Μια από τις ομορφιές της μουσικής είναι και η ιστορία που κρύβεται πίσως από τη δημιουργία της, τα μέλη τους, η τότε μουσική κατάσταση που επικρατούσε, η δύναμη της σαν κοινωνικοπολιτισμική παρουσία. Επίσης ενδιαφέρον έχει πάντα το πως την ανακαλύπτει ο κάθε ακροατής και κατά πόσο τον στοιχειώνει.Ειδικά σε τρυφερές ηλικίες. Σειρά για μια άγνωστη αλλά όχι ΑΣΗΜΗ Νορβηγική μπάντα από ένα σημαντικό μέλος της τοπικής hard rock σκηνής.
Μετά από 50 χρόνια συνεχής παρουσίας του heavy metal με χιλιάδες μπάντες και δίσκους να έχουν κυκλοφορήσει, συνειδητοποιούμε ότι πολλές από τις μπάντες των πρώτων δεκαετιών αποσύρονται λόγω ηλικίας. Βέβαια καθόλη τη διάρκεια πάμπολλες μπάντες έχουν διαλυθεί για μύριους λόγους. Αλλά κάποιες ξεχωρίζουν λόγω της τραγωδίας που τους χαρακτηρίζει όπως αυτές των Death και των Bathory ή ακόμα χειρότερες καταστάσεις όπως των Scald ή των Windir (25χρονοι νεαροί).
Αν διάβαζες ή άκουγες για Νορβηγική μπάντας ακραίου metal στα 90ς, το ποσοστό να μιλούσαμε για black metal ήταν ολοκληρωτικό. Ελάχιστες εξαιρέσεις με κάποιες από αυτές να είναι τουλάχιστον αδικημένες λόγω διαφορετικού ήχου. Όπως και να το κάνουμε, δεν έψαχνες στη Νορβηγία για να βρεις thrash ή death metal μπάντες. ΚΑΚΩΣ διότι υπάρχουν και οι Molested. Death Metal χωρίς στεγανά, ακραιότατο, με επική διάθεση και αρκετούς πειραματισμούς.
Μια από τις μακροβιότερες, ενεργές black metal μπάντες εκεί έξω παραμένουν οι Νορβηγοί Immortal. Πάνω από 30 χρόνια στη σκηνή, μάλιστα από τις πρώτες που παρέδωσαν ολοκληρωμένους black metal δίσκους και ευτυχούμε ακόμα να ακούμε νέο υλικό τους. Μάλιστα οι συγκεκριμένοι (πλέον μόνο ο Demonaz αποτελεί το συγκρότημα) κυκλοφόρησαν μέσα στο έτος ένα καταπληκτικό δίσκο, το ''War Against All''. Επιστρέφοντας στο παρελθόν, πάμε πίσω στο 1991 και στη δημιουργία των Immortal.
Πάντοτε ήμουν υπέρ των αλλαγών και εξελίξεων στη μουσική. Ότι μένει απροσάρμοστο, στάσιμο, άγονο, κάποια στιγμή καταντά και βαρετό ή στην καλύτερη επαναλήψιμο. To Heavy Metal στα δικά μου αυτιά ωφελήθηκε που επέτρεψε στο είδος να εξελιχτεί, να συνδυαστεί, να δοκιμάσει νέα πράγματα. Εννοείται ότι υπάρχουν πολλά παραδείγματα αποτυχίας από μπάντες αλλά αυτό δεν είναι απαγορευτικό στο να συνεχίζετονται οι προσπάθειες για αλλαγή. Μια πραγματικά ιδιαίτερη περίπτωση που λάτρεψα από την πρώτη στιγμή και δεν με έχουν απογοητεύσει ποτέ είναι αυτή των Νορβηγών Solefald.
