Melodic Death Metal

Οι The Crown (Crown Of Thorns από το 1990-98) είναι από τα παλιότερα συγκροτήματα του επονομαζόμενου Swedish Melodic Death Metal. Σαν Crown Of Thorns έβγαλαν δυο δισκάρες που θα μνημονεύονται εσαεί. Αφού άλλαξαν το όνομα τους μια και υπάρχει μια Christian hard rock μπάντα με το ίδιο όνομα, υπέγραψαν με τη Metal Blade και μια νέα καριέρα ξεκίνησε. Πολλοι εξαιρετικοί δίσκοι (αν και υπήρξαν ανάμεσα τους και μετριότητες), νέα στοιχεία στη μουσική τους εξέλιξη, κάποια νέα μέλη κτλ. Τριάντα χρόνια μετά, οι βετεράνοι επιστρέφουν με το νέο δέκατο τους άλμπουμ, ‘’Royal Destroyer’’.

Οι Buried Realm είναι μπάντα του ενός ατόμου αλλά δεν είναι κανά ambient black metal project όπως συνηθίζεται. Μιλάμε για μελωδικό death metal, σαν αυτό το καλό, παλιό Σουηδικό α λα In Flames. Οι Buried Realm όμως είναι Αμερικανοί. Αμερικανός δηλαδή μιας και μιλάμε μόνο για τον κύριο Josh Dummer ο οποίος έπαιζε κιθαρες και στους Frozen Eternity (νυν Circaic), παρόμοιου μουσικού ήχου. Δεν καταλαβαίνω γιατί ξεκίνησε τους Buried Realm αφού και πάλι παίζει σχετικά ίδια μουσική, ίσως μάλλον να μην είναι από τους βασικούς συνθέτες στην άλλη μπάντα. Τελοσπάντων.

Όσοι αγαπούν πρόσφατους In Flames προφανώς και δεν θα ασχοληθούν με το κείμενο μου και καλά θα κάνουν. Το γράφω ευθαρσώς: Λατρεύω τους πρώτους τους δίσκους, δεν την παλεύω κάστανο από τα Mid 00s και μετά ενώ δίσκοι σαν το ‘’Clayman’’ και ‘’Colony’’ ακούγονται μόνο αποσπασματικά. Διαβάστε και εδώ: https://www.metalzone.gr/monuments/flames-whoracle. Το γκαντέμικο έτος 2020, οι In Flames αποφασίζουν να πάρουν τον τελευταίο δίσκο που είχε ψήγματα του παρελθόντος, να τον κάνουν ρεμάστερ ή και να επανεκτελέσουν κάποια από αυτά.

Αγαπάμε τον καλλιτέχνη ή το καλλιτέχνημα; Μπορείς να ευχαριστηθείς τις βουβές ταινίες του Charlie Chaplin ενώ ξέρεις ότι πιθανότα ήταν παιδεραστής ή τέλοσπάντως σκληρός απέναντι στο γυναικείο φύλο. Μπορεί να απολαμβάνεις Burzum όταν ξέρεις ότι το πρόσωπο πίσω από αυτό έχει iq ραδικιού; Άπειρα τα παραδείγματα σε όλες τις τέχνες και εννοείται ότι δεν λείπουν τα παραδείγματα στη Metal μουσική. Άνθρωποι σε μπάντες που έχουν βγάλει τρομερούς δίσκους και είναι χαζοί, διακινιτές ναρκωτικών ουσιών, δολοφόνοι, απατεώνες, ρατσιστές, φανατικοί θρησκειών και αμέτρητα άλλα παραδείγματα.

Μια νέα μπάντα με το όνομα Kurgan (τύμβος) ξεκινάει την δική της ιστορία. Προερχόμενοι από την Δανία, προσανατολίζονται περισσότερο στο χώρο του μελωδικού death metal χωρίς να περιορίζονται μόνο εκεί αφού οι επιρροές τους προέρχονται και από άλλη είδη ενώ στιχουργικά ασχολούνται με πιο επικά θέματα. Η μπάντα υπάρχει από το 2014 και με την προσθήκη ενός δεύτερου κιθαρίστα ένα χρόνο μετά, η σύνθεση της μπάντας  έχει κατασταλάξει.

