monument

Μια από τις αμέτρητες μπάντες του N.W.O.B.H.M. που δεν τα κατάφεραν να επιβιώσουν αλλά στη βραχύβια περίοδο που άντεξαν, έβγαλαν ένα πανέμορφο δίσκο που αξίζει αναζήτησης και ακρόασης είναι οι Shiva. Όλα ξεκίνησαν το 1979, στο Bristol. Ο τραγουδιστής και κιθαρίστας John Hall φθάνει στην πόλη να συναντήσει ένα άλλο κιθαρίστα, τον  Chris D'Avoigne και τον drummer Jack Carver οι οποίοι ήδη είχαν σχηματίσει τους Shiva. Παράλληλα, ο γνωστός από hard rock μπάντες και μπασίστας δέχεται ένα τηλεφώνημα από γνωστό του ατζέντη να συναντήσει τους υπόλοιπους Shiva για μια οντισιόν.

Δεν έχει σημασία τι ακούσματα έχει ο καθένας μας. Λογικό κάποια είδη, κάποιες εποχές, κάποιες μπάντες να μας αρέσουν περισσότερο. Και πιθανότατα να μην μας αρέσουν τα αντίθετα, χωρίς καν να τα έχουμε δώσει μια ευκαιρία. Οι Disturbed είναι από τις μπάντες που δόθηκε μια τέτοια ευκαιρία από εμένα και με κέρδισαν σε μεγάλο βαθμό. Είναι τόσο μα τόσο εθιστικοί που σε ΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ να σου αρέσει. Δεν έχουν ιδιαίτερα πολύπλοκη ή τεχνική μουσική. Δεν θεωρούνται εξαιρετικοί στις συναυλίες τους. Και όμως λατρεύονται από χιλιάδες κόσμο, νεαρό αλλά και μη.

Οι Miscreant μου έκαναν αρχική εντύπωση για δυο πράγματα. Πρώτον, ανήκουν στο κίνημα των Σουηδικών συγκροτημάτων που έπαιζαν μελωδικό death metal (μην αρχίσουμε να αναφέρουμε και πάλι τις μπάντες) με την διαφορά ότι ήταν λιγάκι πιο σκληροί ηχητικά και ας είχαν ακόμα και πλήκτρα. Δεύτερον, το ότι οι πολλοί καλοί στίχοι τους είχαν γραφτεί προ μουσικής άρα θα την επηρέασαν και μέχρι ένα βαθμό (ίσως μικρό). Το πενταμελές Σουηδικό γκρουπ είχε σαν αρχηγό έναν...σχισομάτη (γεννημένος στη Σουηδία φυσικά). Ο Peter Kim είναι ο κιθαρίστας και έχει γράψει σχεδόν όλη τη μουσική και τους στίχους.

Όλοι έχουμε ακούσει και διαβάσει παραμύθια του γνωστότατου Δανού συγγραφέα Hans Christian Andersen. Γεννήθηκε το 1805 και μια πραγματική εμπειρία (σύμφωνα με τον ίδιο, μπορεί και να είναι απλά ένας αστικός μύθος) τον σημάδεψε σημαντικά στην ηλικία των είκοσι. Για την ακρίβεια, το 1825, ήταν παρών (μαζί με εκατοντάδες άλλους συμπατριώτες του) στον απαγχονισμό τριών συμπολιτών του, μια γυναίκας και δυο αντρών.

Οι Crashdïet (τελίτσες σημαίνει βαθιές επιρροές από Mötley Crüe)  δημιουργήθηκαν το 2000 και αδιαμφισβήτητα είναι από τις πιο σημαντικές μπάντες του Hair / Glam Metal της γενιάς μας. Το ντεμπούτο ‘’Rest In Sleaze’’  των Σουηδών κυκλοφόρησε το 2005 και μετά από δεκαπέντε χρόνια μπορούμε να μιλάμε πλέον για ένα ιστορικό δίσκο στο είδος. Είναι ο μοναδικός δίσκος με το ιδρυτικό μέλος, κιθαρίστα και τραγουδιστή David Hellman (Dave Lepard) ο οποίος κρεμάστηκε στο διαμέρισμα του ένα χρόνο αργότερα.

To Drakkar ίσως να είναι πολυφορεμένο όνομα αλλά μόνοι οι Βέλγοι έχουν βγάλει δίσκο που τον έχω ταυτίσει στη μνήμη μου και προσθέσει στην δισκοθήκη μου. Είχαν και οι Ιταλοί κάποιες καλές στιγμές αλλά δεν άντεξαν στο χρόνο, μιλώντας πάντοτε προσωπικά. Οι Βελγοι Drakkar ξεκίνησαν το 1983 και κυκλοφόρησαν δυο demos (1985 και 1987 αντίστοιχα) σε παραγωγή του συμπατριώτη τους Rudy Lenners, γνωστός σαν drummer των Scorpions (1975-77) ενώ εκείνη την εποχή είχε τους σκληρότερους Steelover (τσεκάρετε τους) στους οποίους δοκίμασε την τύχη του και στην παραγωγή.

Δεν μπερδευόμαστε με τους Άγγλους pagan/folk blacksters. Εδώ έχουμε ατόφιο, γνήσιο black metal από τη Νορβηγία. Μπάντα του 1994, την χρονιά που κυκλοφόρησε η συλλογή Ørevox που προωθούσε Νορβηγικές μπάντες της τοπικής σκηνής (από διάφορα είδη, όχι μόνο metal) κοντινών πόλεων. Black Metal ήταν μόνο οι Ragnarok και οι μοναδικοί που τα κατάφεραν και έκαναν καριέρα (οκ, εμείς σαν μεταλλάδες ξέρουμε και τους Artch και Witchhammer αλλά δεν άντεξαν στο χρόνο σαν μπάντες).

Η Hellhound Records είναι μια Γερμανική εταιρία που ιδρύθηκε το 1989 και κυκλοφόρησε πολλά doom metal διαμαντάκια. Μπορεί να μην έμεινε ούτε μια δεκαετία ανοιχτή αλλά πέρασαν τα μεγαλύτερα ονόματα του sabbathικού doom από τον κατάλογο τους. Εταιρία-οικογένεια για το είδος. Και θα το καταλάβετε αναφέροντας τις αντικαταστήσεις μελών από μια μπάντα όπως οι Unorthodox.

Έπεσε πολύ σκέψη και διαμάχη με τον εαυτό μου για ποιον από τους δυο πρώτους δίσκους των Νορβηγών Aeternus θα παρουσιάσω στις παρακάτω γραμμές. Και αυτό διότι και οι δυο είναι ΤΕΛΕΙΟΙ. Και Black Metal. Αργότερα το γύρισαν σε πιο death metal φόρμες και αν και παρέμειναν πολύ καλοί, έχασαν από την αρχική τους μαγεία. Μια κατάσταση σαν τους Limbonic Art. Περίεργο πράγμα να ξεκινάς και να είσαι από τους καλύτερους αντιπρόσωπους του είδους και να περνάς στην αφάνεια παίζοντας διαφορετική μουσική, κατώτερη άλλων. Το θέμα βέβαια είναι να κάνεις αυτό που σου αρέσει.