Εγώ, όπως και ο περισσότερος κόσμος παγκοσμίως, έμαθα τους Dimmu Borgir με το εκπληκτικό και κορυφαίο ‘’Enthrone Darkness Triumphant’’, ένας εκπληκτικος συνδυασμός μελωδικής συμφωνικότητας και black metal. Ο λόγος που τους μάθαμε τη συγκεκριμένη εποχή δεν είναι μόνο καλλιτεχνικός. Τους Νορβηγούς πλέον είχε αναλάβει η Nuclear Blast και γι αυτό είχαν εξαιρετική διανομή και διαφήμιση. Και αυτοί όμως από την πλευρά τους είχαν ενθουσιαστεί με το προηγούμενο υλικό τους γι αυτό και τους καπάρωσαν. Δίσκοι σαν το ‘’Stormblast’’ δεν βγαίνουν κάθε μέρα, ούτε κάθε πενταετία-δεκαετία θα έλεγα.
Όταν λέμε ότι μια μπάντα ανήκει στο Progressive metal μπορεί να εννοούμε αρκετά πράγματα. Μπορεί να είναι πρωτοπόρα, προοδευτική ακόμα και αν ανήκει στον ακραίο χώρο. Μπορεί να μιλάμε για άκρως τεχνικές μπάντες που κάνουν τα όργανα να μοιάζουν με παιχνιδάκια μωρού. Υπάρχουν αυτές που βασίζονται στο λυρισμό και στο συναίσθημα, συνήθως μέσα στο γενικότερο Power Metal ύφος. Πολλοί και διάφοροι οι χαρακτηρισμοί και πλέον μπορεί να μην ισχύει και τίποτα από αυτό και όμως και πάλι να του δίνεται αυτή η ταμπέλα. Πάμε Νορβηγία να γνωρίσουμε τους Twisted Into Form.
Οι Νορβηγοί Blood Red Throne υπηρετούν τον death metal ήχο εδώ και μια 25ετία. Παρόλο που με το νέο τους δίσκο ‘’ Imperial Congregation’’ φθάνουν αισίως τους δέκα δίσκους, ποτέ δεν μπήκαν στην πρώτη κατηγορία του συγκεκριμένου πρωταθλήματος. Η αλήθεια είναι ότι αν ρωτήσεις deathmetallers να σου πούνε τους αγαπημένους τους δίσκους από τα 00ς και μετά (για πιο πίσω ούτε λόγος), δύσκολα θα βρεις πολλούς να αναφέρουν δίσκους των Blood Red Throne.
Οι Enslaved έχουν κερδίσει και χάσει οπαδούς πολλάκις μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Κερδισμένη βγήκε μόνο η Τέχνη. Το συνθετικό δίδυμο Ivar Bjørnson (κιθάρες) και Grutle Kjellson (φωνή/μπάσο) έχει παραμείνει ίδιο αλλά έχουν εξελιχτεί σαν άνθρωποι, μουσικοί, καλλιτέχνες. Το ίδιο και τα δημιουργήματα τους. Θα ήταν άστοχο να ακούγαμε τον ίδιο ήχο τριάντα χρόνια μετά. Τότε ήταν 20+άρηδες, τώρα μεσήλικες. Η μόνη σταθερά στη δισκογραφία των Enslaved είναι η ποιότητα. ΔΕΝ υπάρχει δίσκος τους που να θεωρείται απλά καλός. Όλοι τους είναι εξαιρετικοί.
Οι Leprous είναι από τα γωστότερα ονόματα της prog metal/rock της εποχής μας και όχι άδικα. Κλείσανε ήδη μια εικοσετία σταν συγκρότημα και ας μου φαίνεται εμένα σαν χθες ότι πρωτοξεκίνησαν. Κατάφεραν πολλά στη διαδρομή τους. Έπαιζαν πάντοτε τεχνικά αλλά πλέον έχουν μετατρέψει τις συνθέσεις τους σε κάτι προσβάσιμο για τον ακροατή. Απέκτησαν αρκτή εμπειρία και σαν παίκτες μιας και οι περισσότεροι ανήκουν στην ομάδα του Ihsahn για τις συναυλίες της δική του μπάντας.