2020

Τον Zak Stevens τον ξέρουμε όλοι και τον αγαπάμε. Υπήρξε η φωνή πίσω από τους Savatage από το 1993 μέχρι την διάλυση τους. Κάθε φορά που τραγουδάς το ‘’Edge Of Thorns’’, σιγοντάρεις την φωνή του. Σε όλο το δίσκο, όπως και στο Handful Of Rain, το Dead Winter Dead και το The Wake of Magellan. Μετά την διάλυση των Savatage δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια. Δημιούργησε τους Circle II Circle. Στην αρχή η μπάντα θύμιζε την συνέχεια των Savatage (στο θεικό ‘’ Watching in Silence’’ για παράδειγμα), σιγά σιγά άρχισε να αποκτά δικό της χαρακτήρα.

Μια από τις εκατοντάδες μπάντες που ξεπήδησαν στην Σουηδία στα 00ς είναι οι Lithany. Progressive Metal με κάποια ατμοσφαιρικά, βαρύθυμα stoner στοιχεία. Το έκλεισαν το μαγαζί το 2005 εκ των οποίων το ρυθμικό ντουέτο μαζί με ακόμα ένα μέλος (Kristoffer Bäckström) ξεκίνησαν τους Moloken, μια Σουηδική λέξη που στη γλώσσα μας σημαίνει στενοχωρημένος. Άρα καταλαβαίνετε ότι το ατμοσφαιρικό, βαρύθυμο στοιχείο είναι και πάλι παρόν. Από το 2007 έχουν κυκλοφορήσει 2 eps και τρεις ολοκληρωμένους δίσκους. Δεν τους λες και καινούρια μπάντα. Τους ονοματίζεις σίγουρα παραγωγικούς.

Ιούνιος του 1987 και δυο εντεκάχρονοι πιτσιρικάδες, ο Janne Kosonen και ο Ville Raitio αποφασίζουν να φτιάξουν μια thrash μπάντα σαν τους  Slayer, Venom, Dark Angel και Death με το όνομα Anxiety. Πρώτο demo το 1989 με τίτλο ‘’ Mental Disturbance’’ και πλέον όνομα μπάντας το χιλιοχρησιμοποιημένο. O Janne τότε εκτός από κιθάρα, τραγουδούσε κιόλας. Στο δεύτερο ντέμο το 1990, η μπάντα γίνεται πενταμελής με νέο τραγουδιστή. Τα χρόνια περνούσαν, και άλλα demos και ο ήχος της μπάντας όλο και πιο κοντά στο death παρά στο thrash. 1991, αλλαγή τραγουδιστή και πάλι (αλλά και μπασίστα).

Ακροατής αυτής της μουσικής εδώ και τρείς δεκαετίες, έχω φτάσει στο σημείο να μην ενθουσιάζομαι εύκολα με κάθε νέα κυκλοφορία. Έχω μάθει επισης να δίνω χρόνο στο άκουσμα μου και να μην βιάζομαι να κρίνω, πόσο μάλλον χωρίς ολοκληρομένα και επαναλαμβανόμενα ακούσματα. Τέλος, όσο καιρό παρουσιάζω νέες κυκλοφορίες, οι βαθμολογίες μου είναι αρκετά αυστηρές, δεν δίνω υψηλές έτσι εύκολα ωστέ πράγματι να ξεχωρίζουν οι καλές. Και έρχονται οι Psychotic Waltz με την πέμπτη δισκογραφική τους δουλειά, 24 χρόνια μετά και μου ρίχνουν το σαγόνι. Έτσι ακριβώς.

Πολλές νέες κυκλοφορίες από Ελβετία μεριά τον τελευταίο καιρό. Σειρά για μια ακόμα νέα μπάντα, του Arcaine. Ιδρύθηκαν το 2015 στο Chur και μας παρουσιάζουν το ντεμπούτο τους. Κάπου ανάμεσα στο τεχνικό death metal, στο μελωδικό, με πολύ μοντερνιά και γκρούβα όμως. Πενταμελής η σύνθεση, δίνει βάση σε κοινωνικά θέματα στον στιχουργικό τομέα παρά σε κλασσικά θέματα που ασχολούνται οι ακραίες μπάντες. Η μπάντα, όπως μας ενημερώνει το δελτίο Τύπου, επιθυμεί να κάνει τους ακροατές να συνειδητοποιήσουν το βάρος των πράξεων του ανθρώπινου είδους.

