monument

Ανέκαθεν, εμάς τους μεταλλάδε μας άρεσαν οι concept ιστορίες για στιχουργικό περιεχόμενο. Λίγο ο βαθός δυσκολίας για να ταιριάζει με την μουσική υφή, λίγο το βάθος μιας επιτυχημένης ιστορίας, μια το πρωτόγνωρο συναίσθημα του τι θα γίνει στη συνέχεια μιλώντας πάντοτε για την πρώτη ακρόαση-ανάγνωση. Όλα αυτά και άλλα πολλά μας έκανε να ψάχνουμε τέτοιες δουλειές. Μεγάλες και μικρότερες μπάντες δοκίμασαν την τύχη τους, άλλες με μια συγκεντρωμένη-ολοκληρωμένη ιστορία, άλλες με πιο αφηρημένη, άλλες που απλά φιγουράρουν μια κεντρική ιδέα.

Η ναυαρχίδα του black metal  ήταν και εξακολουθεί να είναι,  η Νορβηγία. Εκεί γεννήθηκε το είδος στη μορφή που επικράτησε, εκεί έγιναν τα περιστατικά που το έκαναν διάσημο, εκεί βρίσκεται η μήτρα από την οποίαπροέρχονται δεκάδες νέες μπάντες κάθε χρόνο. Μια μπάντα από τις άπειρες των 90ς που αξίζουν τα εύσημα για την επικράτηση αλλά και την εξέλιξη του είδους είναι οι Forgotten Woods από το Vestland.

Για να βελτιωθεί μια σκηνή ή ακόμα και να δημιουργηθεί, χρειάζονται αρκετοί παράγοντες. Μουσική παιδεία, μουσικά όργανα, ελευθερία λόγου, στούντιος, συναυλιακοί χώροι, ραδιόφωνο, Τύπος, δισκογραφικές εταιρίες και φυσικά οπαδούς με ενδιαφέρον για την τοπική σκηνή. Θέλει νιάτα που να βράζει το αίμα τους και να έχουν πάθος για την μουσική, θέλει παλιούς που να δείχνουν το καλό παράδειγμα. Ας μη ξεφύγουμε. Το Βέλγιο είναι μια χώρα που τουλάχιστον πληθυσμιακά θυμίζει την Ελλάδα.

Κάποτε τα εξώφυλλα είχαν πολύ πιο σημαντικό ρόλο. Σε εποχές προ ίντερνετ και με τον έντυπο τύπο να ασχολείται (αναγκαστικά) με λίγες μπάντες, το εξώφυλλο μπορούσε να γίνει βασικός παράγοντας προσέλκυσης ή απομάκρυνσης ενός αγοραστή. Πολλοί από εμάς έχουμε ρισκάρει-πειραματιστεί με αγορές με βάση το πόσο μας ενθουσίασε ή απογοήτευσε ένα εξώφυλλο. Επίσης πολλές φορές πιθανολογούσαμε για το είδος που παίζει η μπάντα, μόνο και μόνο από αυτό και το λογότυπο. Για να καταλήξουμε κάπου,υπήρξαν και κάποια εξώφυλλα πολύ ακραία που σου καρφνόντουσαν στο μυαλό είτε με την καλή είτε με την κακή έννοια.

Γίνεται μια μπάντα να παίζει death metal και doom συνάμα; Ναι γίνεται. Αν ονομάζεσαι Αιώνια Εξουσία του Θανάτου. Sempiternal Deathreign δηλαδή. Και είναι αρκετές τέτοιες μπάντες εκεί έξω. ΟΧΙ Doom/Death σαν My Dying Bride, με αργό παίξιμο, πολύ μελωδία και παραμορφωμένα φωνητικά. Εδώ μιλάμε για υο αντίθετο, δηλαδή παλιομοδίτικο (μπάντα των 80ς) death metal που δεν  φοβάται να ρίξει ταχύτητες σε υπερβολικό βαθμό σε σημεία και να εμβολιάσει τον ήχο τους με τον ορο του όγκου.

