένη ιστορία, άλλες με πιο αφηρημένη, άλλες που απλά φιγουράρουν μια κεντρική ιδέα.
Η ναυαρχίδα του black metal ήταν και εξακολουθεί να είναι, η Νορβηγία. Εκεί γεννήθηκε το είδος στη μορφή που επικράτησε, εκεί έγιναν τα περιστατικά που το έκαναν διάσημο, εκεί βρίσκεται η μήτρα από την οποίαπροέρχονται δεκάδες νέες μπάντες κάθε χρόνο. Μια μπάντα από τις άπειρες των 90ς που αξίζουν τα εύσημα για την επικράτηση αλλά και την εξέλιξη του είδους είναι οι Forgotten Woods από το Vestland.
Όσοι εμπιστεύονται και καταλαβαίνουν μπάντες από το όνομα και μόνο, θα έχουν ήδη μπει στο νόημα ότι οι Artificial Silence είναι ένα progressive συγκρότημα που προσπαθεί με μουσική και στίχους να περιγράψει έννοιες όπως το όνειρο, η μαγεία, η συγκίνηση, και η αγάπη.
Aν υπήρχε δικαιοσύνη στον κόσμο αυτόν, όσα περιοδικά υπάρχουν ακόμα στα περίπτερα, όσες εκπομπές ασχολούνται με αυτήν την μουσική, και όσα websites έχουν μεγάλη δύναμη, τέτοια συγκροτήματα θα έπρεπε να παρουσιάζουν και να βοηθούν τον κόσμο να μάθει. Κάποια γκρουπ τα συμπαθείς, πριν καν τα ακούσεις. Από τις φωτογραφίες τους, από τη στάση τους, από το ύφος τους, βγάζουν αυτή την ειλικρίνεια και το μη επιτευδευμένο στυλ το οποίο έπρεπε να είναι το ίδιο το heavy metal - και η μουσική τους είναι σίγουρο πως και αυτή θα είναι γνήσια και αληθινή.
Οι Overkill σε λίγο καιρό, αν όλα πάνε καλά, θα προχωρήσουν στον εικοστό δίσκο τους. Οι περισσότεροι από εμάς υμνούμε τους πρώτους πέντε δίσκους, μέχρι το ‘’Horrorscope’’ δηλαδή και μας αρέσει αρκετά η τελευταία τους περίοδος. Από το ‘’Ironbound’’ και δώθε. Η αλήθεια είναι ότι στο ενδιάμεσο οι Overkill κάπως βάλτωσαν, κάπως επανέλαβαν πετυχημένες μανιέρες ή δοκίμασαν κάποια καινούρια μοτίβα, χωρίς όμως να εντυπωσιάσουν. Πάντως όλοι τους οι δίσκοι είναι τουλάχιστον αξιοπρεπείς και ακούγονται, από οπαδούς και όχι μόνο αρκετά ευχάριστα.
Oι Οverstep δημιουργήθηκαν στο Lorient της Γαλλίας το 1996. Το 1998 κυκλοφόρησαν το ανεπάληπτο “Οverstep” single, που τους βοηθά να υπογράψουν με την Brennus Music, και έτσι τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς κυκλοφορεί το ντεμπούτο τους “La Pierre...”.
Mετά το αριστουργηματικό “La pierre...” πολύς κόσμος περίμενε την επόμενη δουλειά των Γάλλων Οverstep, και πράγματι η δεύτερη πλήρης δουλειά τους κυκλοφόρησε λίγο καιρό αργότερα, το 2001, με τίτλο “Karrig an Ankou”.
Το “A Frail Deception” των Psycrence είναι μέσα στα καλύτερα progressive metal άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής σε ελληνικό έδαφος.
Annihilator, Canada, technical thrash, Jeff Waters. Λέξεις που ταιριάζουν απόλυτα στην ίδια πρόταση. ‘Η στο ίδιο κείμενο. Και σε αυτό το κείμενο οι Annihilator καλλιτεχνικό δημιούργημα, προσωπικό στοίχημα το μουσικό σχήμα, προσωπική σφραγίδα του Jeff Waters. Σπουδαίος κιθαρίστας και εξαιρετικός συνθέτης, ο Waters, φόρμαρε τους Annihilator στο Ontario του Καναδά στα μισά των 80ς. Με speed φόρα, thrash αγριάδα και Καναδέζικη δεξιοτεχνία.
Oι Fiarro από το San Antonio του Texas, ήταν δημιούργημα του κιθαρίστα John Fiarro που είχε φύγει από τους (ανά στιγμές) πολύ καλούς Talisphere. Το “Fiarro” του 1998 ήταν το ομώνυμο ντεμπούτο τους και το μοναδικό τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε επίσημα, μιας και ο δεύτερος δίσκος της μπάντας "Vision of Dreams" τυπικά έμεινε ακυκλοφόρητος – αλλά πλέον στις μέρες μας δεν είναι αδύνατο να βρεθεί.