Monuments
Ας μιλήσουμε για Death Metal που δεν κοπιάρει, που είναι αυτοδύναμο. Το ‘’Gloomy Reflection of our Hidden Sorrows’’ των Cenotaph. Ένας τέτοιος δίσκος δεν θα μπορούσε να βγει από μια χώρα που παρήγαγε μαζικά death metal. ΟΧΙ. Μας ήρθε από το Μεξικό. Τραγουδιστής/μπασίστας/στιχουργός της μπάντας ο Daniel Corchado που αμέσως μετά τη κυκλοφορία του προαναφερθέντα δίσκου το 1992 τους εγκαταλείπει για να φτιάξει τη δική του μπάντα. Και εγένετο The Chasm. Εκεί, εκτός από τα φωνητικά, αναλαμβάνει πλέον την κιθάρα αντί μπάσου.
Σέβομαι ιδιαίτερα την δισκογραφική πορεία των Γερμανών Power Metallers Brainstorm. Όμως ακόμα και τώρα εξακολουθώ να ακούω με περισσότερο ενδιαφέρον τους δυο πρώτους δίσκους τους που έλειπε από τη μπάντα ο Andy B. Franck αλλά και τους Ivanhoe και τους τρεις πρώτους δίσκους τους που τραγουδούσε εκεί. Περίεργο από τη μια αλλά αλήθεια όσο δεν πάει. Οι Ivanhoe ξεκίνησαν πίσω στο 1986, δανειζόμενοι το όνομα τους από τη νουβέλα του Sir Walter Scott.
Τι μπορούν να καταφέρουν αν μαζευτούν τρεις Αντώνηδες μαζί; Μάλλον τίποτα το ιδιαίτερο. Όμως τρεις Tonyδες από το New Jersey ξεκίνησαν μια σειρά θαύματα από το 1985. Ας τα πάρουμε όλα από την αρχή. 1983 και δημιουργούνται οι heavy metallers Jackhammer και στο σύντομο χρονικό διάστημα που άντεξαν κυκλοφόρησαν δυο μέτρια demos. Η μουσική τους αγριεύει και ένα χρόνο αργότερα η τετράδα μετονομάζεται σε Whiplash (λίγους μήνες πριν είχε βγει το ‘’Kill ‘em All’’). Ήδη στο δεύτερο ντέμο, κάποιοι από τη σύνθεση είναι δυσαρεστημένοι από αυτή τη thrashy μεταστροφή τους και φεύγουν από τη μπάντα.
Όλοι ψάχνουμε μια δικαιολογία, μια αφορμή για να ξανακούσουμε αγαπημένους δίσκους. Δίσκους που έχουμε καιρό να ακούσουμε αλλά και δίσκους που ακούμε πολύ συχνά. Αφορμή για το ξέθαμα των Flacmans Port είναι ένα τεράστιο, πολυσυλλεκτικό αφιέρωμα στη Γερμανική Heavy Metal σκηνή που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Υπάρχουν οι μεγάλες καταξιωμένες μπάντες που πιθανότατα να αξίζουν τη θέση που έχουν αυτή τη στιγμή. Υπάρχει και η αντίπερα όχθη. Πολλές από τις μπάντες διαλύθηκαν μετά από ένα ep, ένα δίσκο, 2-3 χρόνια ζωής τέλος πάντως. Λόγοι πολλοί, που δεν θα τους αναλύσουμε.
Μια ξεχωριστή μπάντα αναδύθηκε στο Portland των Ηνωμένων Πολιτειών το 1995. Από τις πιο σύγχρονες μπάντες που έφτιαξαν την δική τους ιστορία, που άφησαν πολλές επιρροές για μεταγενέστερες μπάντες, που είχαν χιλιάδες οπαδούς και που στην τελική διαλύθηκαν ενώ βρίσκονταν στο απόγειο της δόξας τους διότι πολύ απλά δεν τα βρίσκανε μουσικά. Ο ιθύνων νους ακόμα ανέπνεε μεταλλικά, οι υπόλοιποι ήθελαν πιο ambient μονοπάτια.
Έχουμε μια δυνατή Ελληνική σκηνή. Και δεν μιλάω μόνος για μπάντες, μιλάω για δισκογραφικές εταιρίες, οπαδούς, web/fan zines, μουσικούς κ.α. Νομίζω ότι τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα σε θέμα δισκογραφικών δουλειών σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Όχι ότι παλιότερα δεν είχαμε, αλλά λιγότερες περιπτώσεις. Και πολλές από γόνους μεταναστών του εξωτερικού που συμμετείχαν σε μπάντες που άξιζαν. Attack, Warlord, Human Fortress, Rage, Tankard, Zandelle, Gothic Knights, Mystic Prophecy, Sanvoisen, Hydrotoxin, Pantheist, Praying Mantis, Realm, Aftermath και….Ozzy Osbourne (χαχα).
-Έχεις ακούσει τους ντεθάδες Carcariass;
-Ναι, βέβαια, απίστευτοί δίσκοι το ‘’Heartwork’’, ‘’Necrotism’’…
- Ρε συ, όχι Carcass. Carcariass λέμε. Τους Γάλλους λέμε
-Μπα, ούτε σαν όνομα.
Megadeth, ένα από τα συγκροτήματα του BIG4 του Αμερικάνικου thrash. Dave Mustaine, ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους στην γέννηση του thrash, αυτής της μουσικής ως ένα από τα αρχικά μέλη των Metallica, και ως ο δημιουργός των Megadeth, όταν οι Metallica των έδιωξαν με αυτόν τον ευγενικό τρόπο που όλοι ξέρουμε.
Υπάρχει πολύς κόσμος που λατρεύει το ατμοσφαιρικό Doom/Death Metal. Και πολύ κάνει. Είναι από τα πιο φορτισμένα συναισθηματικά είδη στη metal (και όχι μόνο). Αρνητικά συνήθως αλλά μετά σου μένει η αγαλλίαση. Κάποιες τέτοιες μπάντες, οι Ευρωπαικές, έγιναν σαφώς γνωστότερες.My Dying Bride, Mourning Beloveth, Saturnus. Από την άλλη, μπάντες όπως οι Paramaecium, Desire, Morgion, Thorns Of The Carrion, τους έφαγε η μαρμάγκα.
Μας αρέσει να κάνουμε χαβαλέ με ονόματα-παρατσούκλια όπως ο Μπάμπης ο Σουγιάς, ο Άκης ο Μπουλτόζας, ο Γιώργος ο Σιδεροκέφαλος. Τέτοια ονόματα-παρατσούκλια χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρο στη δεκαετία του 80, στο κόσμο του metal αλλά και μη. Κάπως έτσι βαπτίστηκαν και τα μέλη μιας Αμερικάνικης μπάντας που ονομάστηκε Destructor. O Pat ο Λυσσασμένος, οDave ο Υπερβολικός, ο Dave ο Ολοκαύτωμας και ο Matt ο Εύφλεκτος. Τι παίζανε; Λυσσασμένο, υπερβολικά γρήγορο και εύφλεκτο ηχητικό Ολοκαύτωμα. Άλλοι για θέμα συντομίας το λένε και Power/Thrash/Speed Metal.