reissue

Θεοσκότεινα λαγούμια σκάφτηκαν για να μπουν ηλιαχτίδες φωτός για τους Καναδούς Mantis. Η μπάντα παρέμεινε άγνωστη για δεκαετίες μέχρι  η Prog/AOR Records να τους δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Το ομώνυμο ντεμπούτο των Mantis πρωτοκυκλοφόρησε το 1973 από την Sweet Plum label και με παραγωγή στα RCA Studios στο Τορόντο από τον Bill Hill . Μουσικά κυμαίνεται σε (hard) rock ηχοτόπια ενώ η έντονη χρήση των πλήκτρων τους προσδίδει και ένα prog χαρακτήρα. Όλα αυτά με γυναικεία επί το πλείστον φωνητικά.

Οι Helix είναι μια Καναδική μπάντα που ιδρύθηκε το 1974. Δισκογραφικά ντεμπούταρε το 1979 σε hard rock ύφος και τόνους ενώ στα 80ς ο ήχος τους επιμεταλώθηκε και αγκαλλιάστηκε από το τότε κοινό. Ειδικότερα, το 1984, στον τέταρτο δίσκο τους, ‘’ Walkin' The Razor's Edge’’ το οποίο περιείχε το σινγκλάκι ‘’Rock You’’ που ακούστηκε σε κάθε συναυλία τους από τότε ενώ ραδιοφωνικοί σταθμοί και μπαράκια/κλαμπάκια το είχαν σε καθιερωμένο rotation.

O Heinz ''Heimi'' Mikus είναι ένας μουσικός αλλά και ακροατής που πήγαινε ανέκαθεν με τα ρεύματα της εποχής του. Ο Γερμανός, δοκίμασε τα πάντα σαν τραγουδιστής, κιθαρίστας, παραγωγός και μηχανικός ήχου. Γεννήθηκε στα 50ς, μεγάλωσε μουσικά στα 60ς  ενώ προς τα τέλη εκείνη της δεκαετίας δημιούρφησε τους The Magic Power που αργότερα μετανομάστηκαν σε Faithful Breath. Η μπάντα υπηρξε ενεργή από τα  τέλη των 60ς μέχρι το 1986 και λογικό είναι να επηρεαστεί και η μουσική τους μέσα σε τόσο μεγάλη περίοδο.

Αν νομίζετε ότι Celtic Folk Metal βγαίνει μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο ή γενικότερα βόρεια, κάνετε τραγικό λάθος. Εδώ και εικοσιπέντε χρόνια, μια Βραζιλιάνικη μπάντα (Tuatha De Danann)  παράγει αντίστοιχους ήχους, πολλές φορές καλύτερα και από συγκροτήματα της χώρας που γεννήθηκε αυτή η μουσική. Δισκογραφική παρουσία είκοσι ετών με τους τρεις πρώτους δίσκους τους να αξίζουν οπωσήποτε τσεκαρίσματος. Πριν καμια δεκαετία η μπάντα βρισκόταν σε ‘’περίεργη’’ κατάσταση με αρκετές αλλαγές στη σύνθεση και δισκογραφική απουσία (είχαν τους Kernunna).

Τον τελευταίο καιρό, έχουν πέσει πολλά σπινταριστά heavy metal συγκροτήματα υπό της προσοχής μου. Παίρνουν το heavy metal των 80ς, το εμβολιάζουν με thrashύτητα , το περιποιούνται με σύχρονες παραγωγές και βάζοντας και το δικό τους στίγμα, ανανεώνουν ελαφρά τα παρόντα μουσικά δρώμενα. Οι Πορτογάλοι Toxikull κάνουν κάτι ανάλογο την τελευταία πενταετία έχοντας προσφέρει ήδη δυο ολοκληρωμένους δίσκους (και ένα ep) με τον τελευταίο ‘’ Cursed and Punished’’ να έχει κυκλοφορήσει το περσινό φθινόπωρο σε cd από την Metal on Metal Records.

