Θυμάμαι να ακούω το ‘’Goodbye To The Age Of Steam’’ των Big Big Train (1994) και να ενθουσιάζομαι. Ωραίο, Αγγλικό prog rock στο ύφος των Jadis. Αργότερα άκουσα και την υπόλοιπη δισκογραφία τους για να αποκτήσω μια συνολική εικόνα και είδα ότι δεν ήταν ούτε ο καλύτερος αλλά και ούτε δίσκος-φούσκα.
Τα τραγούδια που διαγωνίζονται στη Eurovision είναι απλά, εύπεπτα, για γρήγορη και μαζική κατανάλωση. Τα πάντα βασίζονται στο show και στο image (και στις συμμαχίες) και μικρή βάση δίνεται στο ίδιο το τραγούδι. Τραγούδι το οποίο πιθανότατα το έχει συνθέσει κάποιο διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που το παρουσιάζει. Για παράδειγμα, ο Σουηδός Erik Thomas Gustavsson (γνωστός ως Thomas G:son) έχει γράψει πάνω από 75 τραγούδια για την χώρα του για τον συγκεκριμένο διαγωνισμό με τα επτά να έχουν περάσεις στους τελικούς ενώ ένα από αυτά τους κέρδισε κιόλας.
Οι Prins Svart είναι μια Σουηδική hard rock μπάντα με λίγα χρόνια ζωής αλλά πολύ κέφι και όρεξη. Ήδη έχουν δυο δίσκους, το ομώνυμο του 2018 και το ‘’ Inte Här För Att Stanna’’ του 2019. Λογικό και προβλεπομενο μέσα στο 2020 να βγει ο τρίτος δίσκος τους, το ‘’ Under Jord’’. Οι μουσικές επιρροές των Prins Svart ξεκινούν από τους 70’’ Led Zeppelin και τους Black Sabbath και φτάνουν στους 80’ς Rainbow, Dio, Whitesnake και Ozzy Osbourne. Άρα τι έχουμε; Παλιομοδίτικο κλασσικό hard rock, Σουηδόφωνο.
Οι Necrophobic δεν έχουν βγάλει ΠΟΤΕ μέτριο δίσκο. Διορθώνω. Όύτε καν απλά καλό. Πάντοτε δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό και το απότελεσμα είναι το σύνηθες, (σχεδόν) τέλειο. Και όλα αυτά σε διάστημα τριάντα ετών. Χωρίς να είναι υπεραραγωγικοί, βγάζουν δίσκους με σταθερά βήματα και το μελωδικό death/black τους ακούγεται όλο και καλύτερο. Όσοι λάτρεψαν Dissection και Unanimated, οι Necrophobic είναι η καλύτερη μπάντα αυτού του ήχου αυτή τη στιγμή. Και επιστρέφουν με το νέο δημιούργημα τους, ‘’Dawn of the Damned’’ το οποίο μου κρέμασε το σαγόνι, χωρίς υπερβολές.
Όσοι αγαπούν πρόσφατους In Flames προφανώς και δεν θα ασχοληθούν με το κείμενο μου και καλά θα κάνουν. Το γράφω ευθαρσώς: Λατρεύω τους πρώτους τους δίσκους, δεν την παλεύω κάστανο από τα Mid 00s και μετά ενώ δίσκοι σαν το ‘’Clayman’’ και ‘’Colony’’ ακούγονται μόνο αποσπασματικά. Διαβάστε και εδώ: https://www.metalzone.gr/monuments/flames-whoracle. Το γκαντέμικο έτος 2020, οι In Flames αποφασίζουν να πάρουν τον τελευταίο δίσκο που είχε ψήγματα του παρελθόντος, να τον κάνουν ρεμάστερ ή και να επανεκτελέσουν κάποια από αυτά.
Για κάποιο λόγο, δεν είχα δώσει ιδιαίτερη βάση στους Σουηδούς Vampire αν και προερχόμενοι από μεγάλη εταιρία (Century Media) που τους είχε διαφημίσει αρκετά. Και δεν είναι ότι δεν με ενδιάφεραν μουσικά μιας και το death/thrash τους θυμίζει αρκετά Tribulation που τους θεωρώ αρκετά καλούς (αλλά όχι και τρομερούς). Όπως και να χει, η πεντάδα από το Gothenburg φτάνει σχεδόν τα 10 χρόνια ζωής έχοντας κυκλοφορήσει τους δυο προηγούμενους τους δίσκους (ομώνυμος το 2014 και ‘’With Primeval Force’’ το 2017) από την ίδια εταιρία.
Εδώ και κοντά δεκαπενταετία οι Σουηδοί Katatonia έχουν βάλει τον metalόκοσμο να διχαστεί. Να διχαστεί ή υπέρ τους κατανοώντας την αλλαγή προς έναν πιο εναλλακτικό και προοδευτικό rock/metal ήχο ή να τους απαρνηθεί όπως και εκείνοι τα doom/death πρώτα τους βήματα με τα ‘’Dance Of Remember Souls’’ και ‘’Brave Murder Day’’ ή την gothic/doom συνέχεια με τα ‘’Tonight’s Decisions’’, ‘’Last Fair Deal Gone Down’’ και άλλους εξαιρετικούς δίσκαρους. Το ‘’City Burials’’ είναι ο δωδέκατος δίσκος τους, μετρώντας και το ‘’Dethroned & Uncrowned’’.
Όσοι δεν γνωρίζετε τι εστί Horisont, δεν είναι παρά μια Σουηδική μπάντα που επέλεξε να ευδοκιμήσει σε κλασσικούς hard rock ήχους που γεννήθηκαν στα 70ς. Το συγκρότημα ιδρύθηκε το 2006 και μέσα σε αυτά τα 14 χρόνια κυκλοφόρησε ήδη έξι δίσκους με το ‘’Sudden Death’’ να είναι επίσημα διαθέσιμο από σήμερα. Ο ήχος τους έχει εξελιχτεί από δίσκο σε δίσκο και ο καθένας από αυτούς είχε την δική του μουσική ταυτότητα, άλλοτε με περισσότερα prog στοιχεία, ψυχεδέλια, στονερικά ή στα όρια του να θεωρούνται τόσο σκληροί που να μπορείς να τους βαπτίσεις, σχεδόν Metal.
Τα χρόνια περνούν, οι άνθρωποι αλλάζουν. Από τα αρχαία χρόνια των Norrsken που ο Magnus Pelander έπαιζε κιθάρα μέχρι το νέο του, πλέον προσωπικό, δίσκο του με τον όνομα των Witchcraft έχουν περάσει δυόμιση δεκαετίες. Σκεφτείτε τον εαυτό σας σε περίπτωση που ασχολείστε με την μουσική, έστω σαν ακροατής, για 25 χρόνια και αναλογηθείτε πόσο έχουν αλλάξει τα γούστα σας. Κάπως έτσι και ο Νορβηγός.
Οι Σουηδοί βετεράνοι Naglfar επέστρεψαν, πάντοτε υπηρετώντας το μελωδικό black metal. Από το 1992 μέχρι σήμερα κυκλοφορήσει επτά δίσκους (μαζί με τον καινούριο) αφήνοντας για πάντα το όνομα τους στην ιστορία του metal με τα ‘’ Vittra’’, ‘’ Diabolical’’, ακόμα και το μεταγενέστερο ‘’ Harvest’’. Μέλη των Naglfar υπήρξαν σε αγαπημένες μπάντες όπως Bewitched και Ancient Wisdom. Από το ‘’Teras’’ του 2012 η μπάντα έχει μείνει τριμελής με μπάσο και drums να αναλαμβάνουν session μουσικοί.