Την τελευταία δεκαετία και βάλε ζούμε αυτό που λέμε αναβίωση του Thrash Metal παγκοσμίως και η Ελλάδα έχει βάλει και αυτή το λιθαράκι της. Εκατοντάδες μπάντας ανά τον κόσμο παίζει thrash metal. Αρχαίες μπάντες που θέλουν μια δεύτερη ευκαιρία αλλά πάνω από όλα πιτσιρικάδες με νέες μπάντες. Δυστυχώς βέβαια οι περισσότερες από αυτές απλά θυμίζουν κάποια από τις παλιές, Slayer, Anthrax, Kreator, Sodom, Destruction, Exodus, Voivod κτλ. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες με προσωπικότητα ή κάποιες που ενώ ο ήχος τους θυμίζει κάποια παλιότερη, παίζουν τόσο καλά (συνθετικά) που τους συγχωρούνται όλα.

Η Divebomb Records είναι μια εταιρία που εξειδικεύεται σε επανακυκλοφορίες χαμένων και μη διαμαντών της Αμερικάνικης ηπείρου, από heavy, power εώς και thrash. Εννοείται ότι έχει και κανονικές, φρέσκιες κυκλοφορίες. Αλλά στο ξέθαμα, είναι ‘’μανούλα’’. Αυτή τη φορά ζωντανεύουν τους Hostile Rage, μια power/speed μπάντα  από το New Jersey που δημιουργήθηκε το 1987 και δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει συμβόλαιο και να κυκλοφορήσει ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ. Όμως, μέχρι το 1996 που χάνονται τα ίχνη τους (χωρίς όμως να διαλυθούν ποτέ), έβγαλαν στο σύνολο έξι κασέτες demos με άφθονα τραγούδια.

Το πόσο μεγάλη μπάντα είναι (ή υπήρξε αν προτιμάτε) οι Metallica είναι κάτι το αδιαμφισβήτητο. Χιλιάδες μπάντες παγκοσμίως έχουν επηρεαστεί από τα 80ς τους ενώ πλέον είναι απίστευτα μεγάλος ο αριθμός που έχει επηραστεί από το black album και τα (Re) Load. Που θέλω να καταλήξω; Στους Αθηναίους Skull Koraptor που τους έχουν ως βάση των επιρροών τους. Οι θρασάδες ξεκίνησαν την μπάντα πίσω στο 2011 και μετά από κάμποσες αλλαγές στη σύνθεση τους κατάφεραν να κυκλοφορήσουν το EP "Dead Ahead’’ τον Μάιο του 2014.

Κάποια στιγμή μέσα στο 2017-18 συναντήθηκαν ο ZZ Slop (κιθάρες) και ο Lord Terrifiant ( φωνητικά), αμφότεροι σε ακραίες μπάντες και αποφάσισαν ότι η αγάπη τους για το πιο κλασσικο Metal τους ενώνει.  NWOBHM, Αμερικάνικο Power Metal, metal της Ανατολής, όλα αυτά τους εξίταραν. Έτσι αποφάσισαν να φτιάξουν το δικό τους Project. Κάπου μέσα στο 2018 η σύνθεση ολοκληρώθηκε από τους Alcoloic (Drums), Slime Valdi (κιθάρες) και Sniffany Baggs (μπάσο).  Μάλιστα και ο έτερος κιθαρίστας, Valdi ήρθε από τους Possession, την ίδια μπάντα που συμμετέχει μαζί με τους Possession.

Οι Impiety είναι μια από τις παλιότερες μπάντες της Σιγκαπούρης που μας κολάζει εδώ και 30 χρόνια με τις άπειρες κυκλοφορίες της. Οι Ασιάτες ξέρουν να παραδίδουν ασυμβίβαστο, αστραπιαίο black/death metal που ξερνοβολάει φωτιές. Πάντοτε συχνά πυκνά μας έδιναν ολοκληρωμένους δίσκους αλλά αυτή τη φορά ο τελευταίος δίσκος τους χρονολογείται πίσω στο 2012 με τίτλο ‘’ Ravage & Conquer’’ και η αλήθεια είναι ότι είχαν βαλτώσει αρκετά. Όχι, οι Impiety δεν είχα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια τα τελευταία χρόνια.