Iced Earth. Iced Earth. Iced Earth. Δεν είναι λίγες οι φορές που διάφοροι συναυλιακοί χώροι στην Ελλάδα ήταν στα πρόθυρα του να γκρεμιστούν χάρη σε ανάλογες ιαχές. Αγαπητοί όσο δεν πάει στην χώρα μας, οι πρώτοι που κυκλοφόρησαν επίσημη ζωντανή κυκλοφορία από συναυλία στην Ελλάδα με την γαλανόλευκή σημαία να κυματίζει στο εξώφυλλο. Εγώ τους έμαθα στον τρίτο δίσκο, ‘’Burnt Offerings’’ που παραμένει και αγαπημένος μου μέχρι σήμερα αλλά ήδη υπήρχαν κάποιοι που ψυλλιάστηκαν το ποιοτικό μέλλον της μπάντας λίγα χρόνια νωρίτερα.

Πέρασαν ήδη 20 χρόνια από την κυκλοφορία του τρίτου δίσκου των Pain Of Salvation. Αγαπητοί στο Ελληνικό κοινό, έχουμε αγκαλλιάσει τους δίσκους τους, έχουμε παρακολουθήσει τις συναυλίες τους, έχουμε εξυμνήσει τις κυκλοφορίες τους. Πλέον (ή και πάντοτε), οι Pain Of Salvation ήταν το προσωπικό μουσικό όχημα του Daniel Gildenlöw. Progressive Metal, από τα καλύτερα της γενιάς του. Και συνεχίζει πάντοτε προοδευτικά, σοκάροντας πολλές φορές. Το αποτέλεσμα, είτε μας αρέσει είτε όχι, ευχαριστεί τον ίδιο τον καλλιτέχνη και αυτό αρκεί.

Από τις τρεις επανακυκλοφορίες των Αμερικανών Morticia, στο ‘’ D.O.A.’’ έγινε η πιο φτωχή δουλειά μιας και δεν περιέχει κανένα επιπλέον τραγούδι. Ηχητικά, είναι κρίκος ανάμεσα στις αλυσίδες του ‘’ Mortal Fear’’ (https://www.metalzone.gr/reviews/morticia-mortal-fear) και του ‘’ 13 Nightmares’’ (https://www.metalzone.gr/reviews/morticia-13-nightmares). Ούτε πολύ καινοτόμο και περίεργο αλλά ούτε και πολύ σκληρό και μεταλλικό, κάπου ανάμεσα.

Ανάμεσα σε εκατοντάδες επανακυκλοφορίες ετησίως, λίγες είναι οι πραγματικά καλές. Για ποιες μιλάμε: Είτε για αυτές που οι πρώτες εκδόσεις είναι σπάνιες και πανάκριβες είτε για αυτές που δεν είχαν κυκλοφορήσει ποτέ στα νέα φορμάτς. Εδώ έχουμε την περίπτωση μιας Καναδικής heavy prog/ rock μπάντας, τους Dan Jefferies’ Century και βάζουμε τικ και στα δυο παραπάνω κουτάκια. Όπως υποδηλώνει το όνομα,  η μπάντα δεν είναι παρά το προσωπικό όχημα του κιθαρίστα και μπασίστα Dan Jefferies έχοντας κάποιους πολύ καλούς συμπαίκτες δίπλα του.

Για την ιδιαίτερη περίπτωση των Αμερικανών Morticia τα γράψαμε εδώ : https://www.metalzone.gr/reviews/morticia-mortal-fear.  Περίεργο άκουσμα για ανοιχτόμυαλους οπαδούς. Δεν ακολούθησαν την πεπατημένη. Έτσι θα πράξουμε και μεις και θα πάμε κατευθείαν στα 90ς να παρακολουθήσουμε την ηχητική τους εξέλιξη, όσο και την συνθετική. Ο βασικός πυρήνας των Morticia ήταν μέχρι το τέλος τους, ο Matt Bachelor (drums/φωνή) και η Jodie Tanaka (πλήκτρα/φωνή).