1991. Στο Kungsängen της Στοκχόλμης, τέσσερις φίλοι αποφασίζουν να φτιάξουν τη δική τους μπάντα και να παίζουν μελωδικό death metal. Δίνοντας βάση στο μελωδικό (Canorous) ονομάζουν αντίστοιχα και την μπάντα τους με το απλοικό όνομα…A Canorous Quartet. Έλα όμως που το 1993 έρχεται και πέμπτο μέλος στη μπάντα. Ε, ‘’ας το κάνουμε Quintet’’ είπανε και έτσι έγινε. Άμεσα κυκλοφορούν το πρώτο τους demo σε κασέτα (The Time Of Autumn) όπως συνηθιζόταν τότε και την στέλνουν στον Τύπο και εταιρίες.

Τετάρτη. Καθημερινή. Δουλειά και κούραση. Για όλους. Μοναδική ξεκούραση τέτοιες μέρες είναι η μουσική στο σπίτι. Ή σε μια συναυλία. Και έτσι, κινώντας προς το Fuzz να παρακολουθήσω τρεις μπάντες από τον Βορρά, περίμενα (αν και όχι με μεγάλες ελπίδες η αλήθεια) να δω και άλλους που θα έχουν σκεφτεί το ίδιο. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη και οι μπάντες που ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πιθανότατα να είναι και η τελευταία τους.

Μια φορά και ένα καιρό (1990), στην Σουηδία ;κάποιοι πιτσιρικάδες δημιούρηγσαν τις δικές τους μπάντες με σκοπό να παίξουν Death Metal, αλλά πολύ, πολύ μελωδικότερο από τους Αμερικανούς ή Άγγλους φίλους τους. Είχαν την μελωδία στο αίμα τους, ακόμα και οι πιο σκληρές από τις Σουηδικές μπάντες, κάποια στιγμή έγιναν πολύ μελωδικότερες. Πάντοτε υπάρχουν (και θα υπάρχουν)οι εξαιρέσεις αλλά αυτό ίσχυε σε μεγάλο βαθμό για τον μέσο όσο.

Οι Meadows End είναι μια συμφωνική death metal από Σουηδία που ξεκίνησε το 1997 από μια παρέα παιδικών φίλων. Πάντοτε ως σεξτέτο (διπλές κιθάρες, πλήκτρα κτλ) άρχισαν να δουλεύουν εντατικά και να κυκλοφορούν μια σειρά από ντέμος και αργότερα eps, αλλάζοντας στην πορεία αρκετά μέλη. Τελικά το ντεμπούτο άργησε πολλά χρόνια να έρθει (2010- ‘’Ode To Quietus) με την σύνθεση να σταθεροποιείται και το υλικό να δείχνει αρκετές δυνατότητες  και να αρέσει στους λάτρεις του συγκεκριμένου ήχου, χωρίς βέβαια να είναι κάτι το ιδιαίτερο.

Δεν με λες τον θερμότερο οπαδό των In Flames, αλλά αν κάποιος μου πει ότι δεν του αρέσουν η σχέση μας δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Τώρα θα μου πεις ότι ξεπουλήθηκαν παρα έγιναν εμπορικοί, έκαναν «αμερικανιές», τα πρώτα τους ήταν τα καλύτερά τους και η απάντηση μου θα είναι ένα απόλυτα εμπεριστατωμένο «ε και;» Δεν θα σου πω ότι δεν είχα ψιλό απογοητευτεί από τις τελευταίες τους κυκλοφορίες, παρόλο που ακόμη και στο Battles έχω δύο τραγούδια που είναι συνέχεια στα ακούσματα μου.