Η Τσεχία (παλιότερα ως Τσεχοσλοβακία) έχει μείνει στο χώρο του metal σαν μια πηγή για grind/death μπάντες. Εκεί πραγματοποιείται και ενα από τα πιο σημαντικά φεστιβάλ του ακραίου ήχου, το Obscene Extreme Festival. Παλιότερα, στα 80ς-90ς υπήρξε και μια πληθώρα συγκροτημάτων που υπηρετολυσε το heavy metal. Πάρτε για παράδειγμα τους Citron, τους Drakar, τους Kreyson, τους Tarantula, τους Calibos. Μπάντες με ωραίες δισκογραφίες, με το σύνηθες να είναι τα πάντα να είναι τραγουδισμένα στη μητρική τους γλώσσα και να κάνει το αποτέλεσμα ακόμα πιο ...εξωτικό.

Το Folk Metal έχει πολλούς φίλους οπαδούς αλλά και πολέμιους. Πιθανολογώ ότο φταιει το τι ποσοστό folk και αντίστοιχα metal υπάρχει σε μια μπάντα ή μια κυκλοφορία της, η αυθεντικότητα της μπάντας, το πόσο εύκολα καταφέρνει να διασκεδάζει το κόσμο όταν βρίσκεται πάνω στο σανίδι κ.α. Ας μην κολλάμε σε λεπτομέρειες, έτσι και αλλιώς ήδη έχουν βγει αρκετές μπάντες που κάνουν το είδος περήφανο και δεν χορταίνεις να τους ακούς στο σπίτι σου ή σε κάποιο φεστιβάλ. Με τους Γερμανούς Odroerir συγκλονίστηκα όταν άκουσα το ντεμπούτο τους πίσω στο 2002 και τους παρακολουθώ ακόμα και τώρα.

Τώρα τι να γράψω για μια καταπληκτική Hard rock/AOR μπάντα που δεν μπορώ να βρω ούτε μια πληροφορία στο πολύτιμο ίντερνετ. Ας περιοριστούμε στο ότι γράφεται πάνω στο βιβλιαράκι του cd. Οι Korea δεν είναι Κορεάτες, είναι Καναδοί. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 1992 σε cd και δεν ξανακυκλοφόρησαν τίποτα άλλο με αυτό το όνομα. Η πενταμελής αυτή μπάντα αποτελούνταν από τους Gino Lionessa στις κιθάρες και στα φωνητικά, Tony ‘’T-Bone’’ Botelho στο μπάσο, Anthony Lionessa στις κιθάρες, Sylvain Beauchamp στα πλήκτρα και Henry ‘’Chuck’’ Torrossian στα ντραμς.

Είναι τόσες πολλές οι μπάντες που πέρασαν στην ιστορία της metal Μουσικής βάζοντας το δικό τους λιθαράκι που ίσως είναι και λιγάκι άτοπο να ασχολούμαστε μαζί τους σαν κάτι το ξεχωριστό αφού είναι εκατοντάδες. Από την άλλη, κάτοιες τέτοιες μπάντες κρατούσαν το λάβαρο του Underground ψηλά και παρέδιδαν υλικό ώστε να συνεχιστεί η αγάπη για το είδος από τους οπαδούς. Λογικό είναι να βρεις πάμπολλες τέτοιες μπάντες σε χώρες με έντονη μεταλλική κινητικότητα, είτε μιλώντας για οπαδούς είτε για συγκροτήματα. Χάγη, 1988 και μια μπάντα γεννιέται. Accessory το όνομα.

Δεν θεωρώ σωστό το όνομα των Εγγλέζων Demon να έχει συνδεθεί μόνο με τους δυο πρώτους NWOBHM δίσκους τους ή ακόμα χειρότερα με τον χιτάκι ‘’Don’t Break The Circle’’.  Σαφώς και τα ‘’Night of the Demon’’ (1981) (http://www.metalzone.gr/monuments/demon-night-demon) και ‘’The Unexpected Guest’’ (1982) είναι ογκόλιθοι του είδους και θα τους ακούμε μέχρι να ξεχαστεί από τον χρόνο τι σημαίνουν αυτά τα έξι γράμματα (NWOBHM). Υπάρχει μια πληθώρα δίσκων που ακολούθησαν που υπάρχει πολύ ‘’ψωμί’’.